Luigi Amat di San Filippo e Sorso

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	22 kwietnia 1827
Konsekrator	Giuseppe Spina
Współkonsekratorzy	Pietro Caprano; Luigi Bottiglia Savoulx
Konsekrowani biskupi
Celestino Maria Cocle	1831
Domenico Silvestri	1844
Vincenzo Maria Marolda	1844
Antonio La Scala	1852
Michele Maria Caputo	1852
Gesualdo Vitali	1852
Luigi Jona	1854
Giovanni Felix Jacovacci	1863
Giulio Lenti	1867
Antonio Maria Fanìa	1867
Współkonsekrowani biskupi
Leone Ciampa	1829
Vincenzo Rocca	1829

Luigi Amat di San Filippo e Sorso
	Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1796 ; Sinnai
Data i miejsce śmierci	30 marca 1878 ; Rzym
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	12 marca 1877–30 marca 1878
	Prefekt Św. Kongregacji ds. Ceremonii
Okres sprawowania	12 marca 1877–30 marca 1878
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	22 kwietnia 1827
Kreacja kardynalska	19 maja 1837; Grzegorz XVI
Kościół tytularny	S. Maria in Via (2 października 1837); biskup Palestriny (15 marca 1852); biskup Porto e S. Rufina (8 października 1870); biskup Ostia e Velletri (12 marca 1877)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Luigi Amat di San Filippo e Sorso (ur. 20 czerwca 1796 w Sinnai, zm. 30 marca 1878 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Pochodził z Sinnai na Sardynii. Studiował prawo na uniwersytecie w Cagliari oraz rzymskim La Sapienza. Następnie podjął pracę w administracji Państwa Kościelnego jako wicelegat w Bolonii (1819), Spoleto (1822) i Rieti (1825). W 1826 przyjął święcenia kapłańskie, a rok później został wyświęcony na tytularnego arcybiskupa Nicei i mianowany nuncjuszem apostolskim na Sycylii. W 1832 przeniesiono go na nuncjaturę w Madrycie. Został wydalony z Hiszpanii w 1835, gdyż kraj ten zerwał stosunki dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską.

Papież Grzegorz XVI w 1837 mianował go kardynałem prezbiterem tytułu Santa Maria in Via oraz legatem apostolskim w Rawennie. Uczestniczył w konklawe 1846. Nowy papież Pius IX mianował go legatem w Bolonii (1846–1848). W trakcie Wiosny Ludów 1848 pełnił funkcję nadzwyczajnego komisarza czterech legacji Państwa Kościelnego. Wicekanclerz Świętego Kościoła Rzymskiego od 1852, w tym samym roku uzyskał promocję do rangi kardynała biskupa Palestriny. Archiprezbiter Bazyliki Santa Maria Maggiore od 1867. Biskup diecezji suburbikarnej Porto e Santa Rufina 1870–1877. Dziekan Św. Kolegium Kardynałów po 17 grudnia 1876. Prefekt Św. Kongregacji ds. Ceremonii i kardynał biskup Ostia e Velletri od 12 marca 1877. Uczestniczył w konklawe 1878, krótko po nim zmarł.

Bibliografia

The Cardinals of the Holy Roman Church (ang.)

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)