Franciszek Wielopolski (zm. 1732)
| |
 Starykoń | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1665 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Konstancja Krystyna Komorowska |
| Żona |
Teresa Magdalena Tarło |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
| |
Franciszek Wielopolski (ur. ok. 1665 roku, zm. 8 kwietnia 1732 roku) – wojewoda krakowski w latach 1728–1732, wojewoda sieradzki w latach 1720–1728, wielkorządca krakowski z nadania Stanisława Leszczyńskiego od 1 lipca 1702 roku do 30 czerwca 1705 roku, starosta krakowski w latach 1688–1732, starosta żarnowiecki w 1699 roku, starosta przemykowski w 1700 roku, starosta lanckoroński w latach 1703–1710, starosta bocheński w 1704 roku, margrabia pińczowski w 1704 roku[1], VIII ordynat Ordynacji Myszkowskich[2], hrabia, założyciel Węgierskiej Górki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Jana Wielopolskiego i Konstancji Krystyny Komorowskiej herbu Korczak, prawnuczki Zygmunta Myszkowskiego założyciela Ordynacji Myszkowskich[3]. Żonaty dwukrotnie. Pierwsza żona, Teresa Magdalena Tarło córka kanclerza wielkiego koronnego Karola Tarły, urodziła mu 2 synów: Karola i Jana. Druga żona, Anna Lubomirska (zm. 1736), córka hetmana wielkiego koronnego Hieronima Lubomirskiego z którą ożenił się w 1711, urodziła mu syna Hieronima.
Marszałek sejmku województwa krakowskiego w 1696 roku[4]. W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa krakowskiego[5]. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z księstw oświęcimskiego i zatorskiego[6]. W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[7]. Poseł na sejm 1703 roku z województwa krakowskiego[8]. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[9].
W 1708 roku król Stanisław Leszczyński wysłał go do Wiednia, by wybadał nastawienie dworu wiedeńskiego, względem jego panowania w Polsce. Był posłem województwa krakowskiego na sejm 1724 roku[10]. Był posłem na sejm 1729 roku z województwa krakowskiego[11]. Poseł województwa krakowskiego na sejm 1730 roku[12].
Hrabia na Żywcu i Pieskowej Skale, właściciel zamku de Lankoruna Alias de Brzese, margrabia i VIII ordynat. Był także starostą bocheńskim, żarnowieckim (od 1704 r., z nadania królewskiego po Stefanie Bidzińskim), lanckrońskim (od 1704 r., po zakupie od Józefa Władysława Myszkowskiego, ostatniego ordynata pińczowskiego z rodu Myszkowskich, za kwotę 200 080 zł) i lipińskim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Franciszek Leśniak, Wielkorządcy krakowscy XVI-XVIII wieku, Kraków 1996, s. 274.
- ↑ Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.46.
- ↑ Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.43.
- ↑ Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 97.
- ↑ Suffragia województw i ziem koronnych i W.X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 5.
- ↑ Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 349.
- ↑ Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 305.
- ↑ Jarosław Poraziński, Sejm lubelski w 1703 roku i jego miejsce w konfliktach wewnętrznych na początku XVIII wieku, Warszawa-Poznań-Toruń 1988, s. 124.
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
- ↑ Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4.
- ↑ Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 302.
- ↑ Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 11.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Zwierzyniecki: Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz, Książ i Szaniec. Kraków: Ridero, 2017, s. tak. ISBN 978-83-8104-906-1.