Allan Starski

Allan Starski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1943
Warszawa

Zawód

scenograf

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Gwiazda Allana Starskiego w Łódzkiej Alei Gwiazd

Allan Mieczysław Starski (ur. 1 stycznia 1943 w Warszawie) – polski scenograf filmowy i teatralny, laureat Oscara.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem scenarzysty i autora tekstów piosenek Ludwika Starskiego oraz tancerki Marii Bargielskiej. Jego ojciec był zasymilowanym Żydem, w latach 30. przed zawarciem związku małżeńskiego przyjął chrzest[1][2]. Allan Starski uczęszczał do XIV Liceum im. Klementa Gottwalda w Warszawie[3]. Ukończył w 1969 studia na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[4]. W tym samym roku rozpoczął pracę jako scenograf filmowy w Zespołach Polskich Producentów Filmowych.

Allan Starski jest autorem scenografii do wielu filmów kinowych, współpracował wielokrotnie z Andrzejem Wajdą, a także m.in. z Krzysztofem Kieślowskim, Januszem Zaorskim, Agnieszką Holland, Romanem Polańskim i Władysławem Pasikowskim.

W 1979 wraz z Marią Osiecką-Kuminek otrzymał Brązowe Lwy Gdańskie za scenografię do filmu Panny z Wilka[5]. W 1993 wraz ze scenograf Ewą Braun został laureatem Oscara za scenografię do filmu Lista Schindlera w reżyserii Stevena Spielberga. W 2000 otrzymał Orła za scenografię do Pana Tadeusza Andrzeja Wajdy, w 2003 tę samą nagrodę za scenografię do Pianisty Romana Polańskiego, a w 2013 za scenografię do Pokłosia Władysława Pasikowskiego[6]. Jego praca przy Pianiście została także wyróżniona Cezarem.

Autor książki Scenografia z 2013[7].

Uzyskał członkostwo w Stowarzyszeniu Filmowców Polskich (2007 zasiadał w zarządzie głównym tej organizacji), a także w Europejskiej Akademii Filmowej i Polskiej Akademii Filmowej.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2013, za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i działalności artystycznej, został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8]. W 2014 otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9].

W 2015 odsłonił swoją gwiazdę w Łódzkiej Alei Gwiazd[10]. W 2023 otrzymał Platynowe Lwy za całokształt twórczości[11].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Przemysław Batorski: 29 lutego. Rocznica śmierci Ludwika Starskiego. Żydowski Instytut Historyczny, 2020. [dostęp 2023-11-25].
  2. ↑ Iwona Flisikowska: Ludwik Starski – skromny autor szlagierów, które śpiewamy do dziś. aleteia.org, 2021-06-02. [dostęp 2023-11-25].
  3. ↑ Znani absolwenci szkoły. liceumgottwalda.pl.tl. [dostęp 2023-10-13].
  4. ↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1993, s. 679. ISBN 83-223-2644-0.
  5. ↑ 1979: Laureaci. festiwalgdynia.pl. [dostęp 2018-09-24].
  6. ↑ Orły dla Stuhra i Polańskiego. Najlepszym filmem „Obława”. tvn24.pl, 2013-03-05. [dostęp 2015-03-15].
  7. ↑ Allan Starski: Scenografia. Warszawa: Wydawnictwo Wojciech Marzec, 2013, s. 207. ISBN 978-83-932657-2-5.
  8. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 467
  9. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  10. ↑ Nowa gwiazda na Piotrkowskiej dla Allana Starskiego. wyborcza.pl, 2015-04-11. [dostęp 2015-04-12].
  11. ↑ Daria Porycka: Allan Starski otrzyma Platynowe Lwy podczas 48. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. dzieje.pl, 27 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-27].
  12. ↑ Ucieczka z Sobiboru w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2018-10-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Akademii Filmowej za najlepszą scenografię
1927–1939
1940–1956
1957–1966
1967–1980
1981–2000
2001–2020
2021–2040