Lorenzo Lauri
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 października 1864 | |
| Data i miejsce śmierci |
8 października 1941 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Penitencjarz Większy | ||
| Okres sprawowania |
31 lipca 1927–8 października 1941 | |
| Kamerling | ||
| Okres sprawowania |
11 grudnia 1939–8 października 1941 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
4 czerwca 1887 | |
| Nominacja biskupia |
5 stycznia 1917 | |
| Sakra biskupia |
21 stycznia 1917 | |
| Kreacja kardynalska |
20 grudnia 1926 | |
| Kościół tytularny | ||
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji |
21 stycznia 1917 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Lorenzo Lauri (ur. 15 października 1864 w Rzymie, zm. 8 października 1941 tamże) – włoski kardynał prezbiter, nuncjusz w Polsce, urzędnik Kurii Rzymskiej, Penitencjarz Większy, kamerling. Odznaczony Orderem Orła Białego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie, po czym przyjął święcenia kapłańskie 4 czerwca 1887 roku. Wykładał na swej macierzystej uczelni, a także w Ateneum "De Propaganda Fide". W latach 1895–1910 był oficjałem w Wikariacie Rzymskim. 5 lipca 1910 przyjął substytut regenta w Penitencjarni Apostolskiej, a niedługo później, 5 kwietnia, uzyskał godność prałata domowego Jego Świątobliwości.
5 stycznia 1917 został mianowany internuncjuszem w Peru i jednocześnie arcybiskupem tytularnym Efezu. Konsekrowany dwa tygodnie później przez kardynała Donata Sbarrettiego. Pół roku po nominacji został nuncjuszem w Peru. 25 maja 1921 został mianowany nuncjuszem w Polsce. Wraz z Władysławem Studzińskim pracował nad uzgodnieniem stanowisk[1] i opracował dokument konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską zawartego w 1925[2]. Lauri został kreowany kardynałem 20 grudnia 1926 roku przez Piusa XI, kończąc urząd nuncjusza w Polsce. Został pracownikiem Kurii Rzymskiej, będąc od 1927 Penitencjarzem Większym, a od 1939 także Kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego.
Lorenzo Lauri zmarł w wieku 76 lat w Rzymie. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Czasy najnowsze 1914 – 1978. W: Marian Banaszak: Historia Kościoła Katolickiego – tom 4. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego, 1992, s. 17.
- ↑ Stanisław Wilk: Episkopat Kościoła katolickiego w Polsce w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 1992, s. 61.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)].
- Lorenzo Lauri [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-01-31] (ang.).
