Krzysztof Szczucki (2023) | |
Data i miejsce urodzenia |
18 października 1986 |
---|---|
Minister edukacji i nauki | |
Okres |
od 27 listopada 2023 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Prezes Rządowego Centrum Legislacji | |
Okres |
od 1 września 2020 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Krzysztof Łukasz Szczucki (ur. 18 października 1986 w Elblągu[1][2][3]) – polski prawnik, urzędnik państwowy i polityk, doktor habilitowany nauk prawnych, w latach 2020–2023 prezes Rządowego Centrum Legislacji, poseł na Sejm X kadencji, w 2023 minister edukacji i nauki w trzecim rządzie Mateusza Morawieckiego.
Syn Dariusza i Anny[4]. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego w Elblągu, gdzie był pomysłodawcą utworzenia w mieście Młodzieżowej Rady Miasta[5][6]. W 2010 ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, został nauczycielem akademickim i adiunktem w Katedrze Prawa Karnego Porównawczego na tej uczelni[7].
W 2014 doktoryzował się na podstawie napisanej pod kierunkiem Michała Królikowskiego pracy pt. Wykładnia prokonstytucyjna dóbr chronionych w polskim prawie karnym[8]. Autor i współautor publikacji naukowych i komentarzy do aktów prawnych (m.in. do ustawy o Sądzie Najwyższym); specjalizował się w zakresie prawa karnego, prawa konstytucyjnego, bioetyki i filozofii prawa. W ramach UW kierował Centrum Promocji Polskich Nauk Prawnych, był również prezesem Instytutu Rzeczypospolitej im. Pawła Włodkowica[9][10].
W latach 2009–2011 pracował jako ekspert ds. legislacji w Biurze Analiz Sejmowych. W latach 2012–2013 był nauczycielem wiedzy o społeczeństwie w XXXIII LO w Warszawie, następnie przez rok przebywał jako visiting scholar w Maurer Law School na Uniwersytecie Indiany. W latach 2015–2016 zatrudniony jako główny specjalista w zespole prawa karnego Biura Rzecznika Praw Obywatelskich, następnie do 2020, główny specjalista w Biurze Prawa i Ustroju Kancelarii Prezydenta RP w czasie kadencji Andrzeja Dudy. Od lutego do sierpnia 2020 pozostawał zastępcą dyrektora departamentu prawnego w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego[1][9]. 1 września 2020 objął funkcję prezesa Rządowego Centrum Legislacji[9][10].
Uznany przez „Dziennik Gazetę Prawną” za 26. najbardziej wpływowego prawnika w Polsce, w rankingu za rok 2020[11].
W czasie trwania jego kadencji Rzecznik Praw Obywatelskich Adam Bodnar wyraził zaniepokojenie zwłoką w publikacji w Dzienniku Ustaw jednej z ustaw covidowych[12], która w ówczesnym brzmieniu, jak przyznał rzecznik rządu, była efektem pomyłki w głosowaniu nad poprawkami Senatu[13].
Na rozprawie w Trybunale Konstytucyjnym 13 lipca 2021 jako prezes Rządowego Centrum Legislacji reprezentował premiera Mateusza Morawieckiego[14], który zaskarżył do Trybunału Konstytucyjnego przepisy Traktatu o Unii Europejskiej[15].
18 października 2021 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. W poszukiwaniu legitymizacji etycznej zasad odpowiedzialności karnej, Rada Naukowa Dyscypliny Nauki Prawne Uniwersytetu Warszawskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie nauk prawnych[16].
14 października 2022 został kierownikiem Akademii Prawa i Sprawiedliwości[17], zaś od stycznia 2023 pełni funkcję pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów do spraw Legislacji i Edukacji Prawniczej[1].
W latach 2021–2023 członek Rady Naukowej Instytutu De Republica[18][19].
W sierpniu 2023 został ogłoszony liderem listy wyborczej PiS w okręgu toruńskim w wyborach parlamentarnych w tymże roku[20]. Wstąpił również do partii[21]. W wyborach tych uzyskał mandat poselski, otrzymując 34 014 głosy[22]. W związku z tym wyborem został odwołany z funkcji prezesa RCL[23].
Od 21 do 27 listopada 2023 był członkiem sejmowych Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej, 19 grudnia 2023 ponownie został członkiem dwóch komisji sejmowych[24].
27 listopada 2023 został powołany przez prezydenta RP na urząd ministra edukacji i nauki w trzecim rządzie Mateusza Morawieckiego[25]. 13 grudnia 2023 przestał pełnić funkcje rządowe w związku z powołaniem trzeciego rządu Donalda Tuska[26].
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2024 bezskutecznie kandydował z drugiego miejsca na liście PiS-u w okręgu wyborczym nr 2[27].
Będąc prezesem RCL przez ponad trzy miesiące od wydania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 w sprawie aborcji, który doprowadził do masowych protestów ulicznych, nie publikował go w Dzienniku Ustaw. Zgodnie ze stanowiskiem Rady Ministrów Rządowe Centrum Legislacji opublikowało wyrok po ogłoszeniu jego uzasadnienia. W związku z brakiem przepisów określających konkretną datę publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego oraz z racji poważnych napięć społecznych Rada Ministrów uzasadniła takie działanie stanem wyższej konieczności, stwierdzając, że publikacja wyroku z uzasadnieniem pozwoli na lepsze zrozumienie motywów oraz skutków prawnych orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego[28]. Przeciwko stanowisku Rady Ministrów wystąpił sędzia Trybunału Konstytucyjnego Jarosław Wyrembak, wskazując na konieczność niezwłocznej publikacji wyroku bez względu na sporządzenie uzasadnienia[29]. Działanie Rządowego Centrum Legislacji spotkało się z niezadowoleniem ze strony organizacji Pro-Life, które domagały się natychmiastowej publikacji wyroku[30].
Był uczestnikiem korespondencji ujawnionej w ramach afery mailowej[31] oraz ghostwriterem programu wyborczego partii Prawo i Sprawiedliwość w 2023[32].
20 grudnia 2024 roku, szef KPRM Jan Grabiec ujawnił, że obszerny audyt przeprowadzony w Rządowym Centrum Legislacji wykazał, że w 2023 roku, z budżetu państwa wydano 1.300 000 złotych na kampanię wyborczą Krzysztofa Szczuckiego[33][34]. Krzysztof Szczucki dobrowolnie zrzekł się immunitetu poselskiego[35].