Magdalena de Burbon-Busset

Magdalena de Burbon-Busset
Maria Magdalena Iwona de Burbon-Busset
Ilustracja
Magdalena, jej mąż, Ksawery i córka Maria des Neiges (1970).
Wizerunek herbu
Herb książąt Burbon-Busset
księżniczka Parmy
Okres

od 1974
do 1984

Jako żona

Ksawerego Parmeńskiego

Dane biograficzne
Dynastia

Burbon-Parmeńscy

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1898
Paryż

Data i miejsce śmierci

1 września 1984
Paryż

Ojciec

Jerzy de Burbon-Busset (1860–1932)

Matka

Maria Józefina Joanna de Kerret-Quillien (1866–1958)

Żona

Ksawerego Parmeńskiego
od 1927
do 1977

Dzieci

Maria Franciszka Burbon-Parmeńska (1928–),
Karol Hugo Parmeński (1930–2010),
Maria Teresa Burbon-Parmeńska (1933–2020),
Cecylia Maria,
Maria des Neiges,
Sykstus Henryk Parmeński (1940–)

Odznaczenia
Order Krzyża Gwiaździstego
Multimedia w Wikimedia Commons

Magdalena de Burbon-Busset, Maria Magdalena Iwona de Burbon-Busset (ur. 23 marca 1898 w Paryżu, zm. 1 września 1984 tamże) – tytularna księżniczka Parmy od 1974, żona Ksawerego Parmeńskiego (1889–1977) – karlistowskiego pretendenta na hiszpański tron, od 1952 karlistowska królowa Hiszpanii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Magdalena de Burbon-Busset urodziła się w dynastii królów Burbon-Busset, którą zapoczątkował w linii męskiej Ludwik de Burbon (1438–1482), książę krwi, biskup Liège przez małżeństwo z Katarzyną de Gueldres (1440–1497)[potrzebny przypis]. De Burbon-Busset była córką Jerzego de Burbon-Busset (1860–1932)[1] i Marii Józefiny Joanny de Kerret-Quillien (1866–1958)[2].

Ksawery Parmeński i Magdalena de Burbon-Busset wzięli ślub 12 listopada 1927 na zamku Lignières – (fr. Château de Lignières) w Cher. Para zamieszkała w Burbonii, gdzie Parmeński zarządzał ziemiami swojej żony. Małżeństwo nie zostało wówczas uznane za dynastyczne ani przez księcia Eliasza Parmeńskiego, starszego, przyrodniego brata Ksawerego Parmeńskiego, który pełnił obowiązki w dynastii Burbon-Parmeńscy, ani przez starszych Burbonów z hiszpańskiej strony, np. Alfonsa XIII Burbona. Dopiero po czasie związek ten został uznany przez Roberta II Parmeńskiego, tytularnego księcia Parmy i Piacenzy oraz przez pretendenta karlistowskiego, Alfonsa Karola Burbona.

W 1936, Alfons Karol Burbon, ostatni niekwestionowany szef ruchu karlistowskiego mianował Ksawerego Parmeńskiego regentem karlistów. Magdalena de Burbon-Busset wspierała działania polityczne i poglądy społeczne męża.

De Burbon-Busset była autorką „Catherine de Médicis”, opublikowanej we Francji, w 1940.

  • Herb książąt Parmy.
    Herb książąt Parmy.
  • Herb książąt Burbon-Parmeńscy.
    Herb książąt Burbon-Parmeńscy.
  • Zamek Lignières.
    Zamek Lignières.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Georges de Bourbon-Busset. gw.geneanet.org. [dostęp 2020-05-08]. (fr.).
  2. ↑ Marie Josephine Jeanne de Quiellien de KERRET (1866–1958). genealogieonline.nl/fr. [dostęp 2020-05-08]. (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Nicolas Enache, La Descendance de Marie-Therese de Habsburg, 1996, s. 416–417, 422, (fr.), ISBN 2-908003-04-X.
  • Père Anselme, Histoire de la Maison Royale de France, tom 4, Editions du Palais-Royal, 1967, s. 307, 375, (fr.).
  • Chantal de Badts de Cugnac, Guy Coutant de Saisseval, Le Petit Gotha, Nouvelle Imprimerie Laballery 2002, s. 586–589, (fr.), ISBN 2-9507974-3-1.