Antoni Naumczyk
| Infułat | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Administrator diecezji warszawskiej Kościoła Polskokatolickiego w PRL | |
| Okres sprawowania |
1960-1965 |
| Wikariusz generalny Kościoła Polskokatolickiego w PRL | |
| Okres sprawowania |
1965-1969 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1950 |
.jpg)
Antoni Naumczyk (ur. 1925 w Nashua, zm. 2 kwietnia 1969 w Zawoi) – polski duchowny starokatolicki, infułat i wikariusz generalny Kościoła Polskokatolickiego w PRL, doktor teologii, wykładowca Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W 1929 roku, jako dziecko, wraz z rodzicami przyjechał do Polski i zamieszkał w Postawach. W 1945 roku zdał maturę w Wilnie i wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy. W latach 1945–1950 studiował w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
W latach 1950–1957 był księdzem rzymskokatolickim. Pracował w tym czasie jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W 1953 roku obronił doktorat z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1957 roku został zmuszony do odejścia z zakonu lazarystów, a następnie duchowieństwa Kościoła rzymskokatolickiego. Powodem wykluczenia było ujawnienie jego intymnych kontaktów z kobietami, ale przede wszystkim udowodnienie mu kradzieży cennych dokumentów z biblioteki klasztoru Zgromadzenia Księży Misjonarzy na Stradomiu.
W 1958 roku dzięki pomocy Urzędu do Spraw Wyznań został ponownie duchownym. Przyjęto go do Kościoła Polskokatolickiego w PRL. Ponadto został adiunktem w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Kontynuował tam karierę naukową jako teolog starokatolicki. W 1960 roku uzyskał stanowisko docenta. W 1966 roku został kierownikiem Katedry Teologii Praktycznej Sekcji Starokatolickiej Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
W latach 1960–1965 piastował urząd administratora diecezji warszawskiej Kościoła Polskokatolickiego. W 1965 roku był jednym z inicjatorów usunięcia z funkcji zwierzchnika Kościoła Polskokatolickiego w PRL, Maksymiliana Rode. Typowany na jego następcę odmówił przyjęcia urzędu biskupa na rzecz Juliana Pękali i zadowolił się tytułami infułata oraz wikariusza generalnego Kościoła Polskokatolickiego. Od 1965 roku piastował funkcję sekretarza Rady i Prezydium Rady Kościoła Polskokatolickiego w PRL.
Uważany za szarą eminencję Kościoła Polskokatolickiego w latach 1965–1969. Zginął wraz z rodziną w katastrofie lotniczej samolotu Antonow An-24 na północnym stoku Policy.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kościół bez Boga. www.redakcja.pl, 13 lipca 2009. [dostęp 2009-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 stycznia 2013)]. (pol.).
- Antoni Naumczyk. www.polskokatolicki.pl. [dostęp 2009-08-03]. (pol.).