Ernest Choquin de Sarzec

Ernest de Sarzec
Ernest Choquin de Sarzec
Ilustracja
Ernest Choquin de Sarzec, 1915
Pełne imię i nazwisko

Gustave-Charles-Ernest Chocquin de Sarzec

Data i miejsce urodzenia

1837
Rennes

Data i miejsce śmierci

1901
Poitiers

Zawód, zajęcie

dyplomata, archeolog

Multimedia w Wikimedia Commons

Ernest Choquin de Sarzec (ur. 1837 w Rennes, zm. 1901 w Poitiers) – francuski dyplomata, archeolog, odkrywca starożytnej cywilizacji sumeryjskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ernest Choquin de Sarzec urodził się w 1837 roku w Rennes[1].

Pracował jako zawodowy dyplomata dla rządu francuskiego, najpierw w Etiopii i Egipcie, a od 1877 roku jako konsul w Basrze w Iraku[2][3]. Interesował się sztuką orientalną[2]. Praca w Basrze nie była wymagająca i de Sarzec spędzał wiele czasu jeżdżąc po terenach południowej Mezopotamii, skupując gliniane tabliczki[2]. W 1874 roku, dowiedział się o starych posągach i tabliczkach w Tello (zidentyfikowanym jako starożytne miasto Girsu) i wystarał się dla siebie o wyłączne prawo do prowadzenia tam wykopalisk[1]. W 1877 roku rozpoczął tam wykopaliska[1]. Odkrył struktury i artefakty – posąg króla Gudei i archiwum tabliczek glinianych[3] – świadczące o cywilizacji wcześniej niż babilońskiej i asyryjskiej – cywilizacji sumeryjskiej[2][3].

De Sarzec zmarł w 1901 roku w Poitiers[1].

Prace de Sarzeca w Girsu kontynuowały kolejne ekspedycje francuskie – w latach 1903–1909 – pod kierownictwem Gastona Crosa (1861–1915), w latach 1929–1931 przez Henriego de Genouillaca (1881–1940) i w 1931–1933 przez André Parrota (1901–1980)[4][5].

W toku francuskich prac (1877–1933) odkryto m.in. archiwa tabliczek zapisanych pismem klinowym, liczne pieczęcie cylindryczne, stelę sępów z dwustronnym przedstawieniem figuralnym i opisem zwycięstwa sumeryjskiego władcy Lagasz – Eanatuma nad sąsiednim miastem-państwem Umma oraz posągi Gudei[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Ernest de Sarzec, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-26] (ang.).
  2. ↑ a b c d Neil Asher Silberman: The Oxford Companion to Archaeology, Volume 1. OUP USA, 2012, s. 77. ISBN 978-0-19-973578-5. [dostęp 2017-02-26].
  3. ↑ a b c Brian Fagan: Archaeologists: Explorers of the Human Past. Oxford University Press, USA, 2003, s. 69. ISBN 978-0-19-511946-6. [dostęp 2017-02-26].
  4. ↑ H. W. F. Saggs: Babylonians. University of California Press, 2000, s. 16. ISBN 978-0-520-20222-1. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  5. ↑ Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus. Joan Aruz, Ronald Wallenfels (red.). Metropolitan Museum of Art, 2003, s. 69. ISBN 978-1-58839-043-1. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  6. ↑ Gwendolyn Leick: Historical Dictionary of Mesopotamia. Scarecrow Press, 2009, s. 77. ISBN 978-0-8108-6324-8. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dorota Ławecka: Wstęp do archeologii. Warszawa-Kraków: 2003.
  • M. Bielicki: Zapomniany świat Sumerów. Warszawa: 1966.