Bogusław Sochnacki

Bogusław Sochnacki
Data i miejsce urodzenia	14 października 1930 ; Katowice
Data i miejsce śmierci	26 lipca 2004 ; Łódź
Zawód	aktor, pedagog
Lata aktywności	1950–2004
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Bogusław Sochnacki (ur. 14 października 1930 w Katowicach, zm. 26 lipca 2004 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny oraz pedagog.

Życiorys

Debiutował na planie filmu Dwie brygady, będąc na pierwszym roku Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, którą ukończył w 1953. W tym samym roku zaangażował się do Teatru Ziemi Rzeszowskiej, gdzie pracował do 1957. Jego ostatnią rolą zagraną w tym teatrze była rola poety w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Hugona Morycińskiego w 1957.

W 1957 przeniósł się do Łodzi i zaangażował do Teatru Satyry (1957–1958) i Teatru im. Stefana Jaracza, gdzie grał do sezonu 1962–1963. W 1960 zagrał rolę Jana w Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego.

W 1963 został aktorem Teatru Nowego w Łodzi, gdzie stworzył najznaczniejsze swoje teatralne kreacje, m.in. Nicka w Marii Stuart J. Słowackiego (1963), kapitana w Indyku Sławomira Mrożka (1964), bohatera w Kartotece Tadeusza Różewicza (1967), sędziego Durejkę w Pierścieniu Wielkiej Damy Cypriana Kamila Norwida (1968), Dantona w Sprawie Dantona Stanisławy Przybyszewskiej (1970), Delamarche'a w Ameryce Franza Kafki (1971), Rogożyna w Idiocie Fiodora Dostojewskiego, tytułową rolę w dramacie Karola Huberta Rostworowskiego Judasz z Kariothu (1972), Kubusia Fatalistę w widowisku opartym na powieści Denisa Diderota (1974), Hufnagla w Operetce Witolda Gombrowicza (1975), Judasza w Dialogus de passione w reż. Kazimierza Dejmka, Garbusa w dramacie Sławomira Mrożka pod tym samym tytułem (1975) i Natana w Sędziach Stanisława Wyspiańskiego (1978). W 1980 powrócił do Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi.

Bogusław Sochnacki na ekranie filmowym i telewizyjnym zagrał kilkadziesiąt ról, a w teatrze ponad 150. W ostatnim sezonie można go było oglądać w Skórze węża Tennessee Williamsa w reż. Mariusza Grzegorzka i Romeo i Julii Williama Szekspira w reż. Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze Jaracza, a także w roli Kalmity w Chłopcach Stanisława Grochowiaka w reż. Marka Pasiecznego w Teatrze Nowym. Za tę ostatnią otrzymał nagrodę „Srebrnego Pierścienia”.

Od 1975 był także wykładowcą Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie wykładał sceny wierszem i sceny prozą. Zwolennik wierności intencjom autora i głębokiej analizy tekstów. Był zawsze przygotowany do zajęć, które prowadził z wielkim zaangażowaniem, przez co zyskał sobie sympatię studentów, którzy nazywali go „Sochą”. Mówił o sobie, że ten pseudonim oddaje jego charakter – solidność, zaangażowanie, traktowanie zawodu nadzwyczaj serio, bez stosowania taryfy ulgowej.

Bogusław Sochnacki był narratorem polskiej wersji czechosłowackiego serialu animowanego dla dzieci Rozbójnik Rumcajs^[1].

Spoczywa w alei zasłużonych na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi (kwatera XI, rząd 35, grób 21).

23 kwietnia 2012 odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi^[2].

Filmografia

1950: Dwie brygady – młody aktor
1958: Miasteczko – elegant
1958: Wolne miasto – Niemiec w piwiarni Schmoldego
1958: Żołnierz królowej Madagaskaru – mężczyzna w piwiarni
1960: Walet pikowy – widz w kinie
1961: Komedianty – aktor
1961: Milczące ślady – żołnierz w sztabie majora Zimnego
1961: Ambulans krótkometrażowy – strażnik z psem (nie występuje w czołówce)
1962: Troje i las – Maniek Sawicki
1963: Gdzie jest generał... – ordynans generała Falkenberga
1963: Pasażerka – strażnik w bloku śmierci
1963: Przygoda noworoczna – taksówkarz Stefan
1963: Ranny w lesie – drwal posądzony o szpiegowanie
1963: Yokmok – telegrafista
1964: Pięciu – Rysiek
1964: Rękopis znaleziony w Saragossie – Senor Zoto
1964: Życie raz jeszcze – NSZ-owiec bijący Jakuszyna
1965: Dzień ostatni – dzień pierwszy
1965: Głos ma prokurator
1965: Kapitan Sowa na tropie – lekarz milicyjny (odcinek 1)
1965: Niedziela sprawiedliwości – mechanik Broda
1965: Popioły – żołnierz
1965: Powrót doktora von Kniprode – Jaeger, oficer gestapo
1965: Zawsze w niedziele – miotacz Waldek
1966: Don Gabriel – sierżant w Legii Straceńców
1967: Czas może powrócić
1967: Dziadek do orzechów – piekarz
1967: Marsjanie – książę T.
1967: Słońce wschodzi raz na dzień – Waliczek
1967: Stawka większa niż życie – Zając „Wolf” (odcinek 8)
1967: Westerplatte – obsługujący centralę telefoniczną (nie wymieniony w czołówce)
1969: Dzień oczyszczenia – Herbert, żołnierz niemiecki na strychu
1969: Przygody pana Michała – członek rady wojennej w Kamieńcu (odcinek 12 i 13)
1969: Rzeczpospolita babska – narzeczony Magdy
1969: Tylko umarły odpowie – sierżant Franek Kłosek
1970: Album polski – szabrownik
1970: Doktor Ewa – doktor Bryl
1970: Romantyczni – żandarm
1970: Zapalniczka – porucznik Rybak
1971: Podróż za jeden uśmiech – kierowca wozu meblowego (odcinek 3)
1971: Wiktoryna, czyli czy pan pochodzi z Beauvais – Winterhalter
1971: Złote Koło – kelner w „Staropolance”
1972: Chłopi – borowy
1972: Podróż za jeden uśmiech – kierowca wozu meblowego
1973: Chłopi – borowy
1973: Droga – magazynier w Augustowie, następca Wróbla (odcinek 3)
1973: Hubal – gestapowiec
1973: Profesor na drodze – Antoni Pawlak
1973: Wielka miłość Balzaka – Gioacchino Rossini (odcinek 3)
1973: Zazdrość i medycyna – Izaak Gold
1973: Dwoje bliskich obcych ludzi – szef Maćka
1974: Ile jest życia – adwokat Janasa (odcinek 5)
1974: Koniec babiego lata – Władek, wuj Józka
1974: Pójdziesz ponad sadem – windziarz
1974: Siedem stron świata – pracownik klubu sportowego
1974: Ziemia obiecana – Grosgluck
1975: Czerwone i białe – podoficer rosyjski
1975: Dyrektorzy – Wachowiak (odcinek 2 i 4)
1975: Dzieje grzechu – Żyd, gospodarz Ewy i Niepołomskiego na prowincji
1975: Kazimierz Wielki – sługa krzyżacki
1975: Noce i dnie – Roman Katelba
1975: Ziemia obiecana – Grosgluck (odcinek 3 i 4)
1976: Czerwone ciernie – myśliwy
1976: Hasło – drwal
1976: Zaklęty dwór – szlachcic Dominik Szczeczuga
1976: Zielone, minione...
1977: Gdzie woda czysta i trawa zielona – Nizioł
1977: Nie zaznasz spokoju – Henryk Kaczmarek
1977: Noce i dnie – Roman Katelba
1977: Około północy – Karol Nowak
1977: Pokój z widokiem na morze – strażak
1977: Raszyn. 1809 – ranny generał
1977: Znak orła – Hanke von Elmer, rycerz krzyżacki (odcinek 10)
1978: Biały mazur – generał Ochrany
1978: Płomienie – Edward
1978: Pogrzeb świerszcza – Broniewicz
1978: Rodzina Leśniewskich – Kowalski, sąsiad Leśniewskich
1978: Ślad na ziemi – inżynier Malanik (odcinek 1)
1978: Ty pójdziesz górą – Eliza Orzeszkowa – fabrykant bawełniany
1979: Na własną prośbę – sekretarz KW
1979: Placówka – Fritz
1980: Kariera Nikodema Dyzmy – komisarz policji (odcinki 6 i 7)
1980: Królowa Bona – Mikołaj Radziwiłł
1980: Lęk przestrzeni – kierownik pracowni krawieckiej
1980: Rodzina Leśniewskich – Kowalski, sąsiad Leśniewskich
1980: Zamach stanu – minister w rządzie Witosa
1981: Bołdyn – major „Wanadek”
1981: Był jazz – dziekan
1981: Fantazja dur-moll
1981: Karabiny – ksiądz kapelan
1981: Limuzyna Daimler-Benz – agent kontrwywiadu
1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – ksiądz Stanisław Adamski (odcinek 13)
1981: Wahadełko – Józef Stalin
1981: Znachor – szynkarz
1982: Blisko, coraz bliżej – wachmistrz
1982: Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny – Mikołaj Radziwiłł
1982: Orinoko
1983: Co dzień bliżej nieba – kapitan MO
1983: Katastrofa w Gibraltarze – Józef Stalin
1983: Nie było słońca tej wiosny – karczmarz Zygmunt Kramarz
1983: Przeznaczenie – aktor Kotarbiński
1983: Soból i panna – leśniczy Czerwiński
1983: Wedle wyroków twoich... – żandarm na stacji
1983: Wierna rzeka – wachmistrz
1984: Czas dojrzewania – ojciec Romana
1984: Kobieta z prowincji – kierownik lokalu
1984: Lawina – notariusz
1984: Przemytnicy
1985: Diabeł – wieśniak Józef
1985: Urwisy z Doliny Młynów – Bryla (odcinki 9, 18 i 22)
1986: Komediantka – Piotr Grzesikiewicz, ojciec Andrzeja
1986: Republika nadziei – pułkownik niemiecki
1987: Ballada o Januszku – milicjant Marian Owocny (odcinki 3 i 4)
1987: Dorastanie – profesor Gołąbski (odcinek 1)
1987: Komediantka – Piotr Grzesikiewicz
1987: Ucieczka z miejsc ukochanych – Jacek Aduch
1988: Alchemik – proboszcz Kalsken
1988: Alchemik Sendivius – proboszcz Kalsken
1988: Kolory kochania – wójt Suchaj
1988: Łabędzi śpiew – oficer milicji
1988: Powrót do Polski – generał von Bock und Polach
1988: Zmowa – Wacław Koliba
1989: Gorzka miłość – Wydra, stróż w młynie
1989: Gorzka miłość – Wydra, stróż w młynie
1989: Janka – Zygmunt Nowak
1989: Wiatraki z Ranley – pułkownik Dzianisz
1990: Dziewczyna z Mazur – dygnitarz Krępiak
1990: Jan Kiliński – rezydent
1990: Janka – Zygmunt Nowak
1990: Kanalia – dozorca na ul. Zachodniej 6
1990: Maria Curie – inspektor
1990: Pogrzeb kartofla – szewc Mazurek
1990: W piątą stronę świata – leśniczy Durajski
1990: Życie za życie. Maksymilian Kolbe – nowy właściciel mieszkania Tytzów
1991: Jeszcze tylko ten las – Hans, żołnierz niemiecki
1991: Skarga – SB-ek w szpitalu
1992: Kawalerskie życie na obczyźnie – majster Schulz
1992: Kowalikowie – Feliks
1992: Listopad – sąsiad ojca Sary
1993: Moja historia – członek Stowarzyszenia Wspierania Porządku Publicznego
1993: Dwa księżyce – ojciec Michała
1995: Deborah – Rotman
1995: Dzieje mistrza Twardowskiego – mieszczanin u Twardowskiego
1995: Kamień na kamieniu – Chmiel
1995: Szabla od komendanta – Pan Komendant
1996: Dzień wielkiej ryby – ksiądz
1998: Syzyfowe prace – woźny
1998: Rozmowy przy wycinaniu lasu – Macuga
1999: Trzy szalone zera – stary wędkarz
2000: Syzyfowe prace – woźny
2001: Małopole czyli świat – Jan Woszek
2002: Na dobre i na złe – Borowik, dziadek Marka (odcinek 119)
2002: Oczywiście, że miłość – stary strażnik
2003: M jak miłość – mężczyzna podający się za Mariana Łagodę (odcinki 137-140, 144, 153, 156)
2003: Zróbmy sobie wnuka – Antoni

Ordery, odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998)^[3]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
Złoty Krzyż Zasługi (1973)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1982)
Honorowa Odznaka województwa łódzkiego (1973)
Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi” (1999)
„Srebrny Pierścień” – nagroda za rolę Rogożyna w Idiocie (1972)
„Srebrny Pierścień” – nagroda za rolę Kalmity w Chłopcach Stanisława Grochowiaka (2004)
Nagroda ZASP im. Janusza Warmińskiego na Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie za rolę Kokoszkiewicza w słuchowisku Jestem zabójcą Aleksandra Fredry (1998)

Przypisy

↑ Dariusz Pawłowski: Zmarł Bogusław Sochnacki. Dziennik Łódzki nr 175, 28 lipca 2004. [dostęp 2021-01-30].
↑ Łukasz Kaczyński: Gwiazda Bogusława Sochnackiego w łódzkiej Alei Sław. lodzkie.naszemiasto.pl. [dostęp 2012-04-25].
↑ 5 października 1998 „w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej oraz za zasługi w pracy dydaktycznej” M.P. z 1998 r. nr 43, poz. 608

Bibliografia

Bogusław Sochnacki w bazie IMDb (ang.)
Bogusław Sochnacki w bazie Filmweb
Bogusław Sochnacki w bazie filmpolski.pl
Bogusław Sochnacki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .

[1] Dariusz Pawłowski: Zmarł Bogusław Sochnacki. Dziennik Łódzki nr 175, 28 lipca 2004. [dostęp 2021-01-30].

[2] Łukasz Kaczyński: Gwiazda Bogusława Sochnackiego w łódzkiej Alei Sław. lodzkie.naszemiasto.pl. [dostęp 2012-04-25].

[3] 5 października 1998 „w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej oraz za zasługi w pracy dydaktycznej” M.P. z 1998 r. nr 43, poz. 608

[1]

[2]

[3]