Eileen Bennett Whittingstall
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 lipca 1907 |
| Data śmierci |
18 sierpnia 1979 |
| Gra pojedyncza | |
| Najwyżej w rankingu |
3 (1931) |
| Roland Garros |
F (1928) |
| Wimbledon |
QF (1928, 1932) |
| US Open |
F (1931) |
| Gra podwójna | |
| Roland Garros |
W (1928, 1931) |
| Wimbledon |
F (1928) |
| US Open |
W (1931) |
Eileen Bennett Whittingstall (ur. 16 lipca 1907, zm. 18 sierpnia 1979) – brytyjska tenisistka, zwyciężczyni sześciu turniejów wielkoszlemowych.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Chociaż większość sukcesów zanotowała w deblu i mikście, Whittingstall osiągnęła finały French Open w 1928 roku oraz US Open w 1931 roku. Oba decydujące spotkania przegrała w dwóch setach z Helen Wills Moody. Dwukrotnie zdobyła tytuł deblowy we French Open: w 1928 roku w parze z Phoebe Holcroft Watson i w 1931 roku razem z Betty Nuthall. Whittingstall i Nuthall przegrały też finał w 1932 roku z Helen Wills Moody i Elizabeth Ryan.
Whittingstall w parze z Ermyntrude Harvey dotarły do finału Wimbledonu w 1928 roku, przegrywając z Phowbe Holcroft Watson i Peggy Saunders 2:6, 3:6. Natomiast w roku 1931 wygrała razem z Betty Nuthall US Open, pokonując Helen Jacobs i Dorothy Round Little w finale w dwóch setach. Whittingstall dwukrotnie współpracowała z Henri Cochetem we French Open. Zarówno w 1928, jak i 1929 roku, pokonali w finale Helen Wills Moody i Franka Huntera. Whittingstall i Cochet przegrali finał French Open w 1930 roku z Williamem Tildenen i Cilly Aussem.
Whittingstall i Cochet zdobyli tytuł Wimbledonu w mikście w 1927 roku, pokonując w finale Hazel Hotchkiss Wightman i René Lacoste.
Według Arthura Wallisa Myersa z brytyjskiego dziennika The Daily Telegraph, w 1928, 1929, 1931 i 1932 roku zajmowała w światowym rankingu miejsca w pierwszej dziesiątce, osiągając w szczycie kariery 3. pozycję w 1931 roku[1].
Eileen Bennet Whittingstall jest uznawana za pierwszą tenisistkę, która nosiła spódnicę powyżej kolana[2][3].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 19 listopada 1929 roku była żoną malarza Edmunda Fearnleya-Whittingstalla. Rozwiedli się w 1936 roku. 28 września 1936 roku poślubiła Marcusa Marsha, trenera koni wyścigowych. 7 marca 1937 urodziła córkę. Rozwiodła się na początku 1947 roku i poślubiła w czerwcu tego samego roku Geoffreya Ackroyda. Po raz czwarty i ostatni poślubiła Carla Vyvyana Forslinda, który przeżył z nią aż do śmierci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ British Pathé, Wonderful Tennis [online], www.britishpathe.com [dostęp 2017-02-10] (ang.).
- ↑ Throwback Thursday: Daring fashionistas of 1930s Wimbledon [online], www.wimbledon.com [dostęp 2017-02-10].
- ↑ British Pathé, What Do You Think? [online], www.britishpathe.com [dostęp 2017-02-10] (ang.).