Antymonoglukonian sodu

Antymonoglukonian sodu

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. natrii stibogluconas inne sól trójsodowa kwasu antymono(V)glukonowego
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H35Na3O26Sb2
Masa molowa	907,88 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	16037-91-5
PubChem	16683012
DrugBank	DB05630
SMILES C(C(C1C(C(O[Sb](=O)(O1)O[Sb]2(=O)OC(C(C(O2)C(=O)[O-])O)C(CO)O)C(=O)[O-])O)O)O.O.O.O.O.O.O.O.O.O.[Na+].[Na+].[Na+]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-06-13] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H332, H411 Zwroty P P273 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[1] 0 0 0
Klasyfikacja medyczna
ATC	P01CB02
Stosowanie w ciąży	kategoria ?[2]
Farmakokinetyka Okres półtrwania 2 h[2]
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylna, domięśniowa, podskórna

Antymonoglukonian sodu (łac. natrii stibogluconas) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, związek antymonu pięciowartościowego, lek stosowany w leczeniu leiszmaniozy.

Mechanizm działania

Mechanizm działania antymonoglukonianu sodu nie jest poznany^[3]. Nie zostało również wyjaśnione czy antymonoglukonian sodu jest prolekiem, czy też aktywną postacią leku^[3].

Zastosowanie

Antymonoglukonian sodu jest stosowany w leczeniu^[2]:

• leiszmaniozy trzewnej (kala-azar, czarna febra, gorączka dum-dum)
• leiszmaniozy skórnej
• leiszmaniozy skórno-śluzówkowej

Antymonoglukonian sodu znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2015)^[4].

Antymonoglukonian sodu nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2018)^[5].

Działania niepożądane

Antymonoglukonian sodu może powodować następujące działania niepożądane u 1–2% pacjentów: ból brzucha, nudności, wymioty oraz biegunka^[6]. Antymonoglukonian sodu wydłuża odstęp QT oraz może powodować odwrócenie lub spłaszczenie załamków T^[2][6]. Podczas dożylnego podawania leku może wystąpić przejściowy ból w przebiegu żyły i niekiedy zakrzepowe zapalenie tej żyły^[6].

Przypisy

1. Sodium Stibogluconate SC-202815. Santa Cruz Biotechnology. [dostęp 2018-06-13]. (ang.).
2. Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. T. 1. Warszawa: Medical Tribune, 2010, s. 58–59. ISBN 978-83-60135-94-5.
3. F. Frézard, C. Demicheli, R.R. Ribeiro. Pentavalent antimonials: new perspectives for old drugs. „Molecules”. 14 (7), s. 2317–2336, 2009. DOI: 10.3390/molecules14072317. PMID: 19633606. 
4. WHO Model List of Essential Medicines 19th List. Światowa Organizacja Zdrowia, 2015. s. 16. [dostęp 2018-06-13]. (ang.).
5. Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 16 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2018-04-16. [dostęp 2018-06-13].
6. Pentostam Injection Summary of Product Characteristics. GlaxoSmithKline UK, 2007. [dostęp 2018-06-13]. (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.