Charles Hernu
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 stycznia 1990 |
| Minister obrony Francji | |
| Okres |
od 22 maja 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.jpg)
| |
Charles Hernu (ur. 3 lipca 1923 w Quimper, zm. 17 stycznia 1990 w Villeurbanne[1]) – francuski polityk, dziennikarz i samorządowiec, deputowany, w latach 1981–1985 minister obrony.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W okresie II wojny światowej od 1943 był członkiem paramilitarnej organizacji młodzieżowej Chantiers de la jeunesse française. Pracował jako urzędnik wydziału informacji społecznej w administracji Państwa Francuskiego. Po wyzwoleniu w 1944 był krótko więziony, później wstąpił w szeregi żandarmerii[1][2]. Po demobilizacji zajmował się dziennikarstwem, w latach 1947–1956 i 1959–1965 pracował też w centrali handlu zagranicznego CNCE[1][2].
Działał w partii radykalnej, na początku lat 50. dołączył do jej komitetu wykonawczego. Należał do środowiska wolnomularzy, kierował też klubem politycznym Club des Jacobins[2]. Od 1956 do 1958 był deputowanym do Zgromadzenia Narodowego IV Republiki III kadencji[1]. Należał do posłów przeciwnych utworzeniu V Republiki. Był członkiem Zjednoczonej Partii Socjalistycznej. Od 1964 działał w Konwencie Instytucji Republikańskich, będąc bliskim współpracownikiem François Mitterranda. W latach 1971–1977 wchodził w skład komitetu wykonawczego Partii Socjalistycznej. Od 1977 do 1990 był merem Villeurbanne[2].
W latach 1978–1981 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego V Republiki VI i VII kadencji[3][4]. 22 maja 1981 do 20 września 1985 był ministrem obrony w pierwszym, drugim i trzecim rządzie Pierre’a Mauroy oraz w gabinecie Laurenta Fabiusa[5]. Ustąpił ze stanowiska w wyniku skandalu, jaki wybuchł po zatopieniu przez agentów DGSE należącego do organizacji Greenpeace statku „Rainbow Warrior”[2][6][7].
W latach 1986–1990 był radnym regionu Rodan-Alpy[2]. W 1986 i 1988 ponownie wybierany na deputowanego do niższej izby francuskiego parlamentu, w której zasiadał do czasu swojej śmierci w 1990[8][9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Charles Hernu. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2021-02-03]. (fr.).
- ↑ a b c d e f Gilles Morin: Hernu Charles. maitron.fr, 6 sierpnia 2010. [dostęp 2021-02-03]. (fr.).
- ↑ VIe législature: M. Charles Hernu. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2020-04-24]. (fr.).
- ↑ VIIe législature: M. Charles Hernu. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2020-04-24]. (fr.).
- ↑ Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-08-17]. (fr.).
- ↑ Marian B. Michalik: Kronika XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo „Kronika”, 1991, s. 1237. ISBN 83-900331-0-0.
- ↑ Marek Deszczyński, Robert Kupiecki, Tomasz Moszczyński: Historia polityczna świata 1945–1995. Kalendarium wydarzeń. Warszawa: Ogólnopolski Hurt Książek „MOREX”, 1995, s. 426. ISBN 83-902522-0-1.
- ↑ VIIIe législature: M. Charles Hernu. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2020-04-24]. (fr.).
- ↑ IXe législature: M. Charles Hernu. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2020-04-24]. (fr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
