Eerste klasse 2005-06 (voetbal België)

Eerste klasse
2005/06
Vlag van België
Algemeen
Continent Vlag van Europa Europa
Confederatie UEFA
Land Vlag van België België
Bond KBVB
Degradatie naar Eerste klasse B
Bekercompetitie Beker van België
Competitieniveau Niveau 1
Geschiedenis
Opgericht 1895
Recordkampioen RSC Anderlecht (34x)
Seizoen 2005/06
Aantal clubs 1818
Kampioen RSC Anderlecht
Degradatie RAA Louviéroise
Europese kwalificatie
Champions League, 3× UEFA Cup
Seizoensstatistieken
Topscorer Tosin Dosunmu (18)
Actueel
Actuele editie Eerste klasse A seizoen 2024-25
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het seizoen 2005/06 van de Belgische Jupiler League ging van start op 5 augustus 2005 en eindigde op 5 mei 2006. Voor het eerst zijn alle competitiematchen rechtstreeks te volgen via betalende digitale televisie en wordt elke speeldag één wedstrijd rechtstreeks uitgezonden door de openbare zender Sporza. Na nieuwjaar werd het seizoen opgeschrikt door een gok- en omkoopschandaal. Doordat de traditionele toppers RSC Anderlecht en Club Brugge een wisselvallig seizoen speelden, bleef de titelstrijd spannend. Tot de laatste speeldag streden RSC Anderlecht en Standard Luik voor de titel, maar RSC Anderlecht pakte uiteindelijk nog vlot zijn 28ste landstitel.

Gepromoveerde teams

[bewerken | brontekst bewerken]

Deze teams promoveerden uit de Tweede Klasse voor de start van het seizoen:

Beide teams presteerden goed. Zulte Waregem bleef lange tijd meedraaien boven in de rangschikking en ook KSV Roeselare dat vooraf als degradatiekandidaat was genoemd haalde goede resultaten. Beide ploegen slaagden er bovendien in om zich meteen te plaatsen voor Europees voetbal. Zulte Waregem won de beker en KSV Roeselare de fair play.

Degraderende teams

[bewerken | brontekst bewerken]

Tot voor dit seizoen degradeerden de laatste twee teams uit de eindstand naar Tweede Klasse. Dit seizoen degradeert enkel het laatste team rechtstreeks, de voorlaatste moet een eindronde spelen met een aantal tweedeklassers waarin de club kan proberen het behoud te verzekeren.

Dit team degradeerde naar Tweede Klasse op het eind van het seizoen:

  • RAA Louviéroise (laatste reguliere competitie) degradeerde na 6 seizoenen op het hoogste niveau.

K. Lierse SK speelde in de eindronde met tweedeklassers voor het behoud en won die. Daardoor zakte de voorlaatste niet, maar had die alsnog het behoud kunnen afdwingen.

Achttien ploegen speelden in 2005/06 in Eerste Klasse. De meeste clubs kwamen uit Vlaanderen, slechts vier clubs kwamen uit Wallonië en twee uit Brussel.

# Club Plaats Stadion Capac. Trainer Vorige trainers
seizoen 2005/06
Aanvoerder Hoofdsponsor
1 KAA Gent Gent Jules Ottenstadion 18.215 Vlag van België Georges Leekens Vlag van België Frédéric Herpoel VDK Spaarbank
2 RSC Anderlecht Anderlecht Constant Vanden Stockstadion 28.063 Vlag van België Frank Vercauteren Vlag van Zweden Pär Zetterberg Fortis
3 KSK Beveren Beveren Freethiel 13.290 Vlag van België Edy De Bolle Vlag van Frankrijk Vincent Dufour Vlag van Frankrijk Jonathan Joseph-Augustin SportsTech
4 Excelsior Moeskroen Moeskroen Le Canonnier 9.000 Vlag van België Gil Vandenbrouck Vlag van België Geert Broeckaert, Vlag van België Paul Put Vlag van België Steve Dugardein Meubelen Toff
5 Cercle Brugge Brugge Jan Breydelstadion 13.213 Vlag van Nederland Harm van Veldhoven Vlag van België Denis Viane 1207
6 Club Brugge Brugge Jan Breydelstadion 29.975 Vlag van België Emilio Ferrera Vlag van België Jan Ceulemans Vlag van België Gert Verheyen Dexia
7 Germinal Beerschot Antwerpen Olympisch Stadion 10.030 Vlag van België Jos Daerden Vlag van België Marc Brys Vlag van Kroatië Mario Cvitanović Sun Telecom / Garcia Jeanswear
8 FC Brussels Sint-Jans-Molenbeek Edmond Machtensstadion 15.266 Vlag van Frankrijk Albert Cartier Vlag van België Alan Haydock Horeca Brussels
9 RAA Louviéroise La Louvière Stade Communal du Tivoli 13.500 Vlag van België Frédéric Tilmant Vlag van België Emilio Ferrera, Vlag van België Gilbert Bodart Vlag van België Olivier Guilmot CPH Banque
10 Lierse SK Lier Herman Vanderpoortenstadion 14.538 Vlag van Nederland René Trost Vlag van België Paul Put Vlag van België Yves Van Der Straeten Krefima
11 KSC Lokeren Lokeren Daknamstadion 9.560 Vlag van België Rudi Cossey Vlag van Servië en Montenegro Slavoljub Muslin, Vlag van België Aimé Anthuenis Vlag van IJsland Arnar Viðarsson Edialux
12 Racing Genk Genk Fenixstadion 21.000 Vlag van België Hugo Broos Vlag van België Jan Moons Carglass / Euphony
13 KSV Roeselare Roeselare Schiervelde 9.653 Vlag van Nederland Dennis van Wijk Vlag van België Frederik Vanderbiest Midera Safety
14 Sint-Truidense VV Sint-Truiden Staaien 14.785 Vlag van België Thomas Caers Vlag van België Herman Vermeulen, Vlag van België Peter Voets Vlag van België Peter Delorge Belisol
15 Sporting Charleroi Charleroi Mambourg 18.593 Vlag van België Jacky Mathijssen Vlag van België Frank Defays Crefibel / Brutélé
16 Standard de Liège Luik Stade Maurice Dufrasne 30.023 Vlag van België Dominique D'Onofrio Vlag van Portugal Sérgio Conceição ALE Télédis
17 KVC Westerlo Westerlo 't Kuipje 8.000 Vlag van België Herman Helleputte Vlag van België Chris Janssens Cash & Fresh
18 Zulte-Waregem Waregem Regenboogstadion 10.200 Vlag van België Francky Dury Vlag van België Stefan Leleu Molecule

België

Geografische verspreiding clubs
De opstelling van RSC Anderlecht in de wedstrijd Anderlecht-Zulte Waregem (5 mei 2006), waarin paars-wit zich verzekerde van de titel.

Voor het seizoen waren zoals telkens de laatste jaren RSC Anderlecht en uittredend landskampioen Club Brugge titelkandidaten, hoewel de laatste enkele belangrijke spelers had moeten laten gaan. Beide clubs kenden echter een relatief moeilijk seizoensbegin, terwijl Standard Luik verrassend goed speelde en een groot stuk van de eerste competitiehelft aan de leiding ging. Club Brugge kende eind september een moeilijke periode en stond tegen begin november 7 punten achter op Anderlecht en 9 op Standard. Een andere topclub, KRC Genk, kon zijn ambitities niet waarmaken en behaalde pas op zesde speeldag zijn eerste overwinning, de club had daarvoor slechts 4 punten verzameld. Alle toppers kenden echter moeilijkheden en lieten regelmatig punten liggen en uiteindelijk ging Standard als leider de winterstop in met twee punten voorsprong op Anderlecht en drie op Club Brugge dat zo opnieuw volop meedeed.

Na de winterstop bleven alle toppers afwisselend presteren, zodat ze in elkaars buurt bleven. Eind februari en begin maart moest Club Brugge echter de rol lossen. Hoewel ook de tegenstanders met punten bleven morsen telde Club tegen de topper thuis tegen Anderlecht een achterstand van 3 punten op Standard en 4 op Anderlecht. Brugge moest winnen om aansluiting bij de twee concurrenten te houden. Anderlecht won de wedstrijd met 0-2 en Brugge leek zo uitgeteld. Standard volgde op drie punten van de Brusselaars, Brugge op 7. De week erop leek het voor Brugge helemaal gedaan, toen het met 4-1 verloor op het veld van KAA Gent, dat zo zelfs Brugge kwam bedreigen voor een UEFA-cup ticket. Standard bleef echter meespelen voor de titel en slaagde er zelfs weer de leiding te pakken op Anderlecht. De Luikse club had een voorsprong van 1 punt toen op 21 april de topper werd gespeeld op het veld van Anderlecht. Standard verloor echter met 2-0 en zo kwam Anderlecht met nog twee speeldagen te gaan weer op kop. Tekenend voor het verloop van de competitie was de voorlaatste speeldag. Koploper Anderlecht liet belangrijke punten liggen toen het bleef steken op een 0-0 gelijkspel tegen KAA Gent, maar ook concurrent Standard bleef weer morsen met punten en speelde gelijk tegen KSV Roeselare. De laatste speeldag moest de beslissing brengen. Anderlecht had het lot in eigen handen en was met een zege zeker van de titel, terwijl Standard zelf moest winnen en hopen op puntenverlies van de concurrent. RSC Anderlecht won vlot met 3-0 van Zulte Waregem en verzekerde zich zo van de titel. Standard liet het helemaal afweten en verloor met 0-2 tegen Gent en eindigde het seizoen zelfs met een 1 op 9.

Europese strijd

[bewerken | brontekst bewerken]

Standard, Club Brugge en RSC Anderlecht die streden voor de titel bezetten eveneens de plaatsen die recht geven op Europees voetbal. Daaronder proberen enkele clubs alsnog aansluiting te vinden, zoals Genk en Gent die zich na een slechte start konden herstellen en de verrassingen Westerlo en vooral SV Zulte Waregem.

Toen Club Brugge op 26 maart de topper verloor tegen Anderlecht en een week later met 4-1 onderuit ging tegen KAA Gent, moest Brugge zich op deze Europese plaats concentreren in plaats van de titel. In de eerste plaats Gent, maar ook Genk en Zulte Waregem kwamen opnieuw sterker in de running voor de Europese plaats. Genk volgde op grotere afstand. Zulte Waregem had ondertussen de Belgische bekerfinale bereikt, en zette een zwak seizoenseinde neer. Met een 2 op 21 na de 32ste speeldag was de club helemaal uitgeteld voor Europees voetbal via de competitie, en kwam zelfs hun zesde plaats in gedrang, en moest men rekenen op Bekerwinst om Europees te kunnen spelen. Standard en Anderlecht hadden een ruime voorsprong en voelden zich zeker van een plaats in de Champions League (of de voorronde).

KAA Gent zette een sterk seizoenseinde neer waarin het nog een gooi deed naar de derde plaats, zeker na de winst tegen rechtstreekse concurrent Club Brugge. Gent bleef sterk presteren, bij Brugge werd trainer Jan Ceulemans vervangen door Emilio Ferrera onder wie de ploeg een sterk seizoenseinde neerzette. Club Brugge won zijn wedstrijden, op een gelijkspel op de voorlaatste speeldag na, en kon zo KAA Gent op 3 punten achter zich houden en zich van een plaats in de UEFA Cup verzekeren. Door het gelijkspel de voorlaatste speeldag miste Brugge zelfs nog de kans om in extremis de plaats in de Champions League voorronde van Standard af te snoepen en strandde op één puntje van de Luikenaars.

In dit seizoen kwalificeerde KSV Roeselare zich bij zijn eersteklassedebuut bovendien voor Europees voetbal. België was in de top-10 geëindigd van het UEFA Fair Play-klassement. Oorspronkelijk leek het dat Roeselare rechtstreeks Europees zou kunnen spelen doordat België dit klassement aanvoerde, maar op de afsluitdatum van het klassement stond niet België maar Zweden eerste. Bij lottrekking werden uit de volgende tien landen nog twee clubs geselecteerd. Roeselare kwam uit de bus en de club werd zo alsnog met een Europees ticket beloond.

Degradatiestrijd

[bewerken | brontekst bewerken]

Lierse SK kende een enorm slechte eerste seizoenshelft en nam een afgetekende laatste plaats in. Ondanks het omkoopschandaal in februari zette de club echter een goede reeks neer en kon opnieuw aansluiting vinden met de andere clubs. La Louvière, dat sterk betrokken was geraakt in het omkoopschandaal, kende ook op sportief vlak een moeilijk seizoen. De club belandde in de staart van de rangschikking en was nog voor de slotspeeldag zeker van degradatie.

De strijd om de voorlaatste positie te ontlopen duurde net als de titelstrijd tot de laatste speeldag. KSK Beveren stond 16de, Lierse 17de en voorlaatste op één punt. Beide clubs slaagden erin te winnen met 1-0. Beveren kon zich zo van behoud verzekeren, Lierse werd ondanks een betere tweede seizoenshelft verwezen naar de eindronde met tweedeklassers. Aanvankelijk leek Lierse die vlot te gaan winnen, maar na puntenverlies bleef het tot de laatste speeldag daar spannend. Uiteindelijk eindigde Lierse er toch als eerste, waardoor de club niet moest degraderen.

P W G V + - DS Ptn
K (CL) 1 RSC Anderlecht 34 20 10 4 72 27 45 70
(CL) 2 R. Standard de Liège 34 19 8 7 51 28 23 65
(UEFA) 3 Club Brugge KV 34 18 10 6 51 33 18 64
  4 KAA Gent 34 18 7 9 48 34 14 61
  5 KRC Genk 34 16 9 9 52 38 14 57
  6 Germinal Beerschot 34 14 7 13 50 45 5 49
(beker) 7 SV Zulte Waregem 34 14 7 13 51 49 2 49
  8 KSC Lokeren Oost-Vlaanderen 34 12 11 11 48 49 −1 47
  9 KVC Westerlo 34 13 7 14 42 48 −6 46
  10 FC Brussels 34 12 10 12 30 30 0 46
  11 R. Sporting du Pays de Charleroi 34 11 12 11 39 39 0 45
(fair) 12 KSV Roeselare 34 10 11 13 44 42 2 41
  13 R. Excelsior Mouscron 34 11 4 19 43 43 0 37
  14 Cercle Brugge KSV 34 10 7 17 38 61 −23 37
  15 K. Sint-Truidense VV 34 8 10 16 36 49 −13 34
  16 KSK Beveren 34 9 6 19 35 55 −20 33
E 17 K. Lierse SK 34 8 8 18 22 52 −30 32
D 18 RAA Louviéroise 34 4 14 16 26 56 −30 26

P: wedstrijden gespeeld, W: wedstrijden gewonnen, G: gelijke spelen, V: wedstrijden verloren, +: gescoorde doelpunten, -: doelpunten tegen, DS: doelsaldo, Ptn: totaal punten
K: kampioen, D: degradeert, E: naar eindronde (beker): bekerwinnaar, (CL): geplaatst voor Champions League, (UEFA): geplaatst voor UEFA-beker

Aanvankelijk eindigde Zulte Waregem zesde en Germinal Beerschot Antwerpen zevende. Op 2 juni, enkele weken na het afsluiten van de competitie, kreeg GBA van de evocatiecommissie opnieuw gelijk in een zaak omtrent een wedstrijd tegen Cercle Brugge. Cercle had speler Brian Pinas opgesteld, die echter niet op het wedstrijdblad stond. De uitslag van deze wedstrijd bleef 5-0, waardoor GBA twee punten bijkreeg, en Cercle een verloor. GBA steeg daardoor alsnog een plaatsje in de eindrangschikking, Cercle zakte er een.

Scorer Goals Team Land
Tosin Dosunmu 18 Germinal Beerschot Vlag van Nigeria Nigeria
Mohammed Tchité 16 Standard de Liège Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa
Aristide Bancé 15 KSC Lokeren Vlag van Burkina Faso Burkina Faso
Boško Balaban 13 Club Brugge Vlag van Kroatië Kroatië
Kevin Vandenbergh 12 KRC Genk Vlag van België België
Wagneau Eloi 11 KSV Roeselare Vlag van Frankrijk Frankrijk/Vlag van Haïti Haïti
Mbo Mpenza 11 RSC Anderlecht Vlag van België België
Jackson Coelho 10 KVC Westerlo Vlag van Brazilië Brazilië
Igor De Camargo 10 FC Brussels/Standard de Liège Vlag van Brazilië Brazilië
Mahamadou Dissa 10 KSK Beveren Vlag van Mali Mali
Salou Ibrahim 10 SV Zulte Waregem Vlag van Ghana Ghana
Tony Sergeant 10 SV Zulte Waregem Vlag van België België
Serhat Akın 10 RSC Anderlecht Vlag van Turkije Turkije

Individuele prijzen

[bewerken | brontekst bewerken]
Francky Dury veroverde in zijn eerste jaar op het hoogste niveau meteen de beker en een Europees ticket.
Prijs Winnaar Club
Gouden Schoen: Vlag van Portugal Sergio Conceição Standard Luik
Profvoetballer van het Jaar: Vlag van Marokko Mbark Boussoufa KAA Gent
Belofte van het Jaar: Vlag van Marokko Mbark Boussoufa KAA Gent
Trainer van het Jaar: Vlag van België Francky Dury SV Zulte Waregem
Keeper van het Jaar: Vlag van Kroatië Vedran Runje Standard Luik
Scheidsrechter van het Jaar: Vlag van België Paul Allaerts /
Ebbenhouten Schoen: Vlag van Marokko Mbark Boussoufa KAA Gent