Georgi Bogdanow

Georgi Bogdanow
Георги Богданов
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1879
Wełes

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1939
Sofia

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra (Bułgaria)

Georgi Bogdanow (bułg. Георги Богданов, ur. 1879 w Wełes, zm. 12 czerwca 1939 w Sofii) – bułgarski anarchista i rewolucjonista[1][2]. Był członkiem organizacji Gemidži i uczestnikiem kampanii terroru w Salonikach w 1903. Uważany jest za etnicznego Macedończyka w Macedonii Północnej[3][4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wełes, w Imperium Osmańskim (dzisiejsza Macedonia Północna). Ukończył szkołę podstawową w swoim rodzinnym mieście i kontynuował naukę w Salonikach w szkole Św. Cyryla i Metodego. W liceum spotkał się z grupą anarchistyczną Gemidži i został jej członkiem. W ramach organizacji uczestniczył w zamachach w Salonikach w 1903 i odpowiadał za wybuch bomby w restauracji Noja[4].

Był jednym z Gemidziitów, którzy zostali aresztowani i postawieni przed specjalnym sądem wojskowym. Wraz z Pawłem Szatewem, Marko Bosznakowem i Milanem Arsowem zostali skazani na śmierć, wyrok później złagodzono na karę dożywotniego pozbawienia wolności, który odbywali się w więzieniu w Salonikach[4]. Następnie zesłani zostali do Afryki, a po rewolucji młodotureckiej ułaskawieni. Bogdanow powrócił wraz z Pawłem Szatewem do osmańskiej Macedonii. Zabrali oni ze sobą czaszki zmarłych na wygnaniu Milana Arsowa i Marko Bosznakowa[3].

W 1914 Bogdanow dołączył do Komitetu Deserterów w Armii Bułgarskiej, który sprzeciwiał się uczestnictwu Bułgarów w armii serbskiej podczas I wojny światowej[5]. Z okazji 15. rocznicy powstania ilindeńskiego w Macedonii w 1918 otrzymał Order Świętego Aleksandra.

Po wojnie z rodziną przeniósł się do Bułgarii, gdzie pracował jako urzędnik. Zmarł 12 czerwca 1939 w Sofii[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ МАКЕДОНИЯ ПОД РОБСТВО [online], promacedonia.org [dostęp 2020-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30].
  2. ↑ Крум Благов, Петдесетте най-големи атентата в българската история: Класация на най-важните заговори, покушения, саботажи и отвличания до 2000-та година, Репортер, 2000, s. 131.
  3. ↑ a b Атентаторите [online], www.promacedonia.org [dostęp 2020-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-30].
  4. ↑ a b c Mercia MacDermott, Freedom or Death. The Life of Gotsé Delchev [online], www.promacedonia.org [dostęp 2020-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30] (ang.).
  5. ↑ Димитър Гоцев, Национално-освободителната борба в Македония 1912 - 1915, София: Издателство на БАН, 1981, s. 152.
  6. ↑ П. Шатевъ, Георги П. Богдановъ, „// „Илюстрация Илиндень“”, 107, 1939, s. 13 [dostęp 2020-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30].