Adam Wielomski

Adam Wielomski
Ilustracja
Adam Wielomski na Kongresie Nowej Prawicy (2011)
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1972
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk idei, publicysta

Tytuł naukowy

profesor nauk społecznych

Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Stanowisko

prezes Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego (od 2004)

Wyznanie

rzymskokatolickie

Małżeństwo

Magdalena Ziętek-Wielomska

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Adam Wielomski (ur. 25 grudnia[1] 1972 w Warszawie[2]) – polski politolog i publicysta, historyk idei, profesor nauk społecznych oraz nauczyciel akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i kariera naukowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie[3]. W 1995 ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. 2 lipca 1998 uzyskał stopień doktora w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk na podstawie pracy pt. Od grzechu do apokatastasis. Filozofia dziejów Josepha de Maistre'a. Promotorem jego pracy doktorskiej był prof. Ryszard Skarzyński[4][5].

Stopień doktora habilitowanego otrzymał 11 marca 2009 na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW na podstawie dorobku naukowego oraz pracy pt. Nacjonalizm francuski 1886–1940. Geneza, przemiany i istota filozofii politycznej[6]. W 2015 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk społecznych[7].

Wykładał i był zatrudniony m.in. w Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego w Warszawie, Szkole Wyższej Humanistyczno-Ekonomicznej w Sieradzu oraz w Warszawskiej Szkole Zarządzania[8]. Został także kierownikiem Zakładu Polityki i Systemów Bezpieczeństwa w Instytucie Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach[9][8].

Jest profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Teorii Stosunków Międzynarodowych Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[6][10].

Specjalizuje się w historycznej i współczesnej zachodnioeuropejskiej myśli politycznej, szczególnie francuskiej, niemieckiej i hiszpańskiej[10].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1999–2001 był doradcą prezesa Rady Ministrów ds. komunikacji społecznej[10]. W 2004 został prezesem Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. Jest stałym współpracownikiem tygodników „Najwyższy Czas!” i „Myśl Polska” oraz redaktorem naczelnym kwartalnika „Pro Fide Rege et Lege”. Był również redaktorem naczelnym portalu konserwatyzm.pl. 1 kwietnia 2012 zrzekł się tej funkcji i został zastępcą redaktora naczelnego[11]. Sprawuje także funkcję prezesa zarządu Towarzystwa Naukowego Myśli Politycznej i Prawnej[12]. Jest członkiem władz Towarzystwa Nauk o Bezpieczeństwie[8] oraz zasiada w zarządzie Fundacji Pro vita bona[13].

Należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a następnie do Przymierza Prawicy, jako którego członek bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 2001 z listy Prawa i Sprawiedliwości (uzyskał 126 głosów)[14]. Następnie związał się z Unią Polityki Realnej. Z listy UPR bezskutecznie w 2004 kandydował do Parlamentu Europejskiego (zdobył 269 głosów)[15]. W 2005 był przez miesiąc sekretarzem generalnym UPR[16]. Później wystąpił z partii.

W 2014 udzielił poparcia Kongresowi Nowej Prawicy[17]. W czerwcu 2018 jako gość wystąpił na IV kongresie Ruchu Narodowego[18].

Życie prywatne i poglądy

[edytuj | edytuj kod]

Jest tradycjonalistą i monarchistą, choć wątpi w możliwość przywrócenia monarchii, dlatego też popiera wprowadzenie dyktatury podobnej do tej Franco i Pinocheta. Uważa się za przedstawiciela cywilizacji łacińskiej.

Jego konfesją jest rzymski katolicyzm[19]. Uznaje absolutną nieomylność Kościoła w sprawach doktrynalno-teologicznych i dodaje że: „Ultramontanizm umarł. Reakcjonista może być dziś katolikiem rzymskim, jednak po wycofaniu się na pozycje gallikańskie, uznając nieomylność papieską tylko w kwestiach wiary i moralności, gdyż Rzym począł używać obcego nam – uczniom de Maistre'a i Bonalda – języka”.

Odrzuca ideowe reperkusje rewolucji francuskiej, jest przeciwnikiem egalitaryzmu i praw człowieka. Odtrąca je na rzecz praw naturalnych. Jest zwolennikiem deregulacji rynku i zmniejszenia opodatkowania, cechuje go sceptycyzm wobec obecności Polski w Unii Europejskiej[20]. Zalicza się do krytyków Juwala Noacha Harariego, któremu poświęcił jedną ze swoich książek pt. Yuval Noah Harari. Grabarz człowieczeństwa[21].

Przed 2022 wielokrotnie wypowiadał się pozytywnie na temat Władimira Putina[22].

Od 2014 żonaty z Magdaleną Ziętek-Wielomską (ur. 1978)[23].

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Od grzechu do apokatastasis. Historiozofia Josepha de Maistre, Instytut Liberalno-Konserwatywny, Lublin 1999, ISBN 978-83-902282-8-0[24].
  • Filozofia polityczna francuskiego tradycjonalizmu 1796-1830, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2003, ISBN 83-89243-70-9[25].
  • Hiszpania Franco: źródła i istota doktryny politycznej, Wydawnictwo ARTE, Biała Podlaska 2006, ISBN 978-83-60673-08-9[26].
  • Dekalog konserwatysty, Wydawnictwo Megas, Warszawa 2006, ISBN 978-83-901413-5-0[27].
  • Encyklopedia polityczna, tom 1 (współautorzy Jacek Bartyzel i Bogdan Szlachta), Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2007, ISBN 83-89862-95-6[28].
  • Kontrrewolucja, której nie było, Wydawnictwo Megas, Warszawa 2007, ISBN 978-83-901413-9-8[29].
  • Konserwatyzm: główne idee, nurty i postacie, Fijorr Publishing, Warszawa 2007, ISBN 978-83-89812-43-8[30].
  • Nacjonalizm francuski 1886-1940: geneza, przemiany i istota filozofii politycznej, Von Borowiecky, Warszawa 2007, ISBN 978-83-87689-93-3[31].
  • Lech Kaczyński w Tbilisi (współautor Jan Engelgard), Wydawnictwo Prasy Lokalnej, Warszawa 2008, ISBN 978-83-925284-1-8[32].
  • Prawa człowieka i ich krytyka: przyczynek do studiów o ideologii czasów ponowożytnych (współautor Paweł Bała), Fijorr Publishing, Warszawa 2008, ISBN 978-83-89812-13-1[33].
  • Carl Schmitt a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej: studium przypadku ratyfikacji Traktatu lizbońskiego - rola Prezydenta RP (współautor Paweł Bała), Klub Zachowawczo-Monarchistyczny, Warszawa 2008, ISBN 978-83-60745-11-3[34].
  • Kościół w cieniu gilotyny: Katolicyzm francuski wobec rewolucji, Von Borowiecky, Warszawa 2009, ISBN 978-83-60748-15-2[35].
  • Krytyce demokracji (współautor Cezary Kalita), Wydawnictwo ARTE, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61938-12-5[36].
  • Konserwatyzm – między Atenami a Jerozolimą. Szkice post-awerroistyczne, Fijorr Publishing, Warszawa 2009, ISBN 978-83-89812-57-5[37].
  • Wstęp do nauki o państwie, prawie i polityce (współautor Paweł Bała), Wydawnictwo ARTE, Warszawa 2010, ISBN 978-83-619-3840-8[38].
  • Faszyzmy łacińskie. Sen o rewolucji innej niż w Rosji i w Niemczech, Wydawnictwo ARTE, Warszawa 2011, ISBN 978-83-61938-37-8[39].
  • Teokracja papieska 1073-1378. Myśl polityczna papieży, papalistów i ich przeciwników, Von Borowiecky, Warszawa 2011, ISBN 978-83-60748-23-7[40].
  • Antologia Zbrodni Smoleńskiej (współautorzy Jan Engelgard i Maciej Motas), Wydawnictwo ARTE, Warszawa 2011, ISBN 978-83-61938-32-3[41].
  • Prawica w XX wieku, tom I, Von Borowiecky, Warszawa 2013, ISBN 978-83-60748-41-1[42].
  • System Polityczny, prawo i konstytucja Królestwa Polskiego 1815-1830 (współautorzy Lech Mażewski i Jacek Bartyzel), Von Borowiecky, Warszawa 2013, ISBN 978-83-60748-42-8[43].
  • Myśl polityczna Reformacji i Kontrreformacji. Tom I. Rewolucja protestancka, Von Borowiecky, Warszawa 2013, ISBN 978-83-60748-37-4[44].
  • Stepan Bandera w Kijowie. Kulisy rewolucji na Ukrainie (współautorzy Jan Engelgard i Arkadiusz Meller), Oficyna Wydawnicza Capital, Warszawa 2014, ISBN 978-83-64037-85-6[45].
  • Od Christianitas do Unii Europejskiej. Historia idei zjednoczenia Europy (współautor Łukasz Święcicki), Towarzystwo Naukowe Myśli Politycznej i Prawnej, Warszawa 2015, ISBN 978-83-927166-9-3[46].
  • Niemiecka myśl polityczna wobec narodowego socjalizmu (współautorzy Łukasz Święcicki i Jaromir Ćwikła), Klub Zachowawczo-Monarchistyczny, Warszawa 2016, ISBN 978-83-927166-8-6[47].
  • W poszukiwaniu Katechona. Teologia polityczna Carla Schmitta, Von Borowiecky, Warszawa 2016, ISBN 978-83-60748-92-3[48].
  • Prawica w XX wieku, tom 2, Von Borowiecky, Radzymin 2017, ISBN 978-83-65806-13-0[49].
  • Nowoczesność, nacjonalizm, naród europejski: dylematy samoidentyfikacji Europejczyków (współautor Magdalena Ziętek-Wielomska), Towarzystwo Naukowe Myśli Politycznej i Prawnej, Warszawa 2017, ISBN 978-83-949371-1-9[50].
  • The Europe of Nations and Its Future: Nationalism, Euroscepticism, Natiocratism (współautor Magdalena Ziętek-Wielomska), Towarzystwo Naukowe Myśli Politycznej i Prawnej, Warszawa 2017, ISBN 83-927166-6-3[51].
  • Chrześcijaństwo i Europa wobec sekularyzacji. Religia w niemieckiej myśli politycznej XX wieku (współautor Łukasz Święcicki), Towarzystwo Naukowe Myśli Politycznej i Prawnej, Warszawa 2018, ISBN 978-83-949371-2-6[52].
  • Nacjonalizm wobec problemu Europy, Klub Zachowawczo-Monarchistyczny, Warszawa 2018, ISBN 978-83-949371-3-3[53].
  • Katolik – Prusak – nazista. Sekularyzacja w biografii politycznej Carla Schmitta, Von Borowiecky, Warszawa 2019, ISBN 978-83-658-0644-4[54].
  • Państwo narodowe i jego wrogowie (współautor Magdalena Ziętek-Wielomska), Fundacja Pro Vita Bona, Warszawa 2020[55].
  • Sojusz ekstremów w epoce globalizacji. Jak neoliberałowie i neomarksiści budują nam nowy świat, Fundacja Pro Vita Bona, Warszawa 2021.
  • Zabójcy Zachodu. Prawica i lewica nietzscheańsko-heideggerystyczna, Fundacja Pro Vita Bona, Warszawa 2022.
  • Demokracja nieliberalna, Szkoła Wyższa Wymiaru Sprawiedliwości, Warszawa 2022.
  • Praworządność, Szkoła Wyższa Wymiaru Sprawiedliwości, Warszawa 2022 (współautor: A. Barut).
  • Yuval Noah Harari. Grabarz człowieczeństwa, Fundacja Pro Vita Bona, Warszawa 2022.
  • Imperialna Europa. Niemieckie plany podboju i reorganizacji Europy 1871-1945, Fundacja Pro Vita Bona, Warszawa 2024.
  • Imperium rationis. Państwo suwerenne w zachodniej myśli politycznej XVI i XVII stulecia, Fundacja Pro Vita Bona, Warszawa 2024[56].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Adam Wielomski książki i opracowania - Księgarnia CapitalBook.pl [online], capitalbook.com.pl [dostęp 2024-11-09].
  2. ↑ Adam Wielomski [online], www.facebook.com [dostęp 2020-06-19] (pol.).
  3. ↑ Maria Durakowa, Maria Lasecka, Hanna Gruchalska-Kwaśniewska, III Liceum Ogólnokształcące im. Generała Sowińskiego 1923-1998: dawne I-sze Gimnazjum Męskie im. Jenerała Sowińskiego Magistratu M. St. Warszawy, wyd. 1, Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Szkoły im. Generała Sowińskiego, 1998, s. 142, ISBN 83-910546-0-8 (pol.).
  4. ↑ Wielomski: Carl Schmitt mnie fascynuje! [online], konserwatyzm.pl, 6 marca 2019 [dostęp 2020-04-20] (pol.).
  5. ↑ Zakończone postępowania awansowe przewody doktorskie
  6. ↑ a b Prof. Adam Wielomski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-02-02].
  7. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 798
  8. ↑ a b c Rada Naukowa [online], Rocznik Tomistyczny [dostęp 2020-05-06] (pol.).
  9. ↑ WYKAZ PLANOWANYCH KONFERENCJI NAUKOWYCH W ROKU 2014 [online], Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach [dostęp 2020-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-16] (pol.).
  10. ↑ a b c Prof. dr hab. Adami Wielomski - kierownik Katedry. [dostęp 2020-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-26)].
  11. ↑ Nowy naczelny konserwatyzm.pl [online], Konserwatyzm.pl, 1 kwietnia 2012 [dostęp 2012-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-08].
  12. ↑ Towarzystwo Naukowe Myśli Politycznej i Prawnej [online], mysl-polityczna.pl [dostęp 2020-05-06].
  13. ↑ Kim jesteśmy – Pro vita bona [online] [dostęp 2021-01-27] (pol.).
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2001
  15. ↑ Obwieszczenie PKW o wynikach wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego
  16. ↑ KoLibrowe refleksje po Kongresie Nowej Prawicy [online], Stowarzyszenie KoLiber, 19 kwietnia 2011 [dostęp 2020-04-16] (pol.).
  17. ↑ Przemówienie prof. Adama Wielomskiego podczas II Kongresu Nowej Prawicy [online], Konserwatyzm.pl, 24 marca 2014 [dostęp 2020-04-16] (pol.).
  18. ↑ Robert Winnicki [online], www.facebook.com [dostęp 2020-09-19] (pol.).
  19. ↑ Adam Wielomski: Yuval Noah Harari. Warszawa: Fundacja Pro Vita Bona, 2022, s. 36. ISBN 978-83-959357-7-0.
  20. ↑ Adam Wielomski: Dekalog konserwatysty. Warszawa: Wydawnictwo "Megas", 2006-. ISBN 83-901413-5-3. OCLC 500337990.
  21. ↑ Wojciech Golonka, Harari obnażony [online], Do Rzeczy, 18 października 2022 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
  22. ↑ Wielomski: Putin sojusznikiem prawdziwej prawicy [online], Nasze Miasto, 16 listopada 2015 [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  23. ↑ Życzenia redakcji dla Magdaleny Ziętek i prof. Adama Wielomskiego [online], Konserwatyzm.pl [dostęp 2017-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  24. ↑ Od grzechu do apokatastasis. Historiozofia Josepha de Maistre [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  25. ↑ Filozofia Polityczna Francuskiego Tradycjonalizmu [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  26. ↑ Hiszpania Franco. Źródła i istota doktryny politycznej [online], Prawe książki [dostęp 2020-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-22] (pol.).
  27. ↑ Dekalog Konserwatysty [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  28. ↑ Encyklopedia polityczna Tom 1 [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  29. ↑ Kontrrewolucja, której nie było [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  30. ↑ Konserwatyzm. Główne idee, nurty i postacie [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  31. ↑ Nacjonalizm francuski 1886-1940 : geneza, przemiany i istota filozofii politycznej [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  32. ↑ Lech Kaczyński w Tbilisi [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  33. ↑ Prawa człowieka i ich krytyka. Przyczynek do studiów o ideologii czasów ponowożytnych [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  34. ↑ Paweł Bała, Adam Wielomski, Carl Schmitt a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej: studium przypadku ratyfikacji Traktatu lizbońskiego - rola Prezydenta RP, Biblioteka Konserwatyzm.pl, Warszawa: Klub Zachowawczo-Monarchistyczny, 2008, ISBN 978-83-60745-11-3 [dostęp 2020-07-21].
  35. ↑ Kościół w cieniu gilotyny [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  36. ↑ Krytycy demokracji [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  37. ↑ Konserwatyzm miedzy Atenami a Jerozolimą. Szkice post-awerroistyczne. [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  38. ↑ Wstęp do nauki o państwie, prawie i polityce [online], www.gandalf.com.pl [dostęp 2020-07-21].
  39. ↑ Faszyzmy łacińskie. Sen o rewolucji innej niż w Rosji i w Niemczech [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  40. ↑ Teokracja papieska 1073-1378. Myśl polityczna papieży, papalistów i ich przeciwników [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  41. ↑ Antologia Zbrodni Smoleńskiej [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  42. ↑ Prawica w XX wieku [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  43. ↑ System Polityczny, prawo i konstytucja Królestwa Polskiego 1815-1830 [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  44. ↑ Myśl polityczna Reformacji i Kontrreformacji. Tom I. Rewolucja protestancka [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  45. ↑ Stepan Bandera w Kijowie. Kulisy rewolucji na Ukrainie. [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  46. ↑ Od Christianitas do Unii Europejskiej. Historia idei zjednoczenia Europy [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  47. ↑ Niemiecka myśl polityczna wobec narodowego socjalizmu [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  48. ↑ W poszukiwaniu Katechona. Teologia polityczna Carla Schmitta [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  49. ↑ Prawica w XX wieku (tom 2) [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  50. ↑ Nowoczesność, Nacjonalizm, Naród Europejski [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  51. ↑ The Europe of Nations and its Future [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  52. ↑ Chrześcijaństwo i Europa wobec sekularyzacji. Religia w niemieckiej myśli politycznej XX wieku [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  53. ↑ Nacjonalizm wobec problemu Europy [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-07-21].
  54. ↑ Katolik - Prusak - Nazista. Sekularyzacja w biografii ideowej Carla Schmitta [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-04-21].
  55. ↑ Państwo narodowe i jego wrogowie [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2021-03-03].
  56. ↑ Adam Wielomski, Imperium rationis. Państwo suwerenne w zachodniej myśli politycznej XVI i XVII stulecia [online], Fundacja Pro Vita Bona, 2024 [dostęp 2024-10-10] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]