Franciszek Kamieński

Franciszek Dionizy Kamieński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 października 1851
Lublin

Data i miejsce śmierci

16 września 1912
Warszawa

profesor
Specjalność: botanika
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Dionizy Kamieński (ur. 9 października 1851 w Lublinie, zm. 16 września 1912 w Warszawie[1]) – polski botanik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Gimnazjum Realnym w Warszawie, a następnie studiował nauki przyrodnicze na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (1870–1871), później u Heinricha de Bary'ego w Strasburgu (1871–1875) i we Wrocławiu u Ferdinanda Cohna i Heinricha Göpperta (1873–1874). Doktorat obronił w Strasburgu w 1875 i dwa lata później habilitował się we Lwowie, gdzie został jako docent na Uniwersytecie, a potem Cesarsko-Królewskiej Szkole Weterynaryjnej (po jej utworzeniu w 1881 roku). W 1883 roku został magistrem botaniki w Petersburgu, a trzy lata później otrzymał tam doktorat. Po czym w 1886 roku został profesorem botaniki w Odessie, pozostając tam do 1912. Pełnił tam także od 1893 roku funkcję dyrektora tamtejszego ogrodu botanicznego[2].

Był członkiem czynnym od 1904 (zatwierdzenie w 1905) Akademii Umiejętności; od 1879 współpracownikiem Komisji Fizjograficznej AU[3].

Specjalizował się w roślinach mięsożernych i pasożytniczych. Doktorat poświęcił rodzajowi owadożernych roślin – pływaczowi (Utricularia)[2]. W 1889 odbył podróż do Londynu w celu opisania i opracowania zbioru zielnikowego z tego rodzaju w Królewskich Ogrodach Botanicznych w Kew, a w 1892 podróżował w celu poznania pływaczy na Cejlon i Jawę[4], do Egiptu i Indii[2]. Sekcja pływaczy Utricularia sect. Kamienskia (endemity w Chinach) oraz gatunek Utricularia kamienskii (endemit okolic miasta Darwin w Australii) zostały nazwane na jego cześć[5].

W dorobku ma 42 publikacje naukowe, w tym 17 w języku polskim[2]. Napisał m.in. prace naukowe: Porównawcza anatomia pierwiosnkowatych (1876), Badania nad rozwojem ramienicowatych (1876), Historia rozwoju zarodka pływacza pospolitego (1877), Skąd rośliny pobierają węgiel (1881), Spis paproci krajowych (1885).

Był autorem wielu rozpraw z anatomii porównawczej, morfologii i systematyki roślin. Jego największym dokonaniem jest odkrycie i po raz pierwszy opisanie na przykładzie korzeniówki zjawiska symbiozy grzybów z roślinami (1880-1883), które później określone zostało mianem mikoryzy[2].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 177-1-23)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 202.
  2. ↑ a b c d e Stanisław Felisiak (red.): Słownik biologów polskich. Warszawa: PWN, 1987, s. 245-246. ISBN 83-01-00656-0.
  3. ↑ Piotr Köhler: Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952). Kraków 2002.
  4. ↑ Каменский, Франц Михайлович, Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona, 1890–1907 (ros.) [dostęp 2013-12-03].
  5. ↑ The International Plant Names Index. (2005). Franciszek Michailow von Kamieński [dostęp 2013-12-03].
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW KAMIEŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]