Krzysztof Kowalewski
_(cropped)_(cropped).jpg) Krzysztof Kowalewski (2017) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1937 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 lutego 2021 |
| Zawód |
aktor teatralny, filmowy |
| Współmałżonek |
Vivian Rodriguez |
| Lata aktywności |
1960–2021 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Klasyczny w Warszawie (1960–1961) Teatr Dramatyczny w Warszawie (1961–1962) Teatr Polski w Warszawie (1962–1970) Studencki Teatr Satyryków (1970–1973) Teatr Rozmaitości w Warszawie (1973–1974) Teatr Kwadrat w Warszawie (1974–1977) Teatr Współczesny w Warszawie (1977–2021) Teatr 6. piętro (2013) | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Krzysztof Kowalewski (ur. 20 marca 1937 w Warszawie, zm. 6 lutego 2021 tamże) – polski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny, kabaretowy i radiowy, pedagog.
Znany był głównie z licznych ról komediowych. Na filmowym ekranie zadebiutował w 1960 w filmie Aleksandra Forda Krzyżacy, wystąpił w około 120 filmach i serialach telewizyjnych[1]. Zagrał ponad tysiąc ról w Teatrze Polskiego Radia[2]. Przez wiele lat był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był Cyprian Leon Kowalewski, ekonomista[3], dyrektor fabryki papieru w Jeziornie[4], weteran wojny polsko-bolszewickiej i III powstania śląskiego[3], zamordowany w 1940 r. w Charkowie[3][5]. Matką była Elżbieta Kowalewska z d. Herszaft, aktorka pochodzenia żydowskiego[4], a wujem malarz Adam Herszaft[6].
Przez całą wojnę matka ukrywała przed Krzysztofem swoje żydowskie korzenie. Po upadku powstania warszawskiego przeprowadzili się ze zrujnowanej stolicy do Kielc. Wyjechali z nich w dzień po pogromie 4 lipca 1946 r. i wrócili do Warszawy[7]. W 1955 r. ukończył stołeczne XIV Liceum Ogólnokształcące im. Klementa Gottwalda[8][9], następnie dostał się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1960[1]. Na dyplomie muzycznym wykonał utwór „Ach Ludwiko” do słów Juliana Tuwima[10].
W tym samym roku zadebiutował jako aktor epizodyczny w Krzyżakach Aleksandra Forda[1]. W marcu 1961 r. wystąpił po raz pierwszy na deskach Teatru Dramatycznego, z którym był związany do 1962[1]. W latach 70. i 80. wystąpił m.in. w filmach wojennych Witolda Lesiewicza Kwiecień (1961) oraz Miejsce dla jednego (1965), kryminale Janusza Nasfetera Zbrodniarz i panna (1963), filmach Janusza Majewskiego Urząd (1969), Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969) oraz C.K. Dezerterzy (1985), serialu wojennym Janusza Morgensterna „Kolumbowie” (1970) czy filmie psychologicznym Jerzego Stefana Stawińskiego Godzina szczytu (1973)[1].
Kowalewski często występował w filmach Stanisława Barei. W filmie Nie ma róży bez ognia (1974) zagrał milicjanta. W 1976 zagrał główną rolę Michała Romana w Brunecie wieczorową porą. W 1978 w Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz grał Tadeusza Krzakoskiego, dyrektora „Pol-Pimu”, natomiast w Misiu (1980) – Jana Hochwandera, kierownika produkcji filmu Ostatnia paróweczka hrabiego Barry Kenta[11].
Aktor teatrów: Klasycznego, Dramatycznego, Polskiego, Studenckiego Teatru Satyryków, Rozmaitości, Kwadrat oraz Teatru Współczesnego w Warszawie (od 1977).
Był związany przez wiele lat z Teatrem Polskiego Radia[2]. Dyrektor tegoż, Janusz Kukuła, przyznaje, że Krzysztof Kowalewski jest jego ulubionym (radiowym) aktorem[2]. Kowalewski znany jest radiosłuchaczom przede wszystkim[2] za sprawą głównej roli w słuchowisku Kocham pana, panie Sułku, emitowanym na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia. 29 lutego 2012, niedługo przed 75. urodzinami aktora, Program Trzeci Polskiego Radia zorganizował benefis Krzysztofa Kowalewskiego[2]. Wydarzenie było emitowane na żywo na antenie rozgłośni. W latach 2004–2019 wspierał działania Fundacji Polsat corocznie wcielając się w rolę Świętego Mikołaja podczas Mikołajkowego Bloku Reklamowego[12].
Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[13] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015[14].
Zmarł 6 lutego 2021 w wieku 83 lat[15]. 19 marca 2021 po mszy świętej w kościele św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[16] (kwatera 324-5-20[17]).
Nagrody (wybór) i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2002[18]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2009[19][20]
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” – 1989[21]
- Wielki Splendor (1992)[22] – nagroda przyznana przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]_01.jpg)
_01.jpg)
Po raz pierwszy ożenił się w latach 60., z kubańską tancerką – Vivian Rodriguez, z którą rozwiódł się po 3 latach i jej wyjeździe do Paryża. Z tego związku miał syna Wiktora (ur. 1967), od 1981 stale przebywającego za granicą[7]. Wiktor Kowalewski wraz z rodziną mieszka w Los Angeles, pracuje w branży komputerowej oraz jest trenerem żeńskiej drużyny piłkarskiej[23]. Wnuczka Krzysztofa ze strony syna, Sacha Kowalewski kształciła się na Ruskin School of Acting oraz zagrała wraz z nim w filmie Proceder (2019)[23]. Przez wiele lat był związany z aktorką Ewą Wiśniewską[24]. Od 2002 do śmierci był mężem aktorki Agnieszki Suchory, z którą miał córkę Gabrielę (ur. 2000)[23].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy i seriale
[edytuj | edytuj kod]- 1960: Krzyżacy – łucznik krzyżacki
- 1961: Kwiecień – Sulikowski
- 1961: Dwaj panowie N – żołnierz w koszarach rozładowujący wóz Nowaka
- 1963: Zbrodniarz i panna – podwładny chorążego Szymańskiego
- 1964: Pingwin – pasażer autobusu
- 1965: Miejsce dla jednego – sierżant MO
- 1966: Marysia i Napoleon – oficer
- 1969: Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię – świadek napadu
- 1969: Urząd – asystent kardynała
- 1970: Zapalniczka – milicjant podający się za gazownika
- 1970: Spacer – kapitan
- 1970: Kolumbowie – kat na Gestapo (odc. 2)
- 1972: Z tamtej strony tęczy – sąsiad Teresy
- 1972: Uciec jak najbliżej – działacz
- 1972: Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych – koleś zaczepiający hipisa
- 1972: Poślizg – pielęgniarz w izbie wytrzeźwień
- 1973: Znak – mąż Andrzej
- 1973: Stawiam na Tolka Banana – tajniak (odc. 7)
- 1973: Wielka miłość Balzaka – Theophile Gautier
- 1973: Sekret – mąż Teresy
- 1973: Godzina szczytu – inżynier Adamczewski
- 1974: Potop – Roch Kowalski
- 1974: Nie ma róży bez ognia – milicjant
- 1974: Urodziny Matyldy – podrywacz Matyldy
- 1974: Najważniejszy dzień życia – ksiądz (odc. 2)
- 1974: Łukasz – nauczyciel
- 1974: Koniec wakacji – nauczyciel
- 1974: Gniazdo – Bolesław, syn Bolesława I Okrutnego
- 1974–1977: Czterdziestolatek – Benek, znajomy pielęgniarki Krystyny
- 1975: Trzecia granica – Dederkiewicz, pracownik konsulatu polskiego w Budapeszcie
- 1975: Grzech Antoniego Grudy – milicjant
- 1976: Brunet wieczorową porą – Michał Roman
- 1976: Złota kaczka – żołnierz w karczmie grający w kości
- 1976: Wakacje – uczestnik obozu lekarzy (odc. 2)
- 1976: Szaleństwo Majki Skowron – dyrektor Skowron, ojciec Majki (odc. 6 i 9)
- 1976: Polskie drogi – ułan Waligórski (odc. 1)
- 1976: Czy jest tu panna na wydaniu? – Henio Bąbała
- 1977: Deja vu czyli skąd my to znamy –
- kolejarz (głos),
- pacjent profesora (głos)
- 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – dyrektor Tadeusz Krzakoski
- 1978: Rodzina Leśniewskich – tata Leśniewski
- 1978: 07 zgłoś się – aktor wysiadający z pociągu na dworcu Łódź Fabryczna (odc. 7)
- 1979: Wściekły – spotkany na ulicy kolega Zawady
- 1979: Skradziona kolekcja – Andrzej, sąsiad Joanny
- 1979: Kung-fu – dyrektor Nałęcz
- 1979: Igraszki z diabłem (Teatr Telewizji 1979) jako zbój
- 1980: Miś – Jan Hochwander
- 1980: Rodzina Leśniewskich – tata Leśniewski
- 1980–1981: Fortele Jonatana Koota – narrator (głos)
- 1981: Wielka majówka – prezes Śliwa
- 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – Maksymilian Jackowski
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – właściciel „Sfinksa”
- 1982: Wyjście awaryjne – komendant MO
- 1982: Jeśli się odnajdziemy – Jan Ogródek
- 1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... – Jan Krzyżtoporski
- 1984: Zabawa w chowanego – sąsiad Adama
- 1984: Miłość z listy przebojów – „Karus”
- 1985: Jezioro Bodeńskie – Pociejak
- 1985: Urwisy z Doliny Młynów – Leon Dędek
- 1985: Rośliny trujące – właściciel mieszkania
- 1985: Pewnego letniego dnia... – Stanisław Grzałek
- 1985: C.K. Dezerterzy – szef kompanii
- 1986: Zmiennicy – Tomasz Michalik
- 1986: Klementynka i Klemens – gęsi z Doliny Młynów – Leon Dędek
- 1986: Kurs na lewo – dyrektor
- 1986: Komediantka – Jan Cabiński, dyrektor teatru
- 1987: Cesarskie cięcie – sekretarz Rozmaryn
- 1987: Misja specjalna – kucharz Jan
- 1987: Komediantka – Jan Cabiński, dyrektor teatru
- 1988: Nowy Jork, czwarta rano – strażnik więzienny Cieślak
- 1988: Męskie sprawy – Kazimierz Klinger
- 1989: Janka – dziadek Janki
- 1989: Co lubią tygrysy – Marek
- 1989: Goryl, czyli ostatnie zadanie... – Bolek
- 1990: Janka – dziadek Janki
- 1990: Życie za życie. Maksymilian Kolbe – redaktor naczelny
- 1990: Domena władzy – właściciel strzelnicy w lunaparku
- 1991: Rozmowy kontrolowane – pułkownik Zygmunt Molibden
- 1991: Panny i wdowy – proboszcz w Jurowiczach (odc. 1)
- 1991: Panny i wdowy – proboszcz
- 1991: Dzieci wojny – proboszcz
- 1992: Kuchnia polska – szef komisji wojskowej (odc. 4)
- 1992: 1968. Szczęśliwego Nowego Roku – szef komisji wojskowej
- 1992–1996: Film pod strasznym tytułem – Tatun (głos)
- 1993: Jacek – sąsiad (odc. 5)
- 1993: Człowiek z... – pułkownik, komendant szpitala
- 1994: Panna z mokrą głową – teść Podkówki (odc. 5-6)
- 1994: Panna z mokrą głową – teść Podkówki
- 1994: Bank nie z tej ziemi – ojciec Hani (odc. 11)
- 1994–1996: Sceny z życia smoków – smok Antoni (głos, odc. 1-5)
- 1995: Nic śmiesznego – kierownik produkcji filmu „Klęska”
- 1995: Awantura w Chioggi – Padron Fortunato
- 1995: Horror w Wesołych Bagniskach – Apolinary
- 1995: Awantura o Basię – nauczyciel geografii
- 1996: Nocne graffiti – szef Laleczki
- 1996: Maszyna zmian. Nowe przygody – nauczyciel (odc. 3)
- 1996: Bar Atlantic – proboszcz Sikora (odc. 9)
- 1996: Awantura o Basię – nauczyciel geografii
- 1997: Sposób na Alcybiadesa – dyrektor „Dyr”
- 1997–1998: Rodziców nie ma w domu – dziadek
- 1997: Pokój 107 – Józef Zięba
- 1997: Musisz żyć – Wolski
- 1997: Boża podszewka – masarz Bartoszewicz (odc. 6)
- 1998: Złoto dezerterów – dowódca straży bankowej
- 1998: Spona – dyrektor „Dyr”
- 1998: Siedlisko – profesor Wiesław Wanat
- 1999: Palce lizać – kucharz Stanisław Rudzki
- 1999: Operacja „Koza” – pułkownik UOP-u Krępski
- 1999: Ogniem i mieczem – Onufry Zagłoba
- 1999: Wszystkie pieniądze świata – Hrehorowicz
- 1999: Lot 001 (odc. 12)
- 2000–2001: Graczykowie – szef Wieśka Graczyka
- 2000–2001: Adam i Ewa – Stanisław Wilczyński
- 2000: Ogniem i mieczem – Onufry Zagłoba
- 2000: O czym szumią kierpce – baca
- 2000: Skarb sekretarza – Eugeniusz Wróbel, wójt Piasków
- 2000: Odwrócona góra albo film pod strasznym tytułem – Tatun (głos)
- 2001: W pustyni i w puszczy – Grek Kaliopuli
- 2001: W pustyni i w puszczy – Grek Kaliopuli
- 2001–2003: Szpital na perypetiach – ord. mgr Zygmunt Łubicz
- 2001–2002: Graczykowie, czyli Buła i spóła – inżynier Zenek Rumian
- 2001: Garderoba damska – Tomasz, siostrzeniec Zofii (odc. 12)
- 2002: Król przedmieścia –
- Leszek Kowalski,
- Dżefrej Kowalski
- 2002: Kariera Nikosia Dyzmy – b. major SB Borewicz
- 2002: Jest sprawa... jako Eugeniusz Wróbel, wójt Piasków
- 2003–2009: Daleko od noszy – ordynator Zygmunt Łubicz
- 2003: Ubu Król – Pissedoux
- 2003: Rodzinka – Gała, ojciec Sebastiana (odc. 3)
- 2003: Na dobre i na złe – burmistrz Józef Pogoda (odc. 139, 153 i 162)
- 2003: Bao-Bab, czyli zielono mi – generał Mamoń
- 2004: Nigdy w życiu! – ojciec Judyty
- 2006: Gdzie jest Nowy Rok? – Stary Rok (głos)
- 2006: Ja wam pokażę! – ojciec Judyty
- 2006: Dublerzy – komisarz Zadyma
- 2006: Dublerzy (serial) – komisarz Zadyma
- 2006: Apetyt na miłość – poseł Krupisko (odc. 11 i 13)
- 2007: Alter ego – narrator (głos)
- 2007: Ryś – Zygmunt Molibden, komendant policji w Suwałkach
- 2007–2008: Niania – ojciec Maksa (odc. 74 i 110)
- 2007: Ja wam pokażę! – ojciec Judyty
- 2008: Serce na dłoni – chirurg
- 2008: Podróże na burzowej chmurze – Liczyrzepa (głos, odc. 2)
- 2009: Mniejsze zło – lekarz
- 2009: Złoty środek – minister Kwiatkowski
- 2009: 39 i pół – major Chełka (odc. 17)
- 2009: Synowie – pułkownik Ryszard Chrom (odc. 14-15)
- 2010–2011: Daleko od noszy 2 – ord. mgr Roman Łubicz
- 2010: Sztuka bez tytułu – ojciec Wengierowicz
- 2011: Daleko od noszy. Szpital futpolowy – ordynator Zygmunt Łubicz
- 2012–2014: Piąty Stadion – Waldemar Nowakowski
- 2013: Prawo Agaty – Lucjan Zawilski (odc. 33)
- 2017: Daleko od noszy. Reanimacja – minister zdrowia Roman Łubicz
- 2017: Ja i mój tata – Edward, ojciec Dawida
- 2018: Piotrek the 13th III. Dziecku Rozmaryn – doktor
- 2019: Proceder – więzień „Szajba”
- 2019: Nigdy dobrze – Wiesław
- 2020: Amatorzy – Bartoszek
- 2021: Krime Story. Love Story – więzień „Anioł”
- 2021: Wesele – świadek
Dubbing
[edytuj | edytuj kod]
- 1965: Żona Lota – Paul
- 1995: Wallace i Gromit: Podróż na Księżyc – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1995: Wallace i Gromit: Wściekłe gacie – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1995: Wallace i Gromit: Golenie owiec – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1996: Opowieści taty bobra – tata Bóbr
- 1999: Wrota Baldura –
- Korax,
- Tiax,
- Sobowtórniaki
- 1999: Tarzan – Tantor
- 1999: Airline Tycoon – dyrektor lotniska
- 2002: Całe zdanie nieboszczyka – szef mafii
- 2002: Lilo i Stich – Jumba
- 2003: Stich: Misja – Jumba
- 2004: Nawiedzony dwór – duch #2
- 2004: Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny – Mabrey
- 2004–2005: Lilo i Stich – Jumba
- 2005: Lilo i Stich 2: Mały feler Sticha – Jumba
- 2005: Zebra z klasą – Woodzie
- 2005: Szeregowiec Dolot – Sierżant
- 2006: Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa – Pan Bóbr
- 2006: Neverwinter Nights 2 – Aldanon
- 2006: Auta – Szeryf
- 2006: Skok przez płot – Vincent Niedźwiedź
- 2006: Leroy i Stich – Jamba
- 2007: Smocze wzgórze – Ethelbert
- 2007: Stefan Malutki – Mieczysław
- 2007: Ratatuj – Gusteau
- 2007: Assassin’s Creed – Abu’l Nuqoud
- 2007: Magiczna kostka – Ethelbert
- 2008: Lissi na lodzie – Diabeł
- 2008: Piorun – Gołąb
- 2008–2012: Bujdy na resorach – Szeryf
- 2009: Opowieści na dobranoc – Barry Nottingham
- 2009: Lato Muminków – narrator
- 2009: Esterhazy – pracodawca
- 2009: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków – Wesołek (druga wersja dubbingowa)
- 2010: Stich! – Jumba
- 2010: Ciekawski George 2
- 2011: LittleBigPlanet 2 – Clive Handworth
- 2011: Rio – Luiz
- 2011: Auta 2 – Szeryf
- 2011: The Elder Scrolls V: Skyrim – Arngeir
- 2013: Gdzie jest Gwiazdka? – Święty Mikołaj
- 2013: Ratujmy Mikołaja! – Święty Mikołaj
- 2013–2014: Pozdrowienia z Chłodnicy Górskiej – Szeryf
- 2014: Rio 2 – Luiz
- 2014: Siedmiu krasnoludków ratuje Śpiącą Królewnę – Palnik
- 2016: Bociany – Jasper
- 2017: Auta 3 – Szeryf
- 2019: Zabij to i wyjedź z tego miasta – Pan Wacław
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Krzysztof Kowalewski – Biografia twórcy [online], film.wp.pl [dostęp 2015-09-10].
- ↑ a b c d e Trójka > Benefisy > Kowalewski – mędrzec w krótkich spodenkach [online], Polskie Radio, 2 marca 2012 [dostęp 2015-09-10].
- ↑ a b c Jędrzej Tucholski (red.), Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003, s. 252, ISBN 83-916663-5-2, OCLC 830509983 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].
- ↑ a b Elżbieta Kowalewska-Czaharska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Juliusz Ćwieluch: Cicho, wiem. [w:] Polityka [on-line]. polityka.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Karolina Małas, Zabijanie Żydów widział w dzieciństwie. W "Weselu" Smarzowskiego nawiązał do własnych traum [online], kultura.onet.pl, 6 lutego 2024 [dostęp 2021-10-24].
- ↑ a b Krzysztof Kowalewski. Cicho, wiem. Rozmowę przepr. Juliusz Ćwieluch. „Polityka”, 2013, nr 51/52 (2938), s. 40-43.
- ↑ Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-09].
- ↑ Zdjęcie klasy – rocznik maturalny 1955 [online], Liceum Ogólnokształcące nr XIV w Warszawie [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-22].
- ↑ Jan Bończa-Szabłowski. Krzysztof Kowalewski. Pogoda w granicach rozsądku. „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002.
- ↑ Miś [online], FilmPolski.pl.
- ↑ Wojciech Kozicki, Polsat, Mikołajkowy Blok Reklamowy: Kowalewski odchodzi jako Mikołaj – Planeta [online], planeta.pl, 18 listopada 2020 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego [online], onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].
- ↑ Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista [online], Dziennik.pl, 26 marca 2015 [dostęp 2015-09-10].
- ↑ Krzysztof Kowalewski nie żyje. Aktor miał 83 lata. kultura.onet.pl, 2021-02-06.
- ↑ Pogrzeb Krzysztofa Kowalewskiego. film.interia.pl, 19 marca 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-19)].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ELŻBIETA KOWALEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-06-13].
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722 – pkt 60.
- ↑ Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2023-10-09] (pol.).
- ↑ Gloria Artis dla aktorów [online], TVP.Info, 5 października 2009 [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-08].
- ↑ Krzysztof Kowalewski w bazie filmpolski.pl
- ↑ Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone [online], Polskie Radio, 1 grudnia 2008 [dostęp 2015-09-10].
- ↑ a b c Konrad Szczęsny, Krzysztof Kowalewski osierocił dwójkę dzieci. Kim są Gabriela i Wiktor? [online], Viva.pl, 6 lutego 2023 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
- ↑ Wszyscy mężczyźni jej życia [online], styl.pl [dostęp 2021-02-06] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Kowalewski w bazie filmpolski.pl
- Krzysztof Kowalewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- Krzysztof Kowalewski w bazie IMDb (ang.)
- Krzysztof Kowalewski w bazie Filmweb
- Krzysztof Kowalewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Krzysztof Kowalewski w bazie Akademii Polskiego Filmu