Avia BH-4
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Pavel Beneš i Miroslav Hajn |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1922 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc |
220 KM (162 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,25 m |
| Długość |
6,98 m |
| Wysokość |
2,97 m |
| Powierzchnia nośna |
15,76 m² |
| Masa | |
| Własna |
724 kg |
| Startowa |
1015 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
220 km/h |
| Prędkość przelotowa |
190 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,2 m/s |
| Pułap |
6700 m |
| Zasięg |
510 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe „Vickers” kal. 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
 Czechosłowacja
| |
Avia BH-4 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1922 roku w wytwórni lotniczej Avia wraz z samolotem Avia BH-3 opracowano kolejny samolot myśliwski w układzie dolnopłatu, którego konstrukcję oparto na wcześniejszym samolocie, z tym że zgodnie z sugestiami władz wojskowych zastosowano silnik Škoda HS.8Ba, był to silnik Hispano-Suiza 8Ba produkowany na licencji w wytwórni Škoda. Zastosowanie tego silnika spowodowało, że konstrukcja samolotu uległa takiej dużej zmianie, że uznano go za nowy samolot i otrzymał on oznaczenie BH-4.
Prototyp samolotu BH-4 został oblatany w 1922 roku, a następnie przeszedł testy wojskowe. Ponieważ jednak wojsko zamówiło serię samolotów myśliwskich BH-3, zaniechano dalszych prac nad tą konstrukcją, szczególnie że zaczęto preferować wtedy samoloty myśliwskie w układzie dwupłatu.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Samolot Avia BH-4 uczestniczył tylko w testach fabrycznych oraz testach dla wojska.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Samolot myśliwski Avia BH-4 był dolnopłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty w układzie V, 8-cylindrowy chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone w kadłubie po obu stronach silnika.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 104-105, 254-255. (cz.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 33-34. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).