Alfred Hertz, 1935 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Alfred Hertz (ur. 15 lipca 1872 we Frankfurcie nad Menem, zm. 17 kwietnia 1942 w San Francisco[1][2][3]) – amerykański dyrygent pochodzenia niemieckiego.
Studiował w konserwatorium Hocha we Frankfurcie nad Menem, gdzie jego nauczycielem był Anton Urspruch[2][3]. Następnie był dyrygentem teatrów w Halle (1891–1892), Altenburgu (1892–1895), Barmen-Elberfeld (1895–1899) i Wrocławiu (1899–1902)[1][2][3]. Od 1902 do 1915 roku dyrygował w Metropolitan Opera w Nowym Jorku[1][2]. W 1903 roku poprowadził tam – wbrew woli rodziny kompozytora – amerykańską premierę Parsifala Richarda Wagnera, do tej pory wystawianego tylko na festiwalu w Bayreuth[1][2][3]. W konsekwencji otrzymał zakaz dyrygowania dziełami Wagnera w Niemczech[2][3]. Poprowadził także nowojorskie premiery Salome i Kawalera srebrnej róży Richarda Straussa[1][3]. W 1910 roku debiutował w Covent Garden Theatre w Londynie[2]. Od 1915 do 1930 prowadził San Francisco Symphony Orchestra[1][2], jako jeden z pierwszych dyrygentów dokonywał z tą orkiestrą nagrań fonograficznych i współpracował z radiem[1]. W 1922 roku zainicjował koncerty w Hollywood Bowl[1][2][3], których poprowadził przeszło 100[2]. Od 1930 roku był dyrektorem Federal Music Project of Northern California i dyrygentem Federal Symphony Orchestra w San Francisco[1][2].
Po śmierci Hertza na łamach „San Francisco Chronicle” opublikowano w 30 odcinkach jego autobiografię (3 maja–14 lipca 1942)[1][2].