Edward Gordon Douglas-Pennant (ur. 20 czerwca 1800, zm. 31 marca 1886), urodził się jako Edward Gordon Douglas, był synem Johna Douglasa (młodszego syna 14. hrabiego Morton) i lady Frances Lascelles, córki 1. hrabiego Harewood. Odziedziczył rozległe posiadłości niedaleko Penrhyn w północno-zachodniej Walii po swoim teściu George’u Pennant. W 1841 r. zmienił nazwisko na Douglas-Pennant.
W 1866 r. otrzymał tytuł barona Penrhyn. Na terenie jego posiadłości znajdowała się kopalnia Penrhyn Quarry niedaleko Bethesda, która pod jego zarządem stała się jedną z dwóch największych kopalni łupków na świecie.
6 sierpnia 1833 r. poślubił Julianę Isabellę Mary Pennant (zm. 25 kwietnia 1842), córkę George’a Haya Dawikinsa Pennanta. Edward i Juliana mieli razem dwóch synów i córkę:
26 stycznia 1846 r. poślubił Marię Louisę FitzRoy (18 kwietnia 1818 – 10 maja 1912), córkę Henry’ego FitzRoya, 5. księcia Grafton i Mary Caroline Berkeley, córki admirała George’a Berkeleya. Edward i Maria mieli razem pięć córek: