Cwjatko Boboszewski
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Minister handlu, przemysłu i pracy | |
| Okres |
od 9 czerwca 1923 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres |
od 3 listopada 1924 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister handlu, przemysłu i pracy | |
| Okres |
od 4 stycznia 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Cwjatko Petrow Boboszewski (bułg. Цвятко Петров Бобошевски; ur. 8 sierpnia 1884 we Wracy, zm. 23 grudnia 1952 w Sofii[1]) – bułgarski polityk i prawnik, działacz Zjednoczonej Partii Narodowo-Postępowej, minister sprawiedliwości (1924–1926), minister handlu, przemysłu i pracy (1923–1924, 1926–1930), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 21. (1923–1927), 22. (1927–1931) i 23. (1931–1934) kadencji[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn zamożnego kupca Petara Boboszewskiego z Wracy. Uczył się początkowo we Wracy, a następnie w sofijskiej szkole dla chłopców. Po ukończeniu studiów prawniczych w Paryżu w 1906 powrócił do Wracy, gdzie pracował w wyuczonym zawodzie[1].
Działał w Partii Narodowej, a od 1920 w Zjednoczonej Partii Narodowo-Postępowej, w której pełnił funkcję sekretarza[1]. Brał czynny udział w przygotowaniach do zamachu stanu 9 czerwca 1923[1]. Po przewrocie objął stanowisko ministra handlu, przemysłu i pracy w gabinecie Aleksandra Cankowa. Podobnie jak większość członków jego partii przyłączył się do Porozumienia Demokratycznego. W 1924 objął tekę ministra sprawiedliwości. Był odpowiedzialny za represje wobec komunistów po zamachu bombowym w Cerkwi Świętej Niedzieli w 1925, w którym zginął jego brat Spas[2]. W 1926 powrócił do resortu handlu, przemysłu i pracy w gabinecie Andreja Lapczewa[1].
W 1934 wspierał zamach stanu, a po nim objął funkcję prezesa państwowego banku hipotecznego[1]. W okresie II wojny światowej był przeciwnikiem współpracy Bułgarii z Niemcami. Po przewrocie komunistycznym 9 września 1944 objął stanowisko regenta (wraz z Wenelinem Ganewem i Todorem Pawłowem), działając w imieniu małoletniego Symeona II. Funkcję tę pełnił do zniesienia monarchii we wrześniu 1946, współpracując blisko z władzami komunistycznymi[1]. Zmarł w 1952 w Sofii.
Był żonaty (żona Jona z d. Moszanowa), miał dwie córki. Był odznaczony francuską Legią Honorową. W 2011 we Wracy odsłonięto popiersie Boboszewskiego[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 111-112. ISBN 978-954-430-603-8.
- ↑ Цвятко Бобошевски - царският регент, харесван и от комунистите. old.segabg.com. [dostęp 2020-09-09]. (bułg.).
- ↑ Издигнаха барелеф на Цвятко Бобошевски. dariknews.bg. [dostęp 2020-09-09]. (bułg.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 111-112. ISBN 978-954-430-603-8.