Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1926 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 2009 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
BKE Budapeszt[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ede Király (ur. 22 lutego 1926 w Budapeszcie, zm. 10 sierpnia 2009 w Peterborough[1]) – węgierski łyżwiarz figurowy startujący w jeździe indywidualnej i konkurencji par sportowych, wicemistrz olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, czterokrotny medalista mistrzostw Europy, jedenastokrotny mistrz Węgier; trener łyżwiarstwa figurowego.
Na arenie krajowej i międzynarodowej występował w jeździe indywidualnej i w rywalizacji par sportowych. Jego partnerką w zawodach par była Andrea Kékesy[1].
W styczniu 1948 roku para Kékesy-Király zdobyła złoty medal na mistrzostwach Europy w Pradze. W jeździe indywidualnej Király był czwarty[2]. W lutym tego samego roku para zdobyła srebrny medal olimpijski w konkursie par sportowych na igrzyskach w Sankt Moritz. Był to pierwszy w historii srebrny medal olimpijski zdobyty dla Węgier w zimowych edycjach imprezy[3]. W konkurencji solistów Király zajął piąte miejsce[4].
Kilka dni po igrzyskach w Sankt Moritz para Kékesy-Király zdobyła srebrny medal na mistrzostwach świata w Davos. Király został również brązowym medalistą w jeździe indywidualnej[2].
W styczniu 1949 roku Kékesy i Király zostali mistrzami Europy w konkurencji par sportowych na mistrzostwach w Mediolanie[2]. W jeździe indywidualnej Király zdobył wicemistrzostwo kontynentu, przegrywając z Edim Radą[5]. Para zdobyła również złoty medal również na rozegranych w lutym mistrzostwach świata w Paryżu[2]. Kékesy i Király stali się w ten sposób drugą w historii węgierską parą sportową z tytułem mistrzów świata, wcześniej w konkurencji tej czterokrotnie (1931, 1933, 1934, 1935) triumfowali Emília Rotter i László Szollás[6]. Indywidualnie Király został wicemistrzem świata, ulegając jedynie Dickowi Buttonowi[7].
Po zakończeniu kariery sportowej przez Kékesy w 1949 roku[8] Király jeszcze przez rok startował w jeździe indywidualnej. W styczniu 1950 roku zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w Oslo, a w marcu tego roku srebrny medal na mistrzostwach świata w Londynie[2]. W walce o tytuł mistrza globu ponownie przegrał z Dickiem Buttonem[9].
Para Kékesy-Király czterokrotnie zwyciężyła w mistrzostwach Węgier, zdobywając tytuły w latach 1944, 1947, 1948 i 1949. Sam Király został ponadto siedmiokrotnie mistrzem kraju w jeździe indywidualnej w latach 1941, 1944, 1946, 1947, 1948, 1949 i 1950[10].
Dzieciństwo spędził w Budapeszcie. Mieszkał w pobliżu parku miejskiego Városliget, na rogu ulic Dózsa György i Elemér[11].
W 1944 roku ukończył Szent István Gimnázium w Budapeszcie[12]. W 1950 roku ukończył studia na Uniwersytecie Techniczno-Ekonomicznym w Budapeszcie, uzyskując tytuł inżyniera[3]. Po mistrzostwach świata w 1950 roku Király pozostał w Londynie, nie powrócił do ojczyzny – komunistycznych Węgier. Przeprowadził się do Kanady, gdzie spędził resztę życia. Pracował jako trener łyżwiarstwa figurowego[1] w klubie łyżwiarskim w Oshawie, w którym trenował m.in. Donalda Jacksona[13], późniejszego brązowego medalistę olimpijskiego i trzykrotnego medalistę mistrzostw świata[14]. Był też członkiem Association of Professional Engineers of Ontario[3].