Wóz wsparcia ogniowego podczas prezentacji na MSPO w 2010 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
OBRUM sp z o.o. GLIWICE |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
3 (+ 4 lub 8 żołnierzy desantu) |
Historia | |
Prototypy |
2010 |
Egzemplarze |
2 |
Dane techniczne | |
Pancerz |
pancerz stalowy, poziom ochrony według STANAG 4569: 3 (5 z planowanym dodatkowym)[1] |
Długość |
8,8 m |
Szerokość |
3,3 m |
Wysokość |
2,8 m |
Prześwit |
0,4 m |
Masa |
bojowa: 33 tony |
Moc jedn. |
21,8 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość |
ok. 80 km/h |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
5 m |
Rowy (szer.) |
2,6 m |
Ściany (wys.) |
1,0 m |
Kąt podjazdu |
wzniesień 60% pochyleń 40% |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
armata 120 mm RUAG CTG lub 30 mm ATK Mk44 przeciwpancerne pociski kierowane Spike LR karabin maszynowy 7,62 mm UKM-2000C oraz karabin maszynowy 12,7 mm NSWT AA system obrony aktywnej ZASŁON, TROPHY | |
Wyposażenie | |
system osłony OBRA |
Wielozadaniowa Platforma Bojowa „Anders” – projekt polskiej rodziny wozów bojowych opracowanych przez gliwicki Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. Pierwszy prototyp skonfigurowany jako wóz wsparcia ogniowego publicznie zaprezentowany został we wrześniu 2010 roku na targach uzbrojenia w Kielcach[2].
Platforma otrzymała nazwę na cześć generała Władysława Andersa. Matką chrzestną została córka generała, Anna Maria Anders, i to ona dokonała uroczystego odsłonięcia. Później w 2010 roku ten sam prototyp zademonstrowany został w konfiguracji bojowego wozu piechoty z wieżą Hitfist-30P, znaną z KTO Rosomak.
Produkcja pierwszego prototypu została sfinansowana przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Konstrukcja opiera się na projekcie Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. w Gliwicach[3], przy wsparciu Grupy Bumar. W realizacji projektu partycypuje konsorcjum w składzie: Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych z Gliwic, Wojskowa Akademia Techniczna i Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich[4]. Projektujący pojazd inżynierowie korzystali z doświadczeń polskiej armii w Afganistanie oraz Iraku. Wóz został wyprodukowany w gliwickim Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. Wszystkie części elektroniczne dostarczył WB Electronics z Ożarowa Mazowieckiego. Bezzałogową wieżę zdalnie sterowanych karabinów maszynowych "Kobuz" zainstalowały w pojeździe Zakłady Mechaniczne "Tarnów" S.A. Przygotowanie oraz realizacja prototypu wozu kosztowały około 20 mln zł.
Konstrukcja wozu została zaplanowana na bazie wielozadaniowej platformy bojowej[5]. Umożliwia zamontowanie wież bezzałogowych oraz załogowych; może więc w zależności od potrzeb być docelowo haubicą, sanitarką lub wozem dowodzenia. Wóz obsługiwany będzie przez trzech członków załogi, a dodatkowo zmieści czterech żołnierzy desantu. Maksymalna prędkość pojazdu wynosi 80 km/h.