Józef Kwaciszewski

Józef Kwaciszewski
	; Józef Kwaciszewski jako chorąży 3pp Legionów Polskich
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1890 ; Białobrzegi
Data i miejsce śmierci	30 marca 1958 ; Krosno
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty; Centralna Szkoła Strzelnicza; 35 Pułk Piechoty, 18 Dywizja Piechoty, 19 Dywizja Piechoty
Stanowiska	komendant szkoły; dowódca pułku piechoty; dowódca piechoty dywizyjnej; dowódca dywizji piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa; kampania wrześniowa; bitwa pod Piotrkowem Trybunalskim
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Kwaciszewski (ur. 11 stycznia 1890 w Białobrzegach, zm. 30 marca 1958 w Krośnie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Był współorganizatorem Związku Strzeleckiego w Białobrzegach w dzielnicy Krosna. Po przejściu większości Strzelców w ramach mobilizacji wraz z dowódcą krośnieńskiego oddziału do armii austriackiej w pierwszych dniach I wojny światowej, został dowódcą uzupełnionych resztek kompanii po złożeniu przysięgi o „obronie Ojczyzny do ostatniej kropli krwi” i otrzymaniu sztandaru.

16 września 1914 wyjechał z Krosna pociągiem wraz z kompanią do Krakowa i wszedł w skład II batalionu Legionów. 18 października 1914 pociągiem wyruszył z wojskiem na Węgry do Chustu. Od gen. Karola Durskiego w siedzibie Legionów w Königsfeld otrzymał nominację oficerską.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Był komendantem Centralnej Szkoły KM i Broni Specjalnej w Chełmie, a 22 sierpnia 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy oddziałów szkolnych Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu^[1]. 22 grudnia 1925 roku został przeniesiony do 35 pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy pułku^[2]. 26 kwietnia 1928 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 18 Dywizji Piechoty w Łomży z jednoczesnym przeniesieniem macierzyście do kadry oficerów piechoty^[3]. W 1936 objął dowództwo 19 Dywizji Piechoty w Wilnie.

W kampanii wrześniowej dowodził 19 Dywizją Piechoty w składzie Armii „Prusy”. W czasie bitwy pod Piotrkowem 6 września 1939 dostał się do niewoli niemieckiej.

Po wyzwoleniu wrócił do kraju. Pracował w Warszawie. W dniu 30 marca 1958 wracając pociągiem z sanatorium w Zakopanem, do rodziny w Krośnie, zmarł nagle na serce. Został pochowany w żołnierskiej kwaterze na Cmentarzu Komunalnym w Krośnie (sektor C1-1-18)^[4].

Awanse

chorąży – 1914
podporucznik – 1916
porucznik – 1916
kapitan – 1918
podpułkownik – 1920
pułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty
generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7339
Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[5]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[6]^[7]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[8]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[9]
Odznaka „Za wierną służbę”^[10]
Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée) (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)^[11]

Przypisy

↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 34 z 22 sierpnia 1922 roku, poz. 496.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 135 z 22 grudnia 1925 roku, s. 731.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 131.
↑ Józef Kwaciszewski. krosno.artlookgallery.com. [dostęp 2021-01-12].
↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej oraz na polu pracy społecznej”.
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 229, 11 listopada 1934.
↑ „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670)
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
↑ Na podstawie fotografii [1]
↑ Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 790–791. ISBN 83-211-1096-7.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Bellona, Warszawa 1994.

[1] Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 34 z 22 sierpnia 1922 roku, poz. 496.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_135_z_22_grudnia_1925_roku,_s._731-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 135 z 22 grudnia 1925 roku, s. 731.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._131-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 131.

[4] Józef Kwaciszewski. krosno.artlookgallery.com. [dostęp 2021-01-12].

[5] M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.

[6] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej oraz na polu pracy społecznej”.

[7] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 229, 11 listopada 1934.

[8] „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670)

[9] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[10] Na podstawie fotografii [1]

[11] Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]