Giovanni Antonio Sangiorgio

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	nieznana
Konsekrator	nieznany
Współkonsekrowani biskupi
Raffaele Sansone Riario	9 kwietnia 1504
Galeotto Franciotti della Rovere	9 kwietnia 1504
Johannes Burckardt	9 kwietnia 1504
Antonio Ferrero	9 kwietnia 1504
Francesco Alidosi	9 kwietnia 1504
Gabriele de’ Gabrielli	9 kwietnia 1504

Giovanni Antonio Sangiorgio
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1439/1442 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	14/28 marca 1509 ; Rzym
	Biskup Parmy
Okres sprawowania	1499–1509
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	20 września 1493; Aleksander VI
Kościół tytularny	SS. Nereo e Achilleo; diecezja Frascati
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giovanni Antonio Sangiorgio (ur. między 1439 a 1442 w Mediolanie, zm. 14 albo 28 marca 1509 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się między 1439 a 1442 roku w Mediolanie^[1]. Studiował prawo w Pawii, po czym został profesorem prawa kanonicznego i ambasadorem księstwa Mediolanu w Królestwie Węgier^[1]. 15 lutego 1479 roku został wybrany biskupem Alessandrii^[2]. Po przyjęciu sakry został audytorem Roty Rzymskiej^[1]. 20 września 1493 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. Nereo e Achilleo^[2]. Sześć lat później został mianowany biskupem Parmy, a w okresie 1500–1503 pełnił rolę tytularnego patriarchy Jerozolimy^[2]. 23 grudnia 1503 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Frascati^[2]. W czasie nieobecności Juliusza II Sangiorgio pełnił rolę legata a latere w Rzymie^[1]. Zmarł tamże 14 albo 28 marca 1509 roku^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Giovanni Antonio Sangiorgio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Giovanni Antonio Sangiorgio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).

[FIU-1] Giovanni Antonio Sangiorgio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).

[hierarchy-2] Giovanni Antonio Sangiorgio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).

[1]

[2]

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)