Paul Graener

Paul Graener
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1872
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1944
Salzburg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Graener (ur. 11 stycznia 1872 w Berlinie, zm. 13 listopada 1944 w Salzburgu[1][2]) – niemiecki kompozytor i dyrygent.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do konserwatorium Veita w Berlinie, gdzie jego nauczycielem był Albert Becker[1][2]. Przerwał jednak studia i działał jako dyrygent w Berlinie, Królewcu i Bremie[1]. W 1896 roku wyjechał do Londynu, gdzie działał jako dyrygent Theatre Royal Haymarket, a w latach 1897–1902 był wykładowcą Królewskiej Akademii Muzycznej[1][2]. W 1908 roku został wykładowcą kompozycji w wiedeńskim Neues Konservatorium, następnie od 1910 do 1913 roku był dyrektorem Mozarteum w Salzburgu[1][2]. W następnych latach działał jako dyrygent w Berlinie, Lipsku, Dreźnie i Monachium[1].

W 1920 roku został przyjęty na członka Preußische Akademie der Künste[1]. Od 1920 do 1924 roku wykładał kompozycję w konserwatorium w Lipsku[1][2]. W latach 1930–1933 był dyrektorem berlińskiego konserwatorium Sterna, a w latach 1933–1941 wiceprzewodniczącym i kierownikiem działu kompozycji Reichsmusikkammer[1][2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był reprezentantem późnoromantycznej muzyki niemieckiej, w jego twórczości widoczny jest wpływ Richarda Straussa, Maxa Regera i Hansa Pfitznera[1]. Jako jeden z nielicznych kompozytorów niemieckich sięgał po elementy impresjonizmu[1]. W swoich pieśniach kontynuował tradycję liryki romantycznej[1], wykorzystywał też melodie ludowe[2]. W operze Friedemann Bach posłużył się archaizacją i cytatami muzycznymi z dzieł W.F. Bacha[1].

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Sinfonietta na smyczki i harfę
  • Symfonia „Schmied Schmerz” d-moll
  • Sinfonia breve
  • Romantische Phantasie
  • Variationen über ein rusisches Volkslied
  • Gotische Suite
  • Die Flöte von Sanssouci
  • Turnwächterlied
  • Koncert fortepianowy
  • Koncert wiolonczelowy
  • Koncert skrzypcowy

Utwory kameralne

  • Hungerpastor-Trio
  • 6 kwartetów smyczkowych
  • 2 sonaty skrzypcowe
  • Sonata wiolonczelowa

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Deutsche Kantate na chór a cappella
  • Rhapsodie na alt, fortepian i kwartet smyczkowy
  • kantata Wiebke Pogwisch
  • kantata Das sind die alten Klänge

Opery

  • Don Juans letztes Abenteuer (wyst. Lipsk 1914)
  • Theophano (wyst. Monachium 1918)
  • Schirin und Gertraude (wyst. Drezno 1920)
  • Hanneles Himmelfahrt (wyst. Lipsk 1927)
  • Friedemann Bach (wyst. Schwerin 1931)
  • Der Prinz von Hamburg (wyst. Berlin 1935)
  • Schwanhild (wyst. Kolonia 1941)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 437. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1341. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]