OV1-10

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

OV1-10
Ilustracja
Indeks COSPAR

1966-111B

Indeks NORAD

2611

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

USAF

Rakieta nośna

Atlas D

Miejsce startu

Vandenberg

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

641 km

Apogeum

769 km

Okres obiegu

90,87 min

Nachylenie

93,43°

Czas trwania
Początek misji

11 grudnia 1966 21:07 UTC

Wymiary
Masa całkowita

130 kg

OV1-10 (Orbiting Vehicle 1-10) – amerykański wojskowy satelita technologiczny z serii OV1, którego zadaniem było badanie warunków panujących w przestrzeni kosmicznej. Został wyniesiony na orbitę w grudniu 1966 roku wraz z podobnym satelitą OV1-9.

Budowa i działanie

[edytuj | edytuj kod]

OV1-10 został zbudowany przez firmę Convair, należącą do koncernu General Dynamics, jako kolejny satelita typu OV1. Statki tej serii charakteryzowały się standaryzowaną konstrukcją. Satelita miał kształt cylindra o długości 1,4 m, średnicy 68 cm i masie 130 kilogramów[1]. OV1-9 i OV1-10 posiadały oddzielne bloki napędowego na stały materiał pędny, Altair-2, dzięki którym mogły samodzielnie osiągnąć planowaną orbitę[1]. Zdecydowano się na grawitacyjną stabilizację statku na orbicie za pomocą sześciu rozkładanych teleskopowo rurek[2]. Dwie najdłuższe z nich miały po 15 metrów długości i mieściły dodatkowo urządzenia pomiarowe[3].

Projekty badawcze

[edytuj | edytuj kod]

Głównym zadaniem satelity OV1-10 było badanie warunków panujących w przestrzeni kosmicznej. W tym celu przewidziano przeprowadzenie 8 projektów badawczych:

  1. Czujnik do pomiarów promieniowania kosmicznego opracowany przez Phillips Laboratory z Albuquerque[4].
  2. Fotometr do pomiarów linii widmowych emitowanych przez atomy wodoru, przystosowany do badania linii Lymana alfa opracowany przez Aerospace Corporation[5].
  3. Badanie pola elektrycznego i magnetycznego. Dwa 15 metrowe maszty służące do stabilizacji grawitacyjnej statku wykorzystano także do pomiarów napięcia, za pomocą woltomierza mierzącego różnicę potencjałów pomiędzy masztami. Urządzenia do tych pomiarów opracowało laboratorium Goddard Space Flight Center[3].
  4. Pomiary pola magnetycznego przygotowane przez Phillips Laboratory[6].
  5. Fotometr do pomiarów poświaty niebieskiej opracowany przez biuro wykonawcze Prezydenta[7].
  6. Spektroskop do badania miękkiego słonecznego promieniowania rentgenowskiego opracowany przez Aerospace Corporation[8].
  7. Testowanie okładzin termoizolacyjnych przygotowane przez Phillips Laboratory[9].
  8. Spektroskop Ebert-Fastie do pomiarów emisji promieniowania ultrafioletowego z oświetlonej przez Słońce ziemskiej atmosfery przygotowany przez Johnson Space Center i biuro wykonawcze Prezydenta[10].

Misja

[edytuj | edytuj kod]

Misja rozpoczęła się 11 grudnia 1966 roku, kiedy rakieta Atlas D wyniosła z kosmodromu Vandenberg[11] na niską orbitę okołoziemską satelitę technologicznego OV1-10. Po znalezieniu się na orbicie OV1-10 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-111B[1].

System stabilizacji grawitacyjnej nie działał tak jak planowano, pomimo tego że podczas pierwszych miesięcy na orbicie satelita poruszał się stabilnie przez trzy tygodnie, to utracił stabilność i kolejny tydzień znajdował się w pozycji odwróconej, po czym wrócił do pierwotnej pozycji[2].

Satelita po wykonaniu swojej misji pozostawał na orbicie do 30 listopada 2002 roku, kiedy to spłonął w górnych warstwach atmosfery[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c OV 1. Gunter's Space Page. [dostęp 2024-01-24]. (ang.).
  2. ↑ a b Possible effects of boom flutter on the attitude dynamics of the OV1-10 satellite. arc.aiaa.org. [dostęp 2024-12-31]. (ang.).
  3. ↑ a b Magnetic and Electric Fields. nssdc.gsfc.nasa.gov. [dostęp 2024-12-31]. (ang.).
  4. ↑ Cosmic Radiation CRLF 603A [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  5. ↑ Lyman Alpha SSD 651-1 [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  6. ↑ Magnetic Fields [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  7. ↑ Multicolor Nightglow Fixed Wavelength Spectrometer [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  8. ↑ Solar X-Ray Crystal Scanning Spectrometer (1-100 A) [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  9. ↑ Thermal Contact Coatings [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  10. ↑ UV Dayglow [online] [dostęp 2024-12-31] (ang.).
  11. ↑ a b Launch/Orbital information for OV1-10. nssdc.gsfc.nasa.gov. [dostęp 2024-12-31]. (ang.).