Aleksander Iljin-Żenewski, 1927 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Obywatelstwo |
a | b | c | d | e | f | g | h | ||
8 | 8 | ||||||||
7 | 7 | ||||||||
6 | 6 | ||||||||
5 | 5 | ||||||||
4 | 4 | ||||||||
3 | 3 | ||||||||
2 | 2 | ||||||||
1 | 1 | ||||||||
a | b | c | d | e | f | g | h |
Aleksander Fiodorowicz Iljin-Żenewski, ros. Александр Фёдорович Ильин-Женевский (ur. 28 listopada 1894 w Petersburgu, zm. 3 września 1941 w Nowaja Ładoga) – radziecki szachista oraz teoretyk szachów, uważany za jednego z twórców radzieckiej szkoły szachowej, ponadto bolszewik, pisarz, historyk oraz dyplomata.
Uważał szachy za bardzo korzystne dla promowania zrozumienia sztuki strategii, strategii militarnej, a także generalnie metodologii nauki. W 1914 r. zdobył mistrzostwo Genewy, był również trzykrotnym mistrzem Petersburga (1925, 1926, 1929). Organizator pierwszych mistrzostw Związku Radzieckiego (1920)[1] oraz meczu Michaił Botwinnik–Salomon Flohr (1933), jeden z nielicznych graczy którzy pokonali Capablankę (1925)[2]. Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyższy ranking osiągnął w lipcu 1927 r., z wynikiem 2577 punktów zajmował wówczas 25. miejsce na świecie[3].
Iljin-Żenewski jest odkrywcą wariantu obrony holenderskiej:
Był ofiarą prześladowań w epoce stalinowskiej (miejsce śmierci podczas zawieruchy wojennej niepewne).