Trudności pojawiały się od samego początku turnieju. Warunki na lodzie nie spełniały oczekiwań chociażby z powodu położenia obiektu obok pływalni. Kolejnym problemem był brak destylowanej wody na początku rozgrywek, ponieważ organizatorzy nie zgodzili się za nią zapłacić. To wszystko doprowadziło do odroczenia 4 serii. Do tego wysokie ceny biletów sprawiły, iż na trybunach pojawiło się niewielu kibiców. Również z powodu problemów z wolontariuszami, którzy chcieli zapłaty za swoją pracę, nie użyto zegarów. Z tego powodu arbiter mógł usuwać kamienie z gry jako karę za zbyt wolną grę, co szczególnie dotknęło Rosjanki, które w wyniku tego przegrały jeden mecz.
Po raz pierwszy w historii mistrzostw wykorzystano nowy system play-offów (Page play-off). Polega on na tym, że po zakończeniu rundy grupowej czołowe cztery drużyny rozgrywacją play-offy. Zespoły, które zajęły pierwsze i drugie miejsce, rozgrywają mecz, a jego zwycięzca awansuje bezpośrednio do finału. Tak samo dzieje się z trzecią i czwartą drużyną, z tą różnicą, iż lepszy zespół gra później w tzw. „małym finale” z przegranym pierwszego play-offu o awans do rozgrywek o złoty medal.
Anette Norberg w swoim ostatnim rzucie, w dziesiątym endzie, zdobyła 4 punkty dla swojej drużyny, co dało Szwedkom zwycięstwo nad reprezentacja Stanów Zjednoczonych, pod wodzą Cassandry Johnson 10:4. Szwecja zdobyła po raz pierwszy złoto od 1999 roku, kiedy to Elisabet Gustafsson sięgnęła po tytuł Mistrzyń Świata w curlingu.
Trzy punkty zdobyte w pierwszym i szóstym endzie dały Szwedkom znaczącą przewagę w mini finale, który wygrały z Norweżkami (kapitan: Dordi Nordby) 10:4. W wyniku przegaranej drużyna norweska zdobyła brązowy medal.
Mecz pomiędzy pierwszą i drugą drużyna w tabeli rozegrano 26 marca o godzinie 9:30.
Szwedki prowadziły przez całe spotkanie, jednak pod koniec meczu Anette Norberg pozwoliła Amerykankom wygrać przedostatniego enda doprowadzając do remisu i w końcu – dogrywki. W dodatkowym endzie kapitan szwedzkiej drużyny źle wypuściła kamień i drużyna Cassandry Johnson zdobyła cenny punkt i przepustkę do finału. Natomiast przegranie jeszcze miały szansę na złoty medal, gdyby wygrały z „małym finale” ze zwycięzcami drugiego meczu play-offów.
Po pięciu endach Kanada prowadziła 5:2. Jednak w szóstym endzie Dordi Nordby wyrównała stan punktowy i nie pozwoliła już odzyskać prowadzenia Jennifer Jones. Norweżki zdobyły w sumie 12 punktów, w tym 3 punkty (9 end), kiedy to nie miały możliwości zagrywania jako ostatnie, ponieważ Jennifer Jones wypuściła swój kamień za monco, chcąc wybić 5 kamieni przeciwniczek. Dzięki temu Norweżki spotkały się ze Szwedkami w walce o awans do finału.
Szwecja
Szwajcaria
Norwegia
Rosja
Szkocja
Włochy
Finlandia
Dania
Kanada
Stany Zjednoczone
Japonia
Chiny
Anna Bergström, Szwecja 78%
Maureen Brunt, Stany Zjednoczone 78%
Michele Knobel, Szwajcaria 77%
Jekaterina Gałkina, Rosja 76%
Lindsay Wood, Szkocja 76%
Zhou Yan, Chiny 76%
Marianne Haslum, Norwegia 70%
Jennifer Jones, Kanada 68%