Antonio Casimir Cartellieri

Antonio Casimir Cartellieri
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 września 1772
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

2 września 1807
Libčeves

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Antonio Casimir Cartellieri (ur. 27 września 1772 w Gdańsku, zm. 2 września 1807 w Libčeves)[1] – kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był niemieckojęzycznym gdańszczaninem. Jego rodzice byli śpiewakami: ojciec, tenor Antonio Maria Gaetano, był Włochem. Matka, Elisabeth Böhm, pochodziła z Rygi[2].

Po rozpadzie małżeństwa rodziców w 1785 roku Antonio wyjechał z matką do Berlina[1], gdzie otrzymał pierwsze lekcje kompozycji. W 1791 roku związał się z dworem Michała Kazimierza Ogińskiego[3]. W następnym roku znów pojawił się w Berlinie, gdzie odniósł sukces dzięki skomponowanej kantacie Contimar und Zora oraz singspielowi Die Geisterbenschwörung.

Dzięki sukcesom i wsparciu swego mecenasa Cartellieri mógł wyjechać do Wiednia, gdzie dalej kształcił się w kompozycji u Antonio Salierego i u Johanna Georga Albrechtsbergera[2]. Poznał tam również w 1795 roku Ludwiga van Beethovena, z którym miał wspólnych nauczycieli i z którym pozostawał w przyjacielskich stosunkach do końca życia.

W 1803 roku ożenił się w Wiedniu z Franziską Krafft, z którą miał trzech synów[1]. Zmarł na zawał serca w wieku 35 lat[2].

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Divertimento Es-dur
  • Koncerty klarnetowe
  • Kwartety klarnetowe
  • Koncert fletowy G-dur
  • La celebre Natività del Redentore (Weihnachtsoratorium – Oratorium na Boże Narodzenie) – Libretto: Luigi Prividali – Wiedeń, 1806

Utwory sceniczne

  • Die Geisterbeschwörung (1793)
  • Anton (1796)
  • Il Secreto (1804)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c CARTELLIERI CASIMIR ANTONIO, kompozytor, dyrygent – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2023-01-23].
  2. a b c Cartellieri, Antonio Casimir, Grove Music Online, DOI10.1093/gmo/9781561592630.article.43535 [dostęp 2023-09-08] (ang.).
  3. Olga Baird, Antonio Casimir Cartellieri and his mysterious patron 'Count Oborsky', „The Musical Times”, 156 (1933), 2015, s. 65–71, ISSN 0027-4666, JSTOR24615833 [dostęp 2023-09-08].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]