Jurgis Šaulys

Jurgis Šaulys
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1879
Bołszany, gubernia kowieńska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

18 października 1948
Lugano, Szwajcaria

Poseł Litwy w Polsce
Okres

od 11 stycznia 1939
do wrzesień 1939

Poprzednik

Kazys Škirpa

Następca

zerwanie polsko-litewskich stosunków dyplomatycznych

Jurgis Šaulys (ur. 5 maja 1879 w Bołszanach, zm. 18 października 1948 w Lugano) – litewski polityk i dyplomata, sygnatariusz Aktu Niepodległości Litwy (1918), litewski poseł w Warszawie (1939).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rolniczej rodziny osiadłej na terenie Żmudzi. Ukończył gimnazjum w Połądze, by później studiować w wileńskim seminarium. Po dwóch latach studiów przeniósł się na studia ekonomiczne na Uniwersytet w Bernie, gdzie w 1912 uzyskał tytuł doktora filozofii. Po powrocie na Litwę pracował w Wileńskim Banku Ziemskim.

Od wczesnej młodości angażował się w działalność polityczną, w 1902 został członkiem Litewskiej Partii Demokratycznej. Jako członek Taryby w latach 1917–1918 znalazł się wśród sygnatariuszy Aktu Niepodległości z 16 lutego 1918 roku.

W tym samym roku rozpoczął karierę dyplomaty: został wysłannikiem młodego państwa litewskiego w Niemczech (na stanowisku posła w Berlinie), później posłował w Szwajcarii (1919), Rzymie (1921–1923) i Watykanie (1927–1931). W 1931 ponownie powołany na ambasadora w Niemczech, funkcję tę sprawował do 1938.

Po nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z Polską (wymuszonych przez polskie ultimatum wobec Litwy), Antanas Smetona mianował go (na miejsce Kazysa Škirpy) posłem Republiki Litewskiej w Warszawie, listy uwierzytelniające złożył prezydentowi Mościckiemu 11 stycznia 1939.

Po wyjeździe z Warszawy we wrześniu 1939, ponownie objął obowiązki posła Litwy w Szwajcarii, które pełnił do 1946.

Nie wrócił na Litwę sowiecką, zmarł na emigracji w Lugano.

Był masonem, należał do lóż "Litwa" i "Lietuva".

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Chata Rodzinna z 21 stycznia 1939
  • Ludwik Hass, Masoneria polska XX wieku. Losy, loże, ludzie, Wyd. 2, rozsz. i uzup., Kopia, Warszawa 1996, s. 497 (nota biograficzna)