Angelyne
| Imię i nazwisko |
Ronia Tamar Goldberg |
|---|---|
| Pseudonim |
Renee Goldberg, Angelyne L’Lyne |
| Data i miejsce urodzenia |
2 października 1950 |
| Gatunki | |
| Zawód |
modelka, piosenkarka, aktorka, przedsiębiorca |
| Aktywność |
od 1974 |
| |
| Strona internetowa | |
Angelyne (właśc. Ronia Tamar Goldberg[1], ur. 2 października 1950 w Chmielniku[2]) – amerykańska modelka, piosenkarka, aktorka i przedsiębiorca, która stała się znana w 1984, po wywieszeniu w Stanach Zjednoczonych serii ikonicznych billboardów w Los Angeles w Kalifornii i okolicach, na których widniało tylko słowo „Angelyne” i przedstawiało ją sugestywnie pozującą[3]. Przyciągnęły one uwagę lokalnych mediów i wkrótce otrzymała szereg ofert ról filmowych, wywiadów w czasopismach i występów w programach telewizyjnych. Głównym znakiem rozpoznawczym jej osobowości celebrytki był różowy Chevrolet Corvette. Jej billboardy pojawiły się w wielu filmach i serialach telewizyjnych, w tym w napisach początkowych serialu ABC Na wariackich papierach z Cybill Shepherd i Bruce’em Willisem, a także wykorzystane w serialach animowanych takich jak Simpsonowie, Futurama i BoJack Horseman czy filmach – Sobowtór (1991), Fan (1996), Wulkan (1997), Osiem milimetrów (1999), Pojutrze (2004), Notorious (2009), Rock of Ages (2012), Wielki Liberace (2013) i Terminator: Genisys (2015).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się pod Kielcami w rodzinie żydowskiej jako córka Bronisławy (z domu Zernicka) i Henryka Goldbergów[4]. Wychowywała się z młodszą siostrą Annette Block (ur. 1954). Jej rodzice przeszli przez getto w Chmielniku i obóz koncentracyjny w Skarżysku-Kamiennej[5][6]. Po wojnie Goldbergowie powrócili do Polski, a później wyemigrowali do Izraela, a stamtąd wyprowadzili się do dystryktu Fairfax w Los Angeles w USA[5]. Goldberg uczęszczała do James Monroe High School, przeszła kilka operacji plastycznych, a w późnych latach 60. była krótko mężatką z Michaelem Straussem[2].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Debiutowała na kinowym ekranie jako przesłuchiwana piosenkarka w komedii grozy w stylu rockowej opery Briana De Palmy Upiór z raju (Phantom of the Paradise, 1974) z udziałem Paula Williamsa. Wystąpiła potem w dramacie Jamesa Ivory’ego Zwariowane party (The Wild Party, 1975) z Jamesem Coco, Raquel Welch i Perrym Kingiem. Była Czerwonym Kapturkiem w komedii I. Roberta Levy’ego Czy mogę to zrobić ... dopóki nie będę potrzebować okularów? (Can I Do It... ’Til I Need Glasses?, 1977) u boku Rona Jeremy’ego i Robina Williamsa. W westernie komediowym Roberta Aldricha Frisco Kid (1979) z Gene’em Wilderem i Harrisonem Fordem pojawiła się jako piersiasta Lady.
W 1978 dołączyła do punkrockowego zespołu Baby Blue swojego ówczesnego chłopaka, który występował w klubach w Los Angeles, ale nigdy nie odniósł sukcesu finansowego. W 1982 wydała swój debiutancki album[7], a jej pierwsze plakaty zaczęły pojawiać się w ramach promocji albumu. Po uruchomieniu ogromnej kampanii billboardowej w lutym 1984 rozpoczęła pracę nad swoim drugim albumem. Driven to Fantasy ukazał się w 1986[7].
Za występ w komedii fantasy Juliena Temple’a Ziemskie dziewczyny są łatwe (Earth Girls Are Easy, 1988) z Geeną Davis i Jeffem Goldblumem była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka drugoplanowa[8]. Zagrała postać Josie w dreszczowcu Marty’ego Ollsteina Niebezpieczna miłość (Dangerous Love, 1988) u boku Lawrence’a Monosona i Elliotta Goulda. Po udziale w filmie sensacyjno-przygodowym Tony’ego Zarindasta Hardcase i pięść (Hardcase and Fist, 1989) jako tancerka Sly Fox z Tedem Priorem, pojawiła się jako blondynka w komediodramacie kryminalnym Andrieja Konczałowskiego Homer i Eddie (Homer and Eddie, 1989)[9] z Whoopi Goldberg i Jamesem Belushim.
W 1997 Angelyne uruchomiła swoją stronę internetową, na której oferowała wycieczki po Bulwarze Zachodzącego Słońca i Hollywood[10].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1979: Frisco Kid jako piersiasta Lady
- 1988: Ziemskie dziewczyny są łatwe w roli samej siebie
- 1989: Homer i Eddie jako blondynka
- 2017: The Disaster Artist w roli samej siebie
Wideoklipy
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Tytuł | Wykonawca |
|---|---|---|
| 1981 | „I Can Take Care of Myself” | Billy Vera |
| 1985 | „Jimmy Mack” | Sheena Easton |
| 1987 | „Right on Track” | Breakfast Club |
| 1989 | „This Note’s for You” | Neil Young |
| 1990 | „Without You” | Mötley Crüe |
| 1995 | „The I.N.C. Ride” | Masta Ace Incorporated |
| 2002 | „We Are All Made of Stars” | Moby |
| 2014 | „Pink Christmas” | Slink |
| 2015 | „Dionysus” | Mikhail Tank |
| „Sunshine Sunshine Santa Claus” | Nikki & Candy | |
| „Mirror Mountain” | Mini Mansions | |
| 2017 | „Give Up The Wheel” | Stray Echo |
| 2019 | „Cell” | Fukushima Daisies |
| 2020 | „Running Red Lights” | The Avalanches |
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy
[edytuj | edytuj kod]- Angelyne (1982)
- Driven to Fantasy (1986)
- Beware My Bad Boyfriend (niewydany)
- Beauty & the Pink (2000)
Single
[edytuj | edytuj kod]- „Rock n' Roll Rebel” / „Fantasy Man” (1978)
- „Too Much to Touch” / „Mystified” (1979)
- „Too Much to Touch” / „Emotional” (1981)
- „Kiss Me L.A.” (1982)
- „My List” / „Skin Tight” (1983)
- „Flirt” / „Dreamin' About You” (1986)
- „Animal Attraction” (1988)
- „I’m So Lucky” (2003)
- „Heart” (2017)
- „Sexy Heart” (2017)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Angelyne Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
- ↑ a b Gary Baum (2017-08-02): Angelyne’s Real Identity Is Finally Solved. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-09)]. (ang.).
- ↑ Sandra G. Medof (1995-06-11): The Billboard Queen. „Los Angeles Times”. [dostęp 2020-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-06)]. (ang.).
- ↑ Savanna: Angelyne – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-02)]. (ang.).
- ↑ a b Amerykańska gwiazdka to... Polka. Uciekła do USA w dzieciństwie. Fakt.pl. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-07)]. (pol.).
- ↑ MG (2017-08-03): Amerykańska celebrytka jest Polką. Przez kilkadziesiąt lat to ukrywała. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-07]. (pol.).
- ↑ a b Angelyne Albums. FamousFix. [dostęp 2020-08-07]. (ang.).
- ↑ Angelyne Awards. FamousFix. [dostęp 2020-08-07]. (ang.).
- ↑ Angelyne. Listal. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
- ↑ Craig Stephens: Angelyne – Portrait of a Hollywood Princess. „Penthouse”. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-09)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Angelyne w bazie IMDb (ang.)
- Angelyne w bazie Filmweb
- Angelyne w bazie Discogs.com (ang.)
- Angelyne w bazie Notable Names Database (ang.)