Juan Carlos Carcedo

Juan Carlos Carcedo
Ilustracja
Carcedo w 2018 w barwach Arsenalu.
Pełne imię i nazwisko

Juan Carlos Carcedo Mardones

Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1973
Logroño, Hiszpania

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Pafos FC (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
Hospitalet
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1993–1994 Hospitalet 32 (0)
1994–1995 Gramenet 31 (1)
1995–1996 Espanyol B 30 (1)
1996–1999 Atlético Madryt B 78 (4)
1999–2002 Nice 21 (0)
2000–2001 → Atlético Madryt (wyp.) 11 (0)
2002–2004 Leganés 45 (0)
2004–2006 Las Palmas 9 (0)
W sumie: 257 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2006–2008 UD Almería (asystent)
2008–2012 Valencia CF (asystent)
2012 Spartak Moskwa (asystent)
2013–2016 Sevilla FC (asystent)
2016–2018 Paris Saint-Germain (asystent)
2018–2019 Arsenal FC (asystent)
2020–2021 UD Ibiza
2022 Real Saragossa
2023– Pafos FC
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Juan Carlos Carcedo Mardones (ur. 19 sierpnia 1973 w Logroño) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji pomocnika,

W ciągu siedmiu sezonów w Segunda División, które spędził w dużej mierze w Atlético Madryt B w CD Leganés, rozegrał w sumie 134 spotkania, zdobywając 4 bramki. Po zakończeniu kariery zaczął pracę szkoleniową, w której trakcie niezmiennie pełnił funkcję asystenta Unaia Emery'ego.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Carcedo rozpoczął swoją karierę w występującym wówczas w Segunda División B CE L'Hospitalet, w którego barwach zadebiutował 5 września 1993 podczas zremisowanego 3:3 meczu z Gimnàstikiem Tarragona – przebywał wówczas na boisku do 85. minuty, gdy to otrzymał czerwoną kartkę[1]. W sumie w sezonie 1993/94 rozegrał ponad 30 spotkań, jednak 10 października ponownie został wyrzucony z boiska podczas zremisowanego 1:1 spotkania z UE Rubí[2].

Następnie Carcedo występował w Gramenet i RCD Espanyol B, klubach z niższych lig. 18 września 1994 zdobył swoją pierwszą bramkę na szczeblu seniorskim, pokonując bramkarza CD Alcoyano w wygranym 3:1 meczu[3]. Latem 1996 związał się z Atlético Madryt, dołączając do grających wówczas w Segunda División rezerw[4][5][6]. Trzy lata później trafił on do francuskiego OGC Nice, jednak w sezonie 2000/01 wrócił do Atlético w ramach wypożyczenia, tym razem stając się częścią pierwszego zespołu. Zadebiutował w nim 9 września 2000, wychodząc w podstawowym składzie na przegrane 0:1 spotkanie z Recreativo Huelva[7].

Kolejnym zespołem w karierze Carcedo było CD Leganés, gdzie przez kolejne trzy lata występował w drugiej lidze. Swoją karierę zakończył on natomiast w UD Las Palmas, wraz z którym w swoim ostatnim sezonie wywalczył poprzez baraże awans do Segunda División.

Kariera szkoleniowa

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery Carcedo został asystentem Unaia Emery'ego w UD Almería. Mimo że zaoferowano mu pracę w roli pierwszego szkoleniowca[8], w 2008 zdecydował się odejść wraz z Emerym do Valencii[9]. W 2012 roku wspólnie wyjechali oni do Rosji, by tam rozpocząć pracę w Spartaku Moskwa[10].

Carcedo i Emery powrócili do Hiszpanii rok później, znajdując zatrudnienie w Sevilli. 10 maja 2015 Carcedo poprowadził drużynę jako pierwszy szkoleniowiec podczas meczu z Celtą Vigo z uwagi na śmierć ojca Emery'ego, Juana[11]. Pod jego wodzą zespół ostatecznie zremisował 1:1[12].

W czerwcu 2016 Carcedo oraz kilku innych członków sztabu szkoleniowego przeniosło się wraz z Emerym do Francji, do Paris Saint-Germain[13]. Dwa lata później, po zdobyciu kilku trofeów[14], Carcedo i Emery wyjechali do Anglii, by tam rozpocząć pracę w Arsenalu[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ David Castillo: El Nástic merece algo más. Mundo Deportivo, 1993-09-06. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  2. ↑ José Luis López: Rubí arranca un empate y Burrueco da la nota. Mundo Deportivo, 1993-10-11. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  3. ↑ Gonzalo Expósito: La Gramanet supera con comodidad al Alcoyano. Mundo Deportivo, 1994-09-19. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  4. ↑ José Luis López: Juande Ramos se lleva ocho defensas a Madrid. Mundo Deportivo, 1997-05-10. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  5. ↑ Jaume Soler: El derbi, para el Rayo. Mundo Deportivo, 1997-12-07. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  6. ↑ Jaume Soler: ‘Willy’ se estrena contra un Toledo muy ambicioso. Mundo Deportivo, 1999-02-22. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  7. ↑ M. Balasch: El Recre echa más leña al 'infierno' del Atlético. Mundo Deportivo, 2000-09-10. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  8. ↑ Nick Dorrington: Carcedo - Almeria Or Valencia. Goal.com, 2008-05-23. [dostęp 2019-07-26]. (ang.).
  9. ↑ A. Barbeta: Emery: "Cuento con todos". Levante-EMV, 2008-06-02. [dostęp 2019-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-22)]. (hiszp.).
  10. ↑ Sergio Rapado: Emery ficha por el Spartak de Moscú. Marca, 2012-05-08. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  11. ↑ Rocío Guevara: Muere el padre de Unai Emery. Marca, 2015-05-10. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  12. ↑ Celta de Vigo v Sevilla. Goal.com, 2015-05-10. [dostęp 2019-07-26]. (ang.).
  13. ↑ Damien Lemaître: Vía libre para Emery en el PSG. El País, 2016-06-24. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  14. ↑ Aritz Gabilondo: El 'fracaso' de Unai Emery: siete títulos en dos años. AS, 2018-05-09. [dostęp 2019-07-26]. (hiszp.).
  15. ↑ Arsenal announce Unai Emery's staff: Steve Bould stays, Jens Lehmann goes. ESPN, 2018-06-19. [dostęp 2019-07-26]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Trenerzy Realu Saragossa