Nikołaj Krogius

Nikołaj Krogius
Ilustracja
Nikołaj Krogius, 1995
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1930
Saratów

Data i miejsce śmierci

14 lipca 2022
Nowy Jork

Obywatelstwo

ZSRR
Rosja

Tytuł szachowy

arcymistrz (1964)

Ranking FIDE

2485

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Nikołaj Krogius, ros. Николай Владимирович Крогиус (ur. 22 lipca 1930 w Saratowie, zm. 14 lipca 2022 w Nowym Jorku[1]) – rosyjski szachista, sędzia klasy międzynarodowej (International Arbiter od 1985), trener i autor książek szachowych oraz psycholog, arcymistrz od 1964 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1948 zdobył tytuł mistrza juniorów RFSRR, natomiast w latach 1952 (wraz z Lwem Aroninem) i 1964 dwukrotnie triumfował w mistrzostwach tej republiki seniorów. Pomiędzy 1958 a 1971 rokiem siedmiokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostwach Związku Radzieckiego, najlepszy wynik osiągając w roku 1967 w Tbilisi, gdzie zajął VII miejsce. W roku 1965 reprezentował barwy ZSRR na rozegranych w Hamburgu drużynowych mistrzostwach Europy, zdobywając dwa złote medale: wraz z drużyną oraz za indywidualny wynik na IX szachownicy[2].

Wielokrotnie startował w międzynarodowych turniejach, znaczące wyniki osiągając m.in. w Warnie (1960, dz. I m. wraz z Nikoła Pydewskim), Hawrze (1966, dz. II m. wraz z Lwem Poługajewskim, za Bentem Larsenem), Soczi (memoriały Michaiła Czigorina: 1964 - I m., 1966 - dz. III m. wraz z Milanem Matuloviciem, za Wiktorem Korcznojem i L.Poługajewskim, 1967 - dz. I m. wraz z Aleksandrem Zajcewem, Władimirem Simaginem, Leonidem Szamkowiczem i Borysem Spasskim oraz 1973 - dz. III m. wraz z Janem Smejkalem, za Michaiłem Talem i B.Spasskim), Polanicy-Zdroju (1969, memoriał Akiby Rubinsteina, dz. II m. wraz z Anthony Saidy, za Laszlo Barczayem) oraz w Warnie (1969, I m.). Na początku lat 90. XX wieku był czołowym seniorem (zawodnikiem pow. 60. roku życia) świata, w pierwszych mistrzostwach świata "weteranów" w roku 1991 podzielił trzecie, a w 1993 - pierwsze miejsce.

Znaczne osiągnięcia odnotował również jako szachowy trener. Był sekundantem Borysa Spasskiego w czasie jego dwóch meczów o tytuł mistrza świata (w 1969 z Tigranem Petrosjanem i w 1972 z Bobby Fischerem). W 1984 roku był również kapitanem drużyny ZSRR podczas drugiego meczu z Resztą świata, a w 1990 przewodniczył sztabowi Anatolija Karpowa w czasie jego meczu z Garrim Kasparowem w Nowym Jorku i Lyonie.

Od roku 1998 nie uczestniczy w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową[3].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Notes on the Endgame, 1973
  • Psychology in Chess, 1976
  • Marshall-Angriff, 1989 (wraz z Andriejem Macukiewiczem)
  • Schach fur Aufsteiger. 33 Lektionen, 1997
  • Just the Facts! Endgame Knowledge in One Volume, 1999 (wraz z Lwem Alburtem)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Former FIDE president Krogius dies aged 91
  2. ↑ OlimpBase
  3. ↑ Ergebnis von Eloabfrage: Krogius, Nikolai V. [dostęp 2007-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]