![]() Portret pędzla Michelangelo Palloniego z 1700 | |
![]() Ślepowron | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Urszula Grzybowska |
Żona |
Teresa Chodkiewicz |
Dzieci |
Jan Dobrogost (Bonawentura) Krasiński herbu Ślepowron (ur. 10 czerwca 1639, zm. 21 lutego 1717) – wojewoda płocki w 1688 roku, referendarz koronny (świecki) w latach 1668–1688[1], starosta warszawski, łomżyński, nowokorczyński, przasnyski, sztumski, opinogórski, starosta nowomiejski w 1710 roku[2].
Był synem Jana Kazimierza Krasińskiego i Urszuli Grzybowskiej kasztelanki lubelskiej (zm. 1647). W młodości studiował w Holandii i we Francji. W 1665 został mianowany pułkownikiem królewskim. Poseł sejmiku łomżyńskiego ziemi łomżyńskiej na sejm jesienny 1666 roku[3].
Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 5 listopada 1668 roku na sejmie konwokacyjnym[4]. W 1669 roku był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z ziemi warszawskiej[5], podpisał jego pacta conventa[6]. Związany z dworem Jana III Sobieskiego. Sprzymierzeniec, doradca i przyjaciel króla. Uczestniczył w odsieczy wiedeńskiej w 1683 roku dowodząc chorągwią husarską.
Poseł ziemi łomżyńskiej na sejm 1662 roku[7] i sejm 1664/1665 roku[8]. Był marszałkiem sejmików generalnych mazowieckich (1664, 1673, 1678), posłem na sejm w latach 1668, 1673, 1674. Poseł sejmiku warszawskiego na sejm koronacyjny 1676 roku, sejm 1678/1679 roku, sejm 1681 roku, sejm 1685 roku, poseł na sejm 1683 roku[9]. Poseł sejmiku ciechanowskiego ziemi ciechanowskiej województw mazowieckiego na sejm 1677 roku[10].
Jako poseł na sejm konwokacyjny 1674 roku z ziemi warszawskiej był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 15 stycznia 1674 roku na tym sejmie[11]. Był elektorem Jana III Sobieskiego z ziemi warszawskiej w 1674 roku[12], podpisał jego pacta conventa[13]. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej[14]. Był elektorem Augusta II Mocnego z ziemi czerskiej w 1697 roku[15]. W latach 1683–1696 był dowódcą chorągwi husarskiej, w latach 1693–1702 dowódcą regimentu piechoty, chociaż jego rola w ostatnim okresie sprowadzała się głównie do finansowania wojska z własnej szkatuły. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[16].
Jego żonami były: Teresa Chodkiewicz (1645-1672) córka Koniuszego Wielkiego Litewskiego i kasztelana wileńskiego Jana Kazimierza Chodkiewicza, Jadwiga Teresa z Jabłonowskich (ok. 1659-1692) córka Stanisława Jana Jabłonowskiego hetmana wielkiego koronnego. Mecenas sztuki i fundator. Z jego polecenia w latach 1682–1695 wzniesiono okazały pałac Krasińskich w Warszawie. W odziedziczonym po ojcu Węgrowie ufundował klasztory reformatów i bartolomitów. Rozbudował miasto i przyczynił się do jego ożywienia gospodarczego po zniszczeniach wojny północnej[17]
Pochowany w kościele poreformackim w Węgrowie. Urna z jego sercem znajduje się w kościele kolegiackim w Węgrowie.