Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1933 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 listopada 1998 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Snezana Lukić (1966-1998; troje dzieci) |
Lata aktywności |
1956–1998 |
Živojin „Žika” Pavlović, serb. Живојин Жика Павловић (ur. 15 kwietnia 1933 w Šabacu[1], zm. 29 listopada 1998 w Belgradzie) – serbski reżyser i scenarzysta filmowy. Był także uznanym pisarzem i zdobył dwie nagrody literackie NIN.
Jeden z głównych przedstawicieli jugosłowiańskiej czarnej fali w kinie lat 60. i 70. XX w. W swoich wielokrotnie nagradzanych filmach portretował ciężkie życie w Jugosławii z perspektywy ludzi wykluczonych i pozbawionych wszelkich przywilejów[2].
Laureat Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na 17. MFF w Berlinie za film Przebudzenie szczurów (1967)[3]. Jego kolejne filmy również cieszyły się uznaniem: Kiedy będę martwy i biały (1967) przyniósł mu Nagrodę FIPRESCI na MFF w Karlowych Warach, Zasadzka (1969) zdobyła Nagrodę CIDALC na 30. MFF w Wenecji, a Czerwone kłosy (1970) – Nagrodę CIDALC na 21. MFF w Berlinie.