Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
|
Moritz Brosig (ur. 15 października 1815 w Lisich Kątach (niem. Fuchswinkel), zm. 24 stycznia 1887 we Wrocławiu) – niemiecki muzyk, śląski organista i kompozytor. Nauki pobierał u Franza Wolffa, katedralnego organisty we Wrocławiu. Na Uniwersytecie Wrocławskim zdobył doktorat z filozofii. Był twórcą muzyki sakralnej o wykształconym własnym profilu, komponował chóralne nieszpory z towarzyszeniem innych instrumentów. Do historii muzyki wszedł przede wszystkim jako autor utworów organowych.
Urodził się we wsi Lisie Kąty koło Paczkowa. Pochodził z niezamożnej rodziny. Jego zainteresowanie muzyką zainteresowało właścicieli pałacyku w Lisich Kątach, gdzie później grywał do mszy w kaplicy przypałacowej.
Studiował pod kierunkiem organisty katedry wrocławskiej Franza Wolfa. W roku 1842 został jego następcą (1853–1884 – był Wrocławskim Kapelmistrzem Katedralnym). W roku 1853 po śmierci dyrygenta chóru katedralnego objął jego stanowisko. Uzyskawszy tytuł doktora filozofii, został po śmierci Baumgarta drugim dyrektorem muzycznym Uniwersytetu Wrocławskiego i wykładowcą Królewskiego Instytutu Muzyki Kościelnej tejże uczelni.
W latach 1868–1871 – piastował funkcję kierownika sekcji stowarzyszenia św. Cecylii w diecezji wrocławskiej.
Kompozycje Moritza Brosiga znane były i cenione w niemieckojęzycznej środkowej Europie II połowy XIX wieku, a wykonywane na całym kontynencie. Brosig należał do czołowych przedstawicieli tzw. szkoły wrocławskiej.
Twórczość Brosiga to głównie utwory organowe o tematyce sakralnej:
Napisał także opracowania dotyczące: