![]() Max Bolkart (2006) | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
29 lipca 1932 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | |||||||||||||
Reprezentacja | |||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||
![]() ![]() |
Max Bolkart (ur. 29 lipca 1932 w Oberstdorfie[2]) – niemiecki skoczek narciarski, zwycięzca 8. Turnieju Czterech Skoczni, trzykrotny olimpijczyk (1956, 1960, 1964), czterokrotny mistrz Niemiec (1956, 1957, 1958, 1964).
W młodości chciał uprawiać narciarstwo alpejskie[3]. Ze względu na drobną budowę ciała musiał jednak zmienić plany i rozpoczął trenowanie skoków narciarskich, gdzie niska waga ciała była zaletą. Bolkart stał się jednym z lepszych skoczków lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Niemiec – w 1956, 1957, 1958 oraz 1964 roku[2].
26 stycznia 1956 roku podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Cortinie d’Ampezzo zajął czwarte miejsce w konkursie skoków na skoczni dużej, tracąc do zwycięzcy 4,5 punktu, a do podium 2,5. 30 grudnia 1959 roku w Oberstdorfie wygrał zawody podczas pierwszego konkursu Turnieju Czterech Skoczni 1959/1960. Zwycięstwo odniósł także w dwóch kolejnych konkursach – 1 stycznia 1960 roku w Garmisch-Partenkirchen i 3 stycznia 1960 roku w Innsbrucku. W czwartym konkursie turnieju, 6 stycznia 1960 roku w Bischofshofen zajął piąte miejsce. Odniósł triumf w klasyfikacji końcowej. 18 lutego 1960 roku na igrzyskach olimpijskich w Squaw Valley zajął szóstą pozycję. 28 grudnia 1962 roku w Oberstdorfie zajął drugą lokatę w zawodach Turnieju Czterech Skoczni, przegrywając jedynie z Toralfem Enganem. 1 stycznia 1963 roku w Garmisch-Partenkirchen zajął trzecie miejsce[4][1].
Wziął udział w dwóch edycjach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. W 1958 roku w Lahti zajął w konkursie skoków 23. miejsce, a cztery lata później w Zakopanem był 9. na skoczni dużej i 30. na normalnej[4].
Brał także udział w Tygodniach Lotów Narciarskich (za loty wówczas uważane były skoki 120-metrowe). Zaliczył w tym cyklu dwa miejsca na podium: 2. miejsce w Oberstdorfie w 1955 roku oraz 3. w Planicy w 1957 roku. W zawodach przedolimpijskich w Cortina d’Amprezzo (1955) zajął 2. miejsce[4].
W 1968 pojechał na igrzyska do Grenoble, gdzie podczas konkursów olimpijskich pełnił rolę przedskoczka. Po zakończeniu kariery był trenerem, szefem ośrodka skoków narciarskich w Oberstdorfie oraz mechanikiem w elektrowni[5].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 5 lutego | 1956 | ![]() |
skocznia duża indywidualnie | 80,0 m[1] | 81,5 m[1] | – | 222,5 pkt | 4,5 pkt | ![]() |
6. | 28 lutego | 1960 | ![]() |
skocznia duża indywidualnie | 87,5 m[1] | 81,0 m[1] | – | 212,6 pkt | 11,1 pkt | ![]() |
37. | 31 stycznia | 1964 | ![]() |
skocznia normalna indywidualnie | 69,5 m[1] | 72,5 m[1] | 70,0 m[1] | 191,5 pkt | 38,4 pkt | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
23. | 9 marca | 1958 | ![]() |
skocznia duża indywidualnie | 67,5 m | 56,5 m | – | 192,5 pkt | 32,0 pkt | ![]() |
30. | 21 lutego | 1962 | ![]() |
skocznia normalna indywidualnie | 58,0 m | 67,0 m | 71,0 m | 195,0 pkt | 28,6 pkt | ![]() |
9. | 25 lutego | 1962 | ![]() |
skocznia duża indywidualnie | 91,0 m | 96,5 m | 91,5 m | 216,0 pkt | 25,4 pkt | ![]() |
Edycja | Rok | Oberstdorf[4] | Garmisch-Partenkirchen[4] | Innsbruck[4] | Bischofshofen[4] | Klasyfikacja[12] |
---|---|---|---|---|---|---|
2. | 1953/1954 | 16 | 28 | – | – | – |
3. | 1954/1955 | 9 | 22 | 3 | 12 | 10 |
4. | 1955/1956 | 4 | 7 | 3 | – | – |
5. | 1956/1957 | 6 | 7 | 3 | 11 | 3 |
6. | 1957/1958 | 13 | 6 | 6 | 5 | 7 |
7. | 1958/1959 | 26 | 19 | 18 | 8 | 14 |
8. | 1959/1960 | 1 | 1 | 1 | 5 | 1 |
9. | 1960/1961 | 12 | 11 | – | – | – |
10. | 1961/1962 | 42 | 4 | 6 | 11 | 10 |
11. | 1962/1963 | 2 | 3 | 8 | 5 | 3 |