Czesław Falkowski

Czesław Falkowski
Ilustracja
Adveniat Regnum Tuum
Przyjdź Królestwo Twoje
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1887
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1969
Łomża

Miejsce pochówku

Łomża

Biskup diecezjalny łomżyński
Okres sprawowania

1949–1969

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

archidiecezja mohylewska

Prezbiterat

26 lipca 1910

Nominacja biskupia

24 lutego 1949

Sakra biskupia

8 maja 1949

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 maja 1949

Konsekrator

Romuald Jałbrzykowski

Współkonsekratorzy

Ignacy Świrski
Władysław Suszyński

Czesław Falkowski (ur. 28 listopada 1887 w Warszawie zm. 25 sierpnia 1969[1] w Łomży) – polski duchowny rzymskokatolicki, rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w latach 1928–1930, biskup diecezjalny łomżyński w latach 1949–1969.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1904 ukończył Gimnazjum Praskie w Warszawie. 26 lipca 1910 został wyświęcony na kapłana w Innsbrucku. Inkardynowany do archidiecezji mohylewskiej. Profesor Akademii Duchownej w Petersburgu, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w latach 1928–1930 sprawował urząd rektora. W latach 1942–1943 więziony przez Niemców. Po II wojnie światowej wykładał w seminarium duchownym w Białymstoku.

24 lutego 1949 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Konsekrowany został 8 maja 1949 w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku przez arcybiskupa Romualda Jałbrzykowskiego. Współkonsekratorami byli biskupi Ignacy Świrski i Władysław Suszyński[potrzebny przypis]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Adveniat Regnum Tuum” (Przyjdź Królestwo Twoje)[2]. Rządy w diecezji łomżyńskiej objął 15 marca 1949.

Uczestniczył w III i IV sesji soboru watykańskiego II[3].

Został pochowany w katedrze łomżyńskiej.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1929 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej i naukowej” został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Czesław Falkowski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-09-11]. (ang.).
  2. A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 261. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].
  3. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A–Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
  4. Dalszy ciąg uroczystości wileńskich. Przemówienia i gratulacje. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 235 z 12 października 1929. [dostęp 2015-02-16]. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]