Concordia Knurów

KS Concordia Knurów

Pełna nazwa	Klub Sportowy Concordia Knurów
Barwy	biało-zielono-czarne
Data założenia	5 sierpnia 1923
Liga	Klasa okręgowa, grupa śląska I
Państwo	Polska
Adres	ul. Dworcowa 28, 44-190 Knurów
Stadion	Miejski Stadion w Knurowie
Prezes	Wojciech Górka
Trener	Marek Motyka
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Concordia Knurów – polski klub piłkarski z Knurowa, w sezonie 2024/25 występujący w śląskiej klasie okręgowej w grupie I. W sezonie 2001/2002 Concordia występowała w III lidze, a w sezonach 2002/2003, 2003/2004 w IV lidze. Najwyższą klasą rozgrywek piłkarskich, w których ostatnio występowała knurowska drużyna była II liga w sezonie 1988/1989.

Jednym z najbardziej znanych wychowanków klubu jest Jerzy Dudek – wielokrotny reprezentant Polski, były bramkarz Liverpoolu i Realu Madryt. Oprócz niego w kadrze narodowej, występowali tacy wychowankowie lub byli zawodnicy Górnika Knurów jak Zygfryd Szołtysik, Piotr Jegor, Henryk Bałuszyński, Henryk Janduda i Alfred Olek. W historii klubu zapisali się także Rafał Krzyśka oraz Tomasz Dura jako reprezentanci Polski w futsalu.

Historia

Okoliczności założenia, nazwy klubowe

Pierwszą sekcją Klubu Sportowego Concordia Knurów, która czynnie działała i odnosiła sukcesy – głównie na Śląsku – była piłka palantowa. W latach 1923–1926 w klubie istniała kobieca sekcja tamburyny, czyli pięcioosobowej gry, która polegała na przebijaniu piłki ponad zawieszonym sznurkiem^[1]. Na przełomie lat 1922–1923, kilkunastu fanów futbolu pomogło w powstaniu sekcji piłki nożnej.

Spotkanie założycielskie miało miejsce 5 sierpnia 1923 roku. Pierwszym przewodniczącym został Wojnar. Już w 1924 roku klub przeszedł stosowne zmiany. Patronat nad klubem objęła Kopalnia Węgla Kamiennego Knurów. Na nowego prezesa powołano Czesława Jakobkiewicza, który zmienił pierwotną nazwę Klubu Sportowego Knurów na: Klub Sportowy Concordia Knurów.

W okresie powojennym dwukrotnie zmieniono nazwę na rzecz Górnika. Najpierw w 1950 roku, a następnie w 1966 na Międzyzakładowy Klub Sportowy Górnik Knurów. W 1955 roku, ówczesny działacz Adolf Schinohl, przeistoczył miano Górnika na Górniczy Klub Sportowy Concordia Knurów.

Pierwsze mecze i zawieszenie klubu

Do pierwszych spotkań Concordia przystąpiła wiosną 1923 roku w rozgrywkach obwodowych. Rok później knurowianie występowali w klasie C, w nowo powstałym Podokręgu Rybnik. Po trzech latach awansowali do klasy B, a w 1929 roku grali już w klasie A. W roku 1930 czołowe kluby ze śląskich A klas, uchwaliły reorganizacje rozgrywek mistrzowskich i utworzyły Ligę śląską. W latach 30. zawodnicy Concordii należeli to czołowych drużyn tej ligi, tocząc zacięte mecze z Pogonią Katowice czy AKS-em Chorzów. Rozgrywali również spotkania z drużynami spoza Śląska (Wisła Kraków, Garbarnia Kraków). W międzyczasie, kilku piłkarzy powołano do Reprezentacji Śląska, a byli nimi A.Chromik i B. Szleger.

Działalność klubu przerwano z chwilą wybuchu II wojny światowej. Do rozgrywek Knurów przystąpił w 1945 roku grając w klasie B Podokręgu Rybnik. Jesienią 1946 roku knurowianie rywalizowali ze zmiennym szczęściem w klasie A, a rok później zostali wicemistrzami Śląska, przegrywając decydujące spotkania z Ruchem Chorzów (0:2 i 1:5). Po zakończeniu kolejnego sezonu, Concordia uzyskała awans do śląskiej klasy wydzielonej. Jednak wskutek jej likwidacji klub został zdegradowany do klasy A.

Historyczny sukces

Smutek po zdegradowaniu klubu nie trwał jednak długo. Już w sezonie 1950/1951 ówczesny Górnik Knurów, po raz pierwszy w historii wywalczył awans do II ligi. Na zapleczu ekstraklasy debiutował 8 kwietnia 1951, kiedy to knurowscy piłkarze pokonali na własnym stadionie 4:0 Włókniarza Chełmek. Występujący w grupie D Górnik, pierwszy sezon w II lidze zakończył na 3. miejscu, ustępując miejsca Wawelowi Kraków oraz Zagłębiu Sosnowiec. Po sezonie 1951/1952 przeprowadzono kolejną reorganizacje rozgrywek. Mimo to, iż Górnik zajął w grupie C siódme miejsce (na dziesięć zespołów), został zdegradowany do utworzonej Ligi Międzywojewódzkiej.

W sezonie 1957/1958 II liga została podzielona na dwie grupy: północną i południową. na skutek jej powiększenia, klub już jako Concordia Knurów, uzyskał awans jako wicemistrz Śląska z poprzedniego sezonu. Tym razem knurowianie grali na drugoligowych boiskach do sezonu 1959/1960. Zajmując 11. miejsce w grupie południowej (na 12 drużyn), zostawiając za plecami jedynie Wawel Wirek, spadli z ligi.

Kolejny awans do zaplecza ekstraklasy miał miejsce w sezonie 1980/1981. W inauguracyjnym meczu rywalem Górnika Knurów była Gwardia Warszawa. Spotkanie odbyło się w Knurowie, a Górnik zremisował bezbramkowo ze spadkowiczem I ligi. Sezon ten podopieczni Marcina Bochynka zakończyli na 11. miejscu wyprzedzając Broń Radom, Ursusa Warszawę, Concordię Piotrków Trybunalski, Jagiellonię Białystok i Star Starachowice.

W sezonie 1986/1987 i 1987/1988 Górnik zajmował w II lidze dwukrotnie trzecie miejsce, które uprawniało ich do występów w barażowych meczach o awans do ekstraklasy. Pierwszym razem przeciwnikiem Górnika była Stal Stalowa Wola. Pierwszy mecz u siebie, zakończył się zwycięstwem zespołu Marcina Bochynka 2:1 (bramki dla knurowian zdobyli Krzysztof Zagórski i Kozik). Jednak rewanż, Górnik Knurów przegrał 0:2 i do pierwszej ligi awansowali piłkarze Stalowej Woli.

Drugi raz, przed szansą wywalczenia awansu do I ligi stanęła drużyna Wisły Kraków. Pierwszy mecz, po bramce Krzysztofa Zagórskiego zakończył się zwycięstwem Górnika. Rewanż zakończył się zwycięstwem „Białej Gwiazdy” 4:2. W 85. minucie było 3:2 dla Wisły, jednak wynik ten w dalszym ciągu premiował awansem zawodników Górnika. Bramka zapewniająca zwycięstwo krakowianom padł w ostatnich sekundach meczu, miesięcy jego autorem był Wójtowicz. Po meczu, piłkarzom z Knurowa zarzucono sprzedanie meczu.

Wisła Kraków już wcześniej zmierzyła się z Górnikiem Knurów eliminując go w 1/4 finału Pucharu Polski. Po raz pierwszy knurowianie awansowali do ćwierćfinału tych rozgrywek w sezonie 1983/1984. W 1/64 finału Górnik Knurów pokonał swego imiennika z Konina 4:2, w kolejnej rundzie Górnik wygrał z Hutnikiem Nowa Huta 2:0. W 1/16 finału do Knurowa przyjechał Śląsk Wrocław. Po 17. minutach gry knurowianie prowadzili 1:0, natomiast 4. minuty później Rajmund Krettek po raz drugi pokonał wrocławskiego bramkarza. Śląsk na dwa celne strzały Krettka odpowiedział bramką Ryszarda Tarasiewicza i tym samym knurowianie awansowali do kolejnej rundy rozgrywek. W 1/8 finału Górnik zmierzył się z GKS-em Katowice i ponownie po dwóch bramkach Krettka (2:1) awansował do ćwierćfinału, gdzie rywalami byli wspomniani piłkarze krakowskiej Wisły Pierwszy bój o awans do półfinału zakończył się zwycięstwem Wisły 3:2 (bramki dla knurowian strzelili Szlezak i Krettek). W rewanżu Górnik uległ 0:1 odpadając z Pucharu Polski.

Wśród drugoligowców Górnik występował do sezonu 1988/1989. Po reorganizacji rozgrywek w barażowym dwumeczu z Miedzią Legnica, Górnik Knurów przegrał (1:2 i 1:0) i spadł do III ligi.

Najbliżej uzyskania ponownego awansu do II ligi, Concordia była w sezonie 1994/1995 pod wodzą Marcina Bochynka, z którym zawodnicy wcześniej odnosili znaczące sukcesy na zapleczu ekstraklasy oraz w Pucharze Polski. Premię awansu odebrała jednak piłkarzom drużyna Varty Namysłów, która wygrała z Concordią w Knurowie 1:0.

Gorsze czasy

Dobre czasy skończyły się wraz z upadkiem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a w szczególności ze spadkiem z II ligi. W latach 80. w sąsiedztwie Stadionu Miejskiego miała powstać baza sportowo-hotelowa. Budynek jednak nie powstał a instalacje elektryczne, które się tam znajdowały rozkradziono w ostatnich latach.

W sezonie 2001/2002 Concordia po raz ostatni wystąpiła w III lidze. Zajmując po rundzie wiosennej ostatnie – 18. miejsce – spadła do IV ligi^[2]. Po zakończeniu sezonu 2003/2004^[3] zawodnicy Concordii plasowali się na 15. miejscu. Wyprzedzili jedynie drużynę Unii Strzemieszyce. Obecnie, po wielu niepowodzeniach, Concordia Knurów od prawie pięciu lat występuje w klasie okręgowej.

W dniu 19 lutego 2003 roku ówczesny prezes klubu Zbigniew Gałkowski, zmienił nazwę z Górniczego Klubu Sportowego na Klub Sportowy Concordia Knurów.

Sezon 2007/2008

Do sezonu 2007/08 Concordia przystąpiła w nieco odmienionym sztabie szkoleniowym. Po odejściu Józefa Dankowskiego, który objął posadę drugiego trenera w Piaście Gliwice^[4], szukano nowego szkoleniowca. W kręgu zainteresowań władz klubu znalazł się Zenon Gałach. Jednak stanowisko pierwszego szkoleniowca Concordii Knurów objął piłkarz tej drużyny – Wojciech Kempa^[5].

Nastąpiły również rewolucje w kadrze zespołu. Kilka tygodni przed rozgrywkami ligowymi, drużynę opuścił napastnik, Michał Zieliński, który trafił do Polonii Bytom. W ramach pełnego wykupienia karty piłkarza, Polonia zaoferowała niewiadomą sumę odstępnego oraz bramkarza Pawła Zarzyckiego. Kolejno, wypożyczono Łukasza Spórnę do Zielonych Żarki oraz Dawida Gajewskiego. Ten drugi, wzmocnił skład Górnika Zabrze z Młodej Ekstraklasy. Za porozumieniem stron Rafał Krzyśka został graczem Przyszłości Rogów. Głośno mówiło się także o transferze Piotra Karwowskiego i Łukasza Sendelewskiego do Kotwicy Kołobrzeg, ale ostatecznie do niego nie doszło.

Aby wypełnić luki w składzie, Wojciech Kempa sprowadził do Knurowa pomocnika – Tomasza Szymurę z rezerw Piasta Gliwice. Kadrę uzupełnił również napastnik Tomasz Macha i wyżej wspomniany Paweł Zarzycki.

Runda wiosenna

Spekulowano, że do rundy rewanżowej Concordia Knurów przystąpi w znacznie osłabionym składzie. Zespół mieli opuścić prawy obrońca Łukasz Pilc^[6] (był testowany w Piaście Gliwice, gdzie rozegrał sparingowe spotkanie z Cracovią) oraz za zgodą prezesa Grzegorza Grzybowskiego, Paweł Zarzycki^[7], który trenował wraz z Jastrzębiem Zdrój. Ostatecznie, obydwóch piłkarzy nie pozyskała żadna z drużyn^[8].

Podczas przygotowań do rundy wiosennej, Concordia zwyciężyła XVI Turniej Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, który był rozegrany na Hali MOSiR w Szczygłowicach^[9]. Także napastnik, Tomasz Dura, został powołany na konsultacje do Młodzieżowej Reprezentacji Polski w Futsalu U-21^[10].

W trakcie przygotowań drużyna rozegrała sześć spotkań towarzyskich:

• • Concordia Knurów 3:0 Rymer Niedobczyce^[11] (bramki: Tomasz Dura 10 min, Tomasz Dura 24 min, Paweł Mastyj 54 min)
  • Wilki Wilcza 1:3 Concordia Knurów^[12] (bramki: Łukasz Lange 23 min – Tomasz Dura 21 min, Paweł Mastyj 22 min, Paweł Mastyj 45 min)
  • Concordia Knurów 1:0 Płomień Ochojec^[13] (bramki: Tomasz Szymura 88 min)
  • Concordia Knurów 2:2 Borowik Szczejkowice^[14] (bramki dla Concordii: Damian Kozdroń 25 min, Marcin Salwa 60 min – po zdobyciu gola przez zawodnika z Knurowa, mecz został przerwany z powodu złych warunków atmosferycznych)
  • Concordia Knurów 1:0 ŁTS Łabędy^[15] (bramki: Tomasz Dura 23 min)
  • Grunwald Ruda Śląska 2:3 Concordia Knurów^[16] (bramki: Marcin Mąka 14 min, Tomasz Sadlok 76 min – Rafał Szpoton (samobójcza) 35 min, Łukasz Pilc (karny) 63 min, Krzysztof Wawrzyniak 82 min)

W marcu drużynę opuścili Piotr Karwowski oraz Łukasz Spórna, którzy parę tygodni wcześniej wrócił do Knurowa. Wzmocnili oni skład czwartoligowej Victorii Chróścice, w której będą występować do końca sezonu 2007/2008. Z knurowskiej Concordii odszedł również pomocnik Paweł Gałach (Olimp Szczygłowice) oraz obrońca Michał Dyka (Polonia Nysa). Luki w składzie uzupełnił parę miesięcy wcześniej, były kapitan a-klasowego Olimpu Szczygłowice, Daniel Tałajkowski^[17].

Kibice

Największą ilość kibiców na stadionie w Knurowie notowano za czasów gry w II lidze, kiedy stadion oficjalnie mógł pomieścić 12 tysięcy widzów. Wraz z przegranymi barażami o wejście do I ligi, gdy piłkarzom zarzucono sprzedanie meczu, drastycznie spadła frekwencja na knurowskim obiekcie. W latach 90. na meczach trzecioligowych gromadziły się liczne grupy kibiców nie tylko z Knurowa, ale także z Zabrza, Rybnika czy Gliwic. Również w spotkaniach wyjazdowych kibice wspierali piłkarzy dopingiem. Obecnie na stadionie gromadzi się od 30 do 100 widzów.

W ostatnich latach, tłumy kibiców pojawiały się na meczach Jerzy Dudek i Przyjaciele lub Jerzy Dudek kontra Przyjaciele. Stadion był wówczas wypełniony po brzegi. Do Knurowa zjeżdżały takie gwiazdy jak Milan Baroš, Vladimír Šmicer czy Jacek Krzynówek.

Sukcesy

• 14 sezonów w II lidze:
  • 1950/1951, 1951/1952, 1957/1958, 1958/1959, 1959/1960, 1980/1981, 1981/1982, 1982/1983, 1983/1984, 1984/1985, 1985/1986, 1986/1987, 1987/1988, 1988/1989,
• Baraże o I ligę:
  • 1986/1987, 1987/1988,
• Ćwierćfinał Pucharu Polski:
  • 1983/1984.

Zawodnicy

 Zobacz też kategorię: Piłkarze Concordii Knurów.

Szkoleniowcy

W sezonie 1979/1980 trenerem Górnika był Jerzy Musiałek, który zmarł nagle 15 stycznia^[18].

Przypisy

1. Sekcja tamburyny.
2. Spadek do IV ligi.
3. Spadek do ligi okręgowej.
4. Dankowski drugim szkoleniowcem Piasta. 90minut.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-26)]..
5. Wychowanek i czynny zawodnik Concordii został jej trenerem.
6. Piast testuje obrońcę z Knurowa.
7. Występ w sparingu przeciwko FC Vitkovice.
8. Pilc i Zarzycki zostają w Concordii.
9. I miejsce Concordii w Turnieju WOŚP.
10. Dura powołany na konsultacje.
11. Concordia Knurów 3:0 Rymer Niedobczyce.
12. Wilki Wilcza 1:3 Concordia Knurów.
13. Concordia Knurów 1:0 Płomień Ochojec.
14. Concordia Knurów 2:2 Borowik Szczejkowice.
15. Concordia Knurów 1:0 ŁTS Łabędy.
16. Grunwald Ruda Śląska 2:3 Concordia Knurów. interpc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-23)]..
17. Debiut Daniela Tałajkowskiego.
18. Depesze. „Nowiny”, s. 1, Nr 13 z 17 stycznia 1980. 

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa kibiców