| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
Aīda Niedra właściwie Ida Niedra, po mężu Salmiņa (ur. 23 marca 1899 w Tirza, zm. 23 listopada 1972 w Santa Monica) – łotewska poetka i pisarka, jedna z najważniejszych powieściopisarek łotewskich.
Ida Niedra urodziła się 23 marca 1899 r. w niewielkiej wsi w parafii Tirza. W 1919 r. ukończyła szkołę w mieście Kieś i w tym samym roku przeprowadziła się z rodziną do Rygi, gdzie do 1932 r. pracowała w sądzie. W 1929 r. poślubiła członka Sądu Okręgowego Voldemāra Salmiņu. W 1944 r. uciekła z Łotwy i zamieszkała w Esslingen am Neckar w Niemczech. W 1949 r. przeprowadziła się na zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych i mieszkała m.in. w Hollywood i Santa Monica[1][2][3][4].
Jej debiut literacki odbył się w 1920 r. Była pierwszą łotewską poetką, która pisała otwarcie i bez lęku o miłości erotycznej. Później skupiła się głównie na prozie, pisaniu stylistycznie ekspresjonistycznych dzieł, powieści kryminalnych i literaturze psychologicznie realistycznej. W jej poezji widoczny był związek z łotewską naturą. Wiele utworów poświęcała kobietom, ukazując ich przeżycia i świat wewnętrznych doznań. W dziełach prozatorskich widoczne są cechach pozytywistyczne, impresjonistyczne i ekspresjonistyczne. Poruszała współczesne sobie problemy i losy ludzkie osadzone często w jej rodzinnej parafii Tirza. Proza Iksteny koncentrowała się na silnych postaciach kobiecych, które potrafiły szokować współczesnych ówczesnych czytelników temperamentem i erotyzmem. Łotewscy krytycy porównali autorkę do George Sand[1][2][3].
Po przeprowadzce do Ameryki była aktywnym członkiem społeczności łotewskich uchodźców. Na ich prośbę spisała swoje wspomnienia o Łotwie i doświadczenia z lat, w których mieszkała w Rydze. Pisała także o ucieczce z ojczyzny i o społeczności rodaków na obczyźnie. W ciągu swojej 50-letniej kariery literackiej napisała 30 powieści i wiele zbiorów opowiadań. Jest jedną z najważniejszych powieściopisarek łotewskich[1][2][4].