| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Hermann Grabner (ur. 12 maja 1886 w Grazu, zm. 3 lipca 1969 w Bolzano[1][2]) – austriacki kompozytor i teoretyk muzyki.
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Grazu (1909)[1][2], następnie uczył się w konserwatorium w Lipsku u Maxa Regera i Hansa Sitta[1][2]. W 1913 roku został wykładowcą konserwatorium w Strasburgu[1][2]. W czasie I wojny światowej walczył na froncie[2], po jej zakończeniu osiedlił się w Heidelbergu[1]. Od 1924 do 1938 roku wykładał w konserwatorium w Lipsku[1][2]. W latach 1938–1945 był wykładowcą Hochschule für Musik w Berlinie[1][2].
Skomponował m.in. operę Die Richterin (wyst. Barmen 1930), Perkeo Suite i Burgmusik na orkiestrę dętą, Koncert na 3 skrzypiec i orkiestrę, utwory organowe, pieśni[2]. W jego twórczości widoczny jest wpływ muzyki Maxa Regera[1]. Jako teoretyk muzyki w swojej pracy naukowej zajmował się problemami harmoniki funkcyjnej i sztuką komponowania, nawiązując do teorii Hugo Riemanna[1]. Jego uczniami byli m.in. Hugo Distler, Wolfgang Fortner, Miklós Rózsa i Knudåge Riisager[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[2])