Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
168 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Moira de Villiers (ur. 16 marca 1990) – nowozelandzka[1] judoczka. Olimpijka[2] z Londynu 2012[3], gdzie zajęła siedemnaste miejsce w wadze średniej.
Uczestniczka mistrzostw świata w 2010, 2011, 2015, 2022 i 2023. Startowała w Pucharze Świata w latach 2009-2016 i 2022[4]. Srebrna medalistka igrzysk wspólnoty narodów w 2014 i brązowa w 2022. Zdobyła jedenaście medali w strefie mistrzostw Oceanii w latach 2008-2023[5].
Jej mężem jest judoka Jason Koster[6].
Konkurencja | Eliminacje | Klas. końcowa |
---|---|---|
Przeciwnik I | Miejsce | |
-70 kg[7] | Kerstin Thiele (GER) P |
9. |