K.J. Noons

K.J. Noons
Pełne imię i nazwisko

Karl James Noons[1]

Pseudonim

King, King Karl[1]

Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1982[1]
Kailua

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

178 cm

Masa ciała

70 kg

Styl walki

kick-boxing, sanda, kenpō

Kategoria wagowa

lekka[1]

Klub

The Arena[1]

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

23[1]

Zwycięstwa

13

Przez nokauty

9

Przez decyzje

4

Porażki

9

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 06.02.2016.

Karl James „K.J.” Noons (ur. 7 grudnia 1982 w Kailua) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), bokser, kickbokser oraz karateka hawajskiego pochodzenia[2], mistrz Elite Xtreme Combat w wadze lekkiej z 2007. W swojej karierze walczył w takich organizacjach jak UFC, DREAM czy Strikeforce.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

W MMA zadebiutował 12 października 2002 podczas turnieju Renegades Extreme Fighting, gdzie doszedł do finału przegrywając w nim z Buddy Clintonem[1]. Po debiucie w MMA skupił się na kick-boxingu i boksie wygrywając większość ze swoich walk. W sumie bilans w boksie zawodowym zamknął 11 zwycięstwami i 5 porażkami. W 2004 próbował wygrać kwalifikacje olimpijskie w boksie jednak odpadł w półfinale zawodów[3]. W kick-boxingu oraz formułach zbliżonych m.in. sanda i muay thai został m.in. amatorskim mistrzem ISKA w wadze superśredniej, a jego bilans w kick-boxingu i dyscyplinach pokrewnych wyniósł ostatecznie 13 zwycięstw przy 1 porażce[3].

Do MMA wrócił w 2005 wygrywając w przeciągu jednego roku trzy pojedynki na galach Superbrawl i ICON Sport na Hawajach[1]. Na początku 2007 związał się z Elite Xtreme Combat, a zadebiutował w niej 10 lutego 2007 przegrywając przez nokaut z Charlesem Bennettem w pierwszej rundzie[1]. Po nieudanym początku w organizacji 27 lipca 2007 wygrał z Jamesem Edsonem Berto przez nokaut na gali ShoXC: Elite Challenger Series. Jeszcze w tym samym roku 10 listopada zmierzył się o inauguracyjne mistrzostwo Elite Xtreme Combat wagi lekkiej z Nickiem Diazem, z którym ostatecznie wygrał przez techniczny nokaut (niedopuszczenie Diaza do kontynuowania pojedynku przez lekarza) i zdobył pas[4].

14 czerwca 2008 obronił tytuł w starciu z Bahamczykiem Yvesem Edwardsem, którego znokautował w 48 sekundzie pierwszej rundy[5]. W październiku 2008 EliteXC ogłosiło bankructwo i zakończyło działalność. Większość aktywów i kontraktów zawodniczych zostało wykupionych w 2009 przez wieloletniego współorganizatora gal – Strikeforce, w tym kontrakt Noonsa[6][7]. W nowej organizacji zadebiutował 16 czerwca 2010 pokonując niejednogłośnie na punkty Conora Heuna.

Po pokonaniu Jorge Gurgela 21 sierpnia 2010 otrzymał szansę walki o mistrzostwo Strikeforce wagi półśredniej w rewanżowym starciu z Nikiem Diazem. Do walki doszło 9 października 2010, gdzie ostatecznie lepszy okazał się Diaz, który pokonał Noonsa jednogłośnie na punkty[8]. W kolejnych latach dwukrotnie przegrywał pojedynki eliminacyjne do walki o mistrzostwo Strikeforce, najpierw 18 czerwca 2011 z Jorge Masvidalem, następnie 3 marca 2012 z Joshem Thomsonem[1].

Na początku stycznia 2013 Strikeforce zostało zamknięte przez korporację Zuffa (właścicieli m.in. Ultimate Fighting Championship) po wcześniejszym wykupieniu organizacji. Noons jak i wielu innych czołowych zawodników Strikeforce zostało przeniesionych do UFC[9]. 25 maja 2013 na UFC 160 zmierzył się z Donaldem Cerrone, z którym przegrał na punkty[1]. W kolejnych dwóch pojedynkach pokonywał George’a Sotiropoulosa i Sama Stouta[1]. Za wygraną z tym drugim otrzymał wyróżnienie w ramach występu wieczoru[1]. W kolejnych latach walczył bardzo rzadko, tocząc średnio jedną walkę rocznie. 12 grudnia 2014 zmierzył się z Daronem Cruickshankiem, jednak walka została przerwana i ogłoszona jako nierozstrzygnięta wskutek przypadkowego wsadzenia palca w oko przez Noonsa[10]. Kolejna dwa pojedynki przegrywał, najpierw 30 maja 2015 przez poddanie z Alexem Oliveirą[1], następnie 6 lutego 2016 z Joshem Burkmanem jednogłośną decyzję sędziów[1]. Po dwóch porażkach z rzędu w kwietniu 2016 został zwolniony z UFC[11].

Osiągnięcia[3]

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki:

  • 2002: Renegades Extreme Fighting – finalista turnieju wagi lekkiej
  • 2007–2008: mistrz EliteXC w wadze lekkiej

Sanshou (Sanda):

  • mistrz Art of War w wadze średniej
  • U.S. Open International Martial Arts Championships – 1. miejsce
  • amatorski międzynarodowy mistrz ISKA w wadze superśredniej

Kenpō karate:

  • 1997: Long Beach International Karate Championships – 1. miejsce, czarne pasy, U17

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Statystyki i rekord MMA K.J. Noonsa na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).
  2. ↑ Jordan Newmark: K.J. Noons – No Time like The Present. ufc.com, 2013-05-20. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).
  3. ↑ a b c Osiągnięcia Noonsa na oficjalnej stronie kjnoons.com. kjnoons.com. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).
  4. ↑ Wyniki gali EliteXC: Renegade. tapology.com. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).
  5. ↑ Wyniki gali EliteXC: Return of the King. tapology.com. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).
  6. ↑ Elite XC Goes Under. ikigaiway.com, 2008-10-22. [dostęp 2017-07-28]. (ang.).
  7. ↑ Strikeforce to Announce Purchase of Pro Elite Tomorrow?. cagepotato.com, 2009. [dostęp 2017-07-28]. (ang.).
  8. ↑ Mike Whitman: Diaz Defends Title, Breaks Noons' Jaw. sherdog.com, 2008-10-10. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).
  9. ↑ Oficjalny koniec Strikeforce 12 stycznia 2013!. fightsport.pl, 2012-12-22. [dostęp 2017-08-12]. (pol.).
  10. ↑ Tomasz Chmura: The Ultimate Fighter 20 Finale – wyniki. mmarocks.pl, 2014-12-12. [dostęp 2017-08-12]. (pol.).
  11. ↑ Zane Simon: Noons and Riggs among latest fighters removed from UFC roster. bloodyelbow.com, 2016-04-13. [dostęp 2017-08-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]