Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Ateliers et Chantiers de la Loire |
Typ |
patrolowa, katapultowa łódź latająca |
Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga |
3 |
Historia | |
Data oblotu |
19 listopada 1934 |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Liczba egz. |
126 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik tłokowy, 12-cylindrowy Hispano-Suiza 12 Xirsi |
Moc |
690 KM (530 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
16,00 m |
Długość |
11,30 m |
Wysokość |
4,00 m |
Powierzchnia nośna |
40,10 m² |
Masa | |
Własna |
2 050 kg |
Startowa |
3 255 kg (normalna) |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
220 km/h |
Prędkość przelotowa |
193 km/h |
Prędkość wznoszenia |
4,2 m/s |
Pułap |
6 000 m |
Zasięg |
1 100 km |
Długotrwałość lotu |
7 godz. 30 min. |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Darne Mle 1933 kal. 7,5 mm 2 bomby po 75 kg | |
Liczba miejsc | |
4 | |
Użytkownicy | |
Francja, Francja Vichy, Wolna Francja | |
Rzuty | |
Loire 130 – francuska patrolowa łódź latająca z okresu II wojny światowej.
W 1932 roku dowództwo francuskiej Marynarki Wojennej ogłosiła wymagania dla patrolowego wodnosamolotu katapultowego. Do konkursu na taki wodnosamolot zgłoszono 6 różnych prototypów w tym Loire 130 z wytwórni Ateliers et Chantiers de la Loire.
Prototyp samolotu oblatano w dniu 19 listopada 1934 roku[1]. Natomiast konkurs rozstrzygnięto dopiero w 1936 roku uznając wodnosamolot Loire 130 za spełniający wszelkie wymagania. Zamówiono wtedy 45 wodnosamolotów tego typu. Później zamówienie to zwiększano. Ostatecznie zmówiono 150 samolotów tego typu, a ostatnie samoloty powinny być zbudowane do połowy 1941 roku.
Produkcja seryjna trwała do 1942 roku i ostatecznie zbudowano 126 samolotów tego typu, tym 30 już po utworzeniu Państwa Francuskiego[2].
Wodnosamolot Loire 130 od 1937 roku wprowadzony w lotnictwie marynarki wojennej. Znalazł się na wyposażeniu francuskich pancerników „Dunkerque” i „Strasbourg”, lotniskowca wodnopłatowców „Commandant Teste” oraz na krążownikach „Algérie” i „Jeanne d'Arc”.
Zostały także wprowadzone eskadr lotnictwa przybrzeżnego, zwłaszcza na terenie kolonii francuskich w Afryce Zachodniej, Indochinach, Martynice i w Syrii.
Wodnosamoloty tego typu wzięły udział w walkach w 1940 roku przeciwko Niemcom. Po klęsce Francji część samolotów wykorzystywana była w lotnictwie Wolnych Francuzów. Część natomiast pozostała w służbie rządu Vichy i wzięły udział w akcjach przeciwko flocie brytyjskiej.
Większość samolotów tego typu wycofano z eksploatacji w trakcie II wojny światowej, głównie z powodu braku części zamiennych. Pozostałe samoloty były służyły w lotnictwie do końca lat czterdziestych. Ostatni samolot tego typu został wycofany ze służby w 1951 roku na terenie Indochin.
Wodnosamolot Loire 130 był łodzią latającą, górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, skrzydła i usterzenie pokryte było płótnem. Kadłub stanowiła łódź dwuredanowa, w którym mieściła się trzymiejscowa kabina załogi. W dolnej części kadłuba znajdowało się miejsce dla czterech pasażerów. Skrzydła składały się do tyłu do hangarowania.
Napęd samolotu stanowił 1 silnik tłokowy, rzędowy umieszczony w gondoli zabudowanej na wspornikach nad środkową częścią płata. Napędzał on trójłopatowe śmigło pchające.
Samolot był uzbrojony w 2 ruchome karabiny maszynowe kal. 7,5 mm, jeden umieszczony na stanowisku dziobowym a drugi w ruchomej, oszklonej wieżyczce na grzbiecie kadłuba. Posiadał również dwa wyrzutniki po bokach kadłuba na którym można było umieścić bomby o wagomiarze 75 kg.