Wilhelm Körner | ||
---|---|---|
Wilhelm Körner | ||
Algemene informatie | ||
Land | Duitsland, Koninkrijk Italië | |
Geboortedatum | 20 april 1839 | |
Geboorteplaats | Kassel | |
Overlijdensdatum | 28 maart 1925 | |
Overlijdensplaats | Milaan | |
Begraafplaats | cimitero Monumentale di Milano | |
Werk | ||
Beroep | scheikundige, academicus, academisch docent | |
Werkgever(s) | universiteit van Palermo, Universiteit van Milaan | |
Studie | ||
School/ |
Universiteit van Gießen | |
Familie | ||
Vader | Johann Wilhelm Körner | |
Persoonlijk | ||
Talen | Duits, Italiaans | |
Diversen | ||
Lid van | Royal Society, Pruisische Academie van Wetenschappen, Accademia dei Lincei, Accademia delle Scienze di Torino | |
Prijzen en onderscheidingen | Davy-medaille (1900)[1] | |
graf
| ||
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie bewerken. |
Wilhelm Körner, later ook bekend onder zijn Italiaanse naam Guglielmo Koerner, (Kassel, 20 april 1839 – Milaan, 29 maart 1925) was een Duits scheikundige.
Körner studeerde scheikundige aan de Universiteit van Giessen, waar hij in 1860 afstudeerde. In 1866 werd hij assistent van Friedrich Kekulé aan de Universiteit van Gent. Het jaar nadien verhuisde Kekulé naar Bonn en Körner trok naar Palermo, waar hij werkzaam werd in het laboratorium van Stanislao Cannizzaro. Daar bestudeerde hij aromatische en heteroaromatische verbindingen. Daarnaast was hij ook geïnteresseerd in plantkunde en bestudeerde een groot aantal aan planten onttrokken natuurproducten, waaronder resveratrol, asparaginezuur, fumaarzuur, vanillinezuur en verschillende alkaloïden. Voor zijn wetenschappelijk onderzoek naar aromatische verbindingen kreeg hij in 1900 de prestigieuze Davy-medaille.
In 1870 aanvaardde hij een leerstoel in de organische chemie aan de Scuola Superiore di Agricoltura van de Universiteit van Milaan. Daar bleef hij 52 jaar werkzaam tot hij in 1922 zijn leerstoel moest afstaan in verband met zijn verslechterde gezondheid. Drie jaar later stierf hij op 85-jarige leeftijd.