Philipp Aschenwald

Philipp Aschenwald

Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1995 Hall in Tirol
Klub	SC Mayerhofen
Debiut w PŚ	6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	30 listopada 2019 w Ruce (2. miejsce)
Rekord życiowy	229,0 m na Kulm w Bad Mitterndorf (16 lutego 2020)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Mistrzostwa świata srebro Seefeld 2019 duża druż. srebro Seefeld 2019 druż. miesz. srebro Oberstdorf 2021 duża druż. Mistrzostwa świata juniorów brąz Ałmaty 2015 drużynowo
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2018 Puchar Beskidów 1. miejsce 2018
Multimedia w Wikimedia Commons

Philipp Aschenwald (ur. 12 listopada 1995 w Hall in Tirol^[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Mayerhofen. Trzykrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata (2019 i 2021). Drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2015). Medalista mistrzostw kraju.

Syn Hansjörga Aschenwalda, medalisty zimowych igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej^[2].

Przebieg kariery

W zawodach FIS Cup zadebiutował 19 lutego 2011 w Ramsau, zajmując 36. miejsce. Pierwsze punkty, po zajęciu 17. miejsca, zdobył 14 stycznia 2012 w Predazzo^[3]. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo^[4]. W lutym 2013 w Iron Mountain zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W pierwszym starcie zajął 12. miejsce^[5].

Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Austrię wraz z Eliasem Tollingerem, Patrickiem Streitlerem i Simonem Greidererem. Indywidualnie zajął 18. miejsce^[6].

6 stycznia 2016 w Bischofshofen zadebiutował w konkursie Pucharu Świata, równocześnie zdobywając pierwsze punkty cyklu dzięki zajęciu 29. miejsca. W kolejnych tygodniach regularnie startował w zawodach PŚ^[7]. 21 lutego w Kuopio po pierwszej serii zajmował 4. miejsce, ostatecznie jednak zakończył konkurs na 24. pozycji. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został dwa dni później na tej samej skoczni, zajmując 13. miejsce. W sezonie 2015/2016 dwukrotnie stawał też na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego, a trzykrotnie – w ramach zimowej edycji tego cyklu^[7].

W październiku 2016 zajął 10. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hinzenbach. Zimą 2016/17 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce^[8].

Przez większość sezonu 2017/2018 występował w Pucharze Kontynentalnym, czterokrotnie stając na podium. W marcu znalazł się w składzie reprezentacji Austrii na zawody Pucharu Świata. Zdobył punkty w dwóch konkursach, w tym za 11. miejsce, które zajął w otwierających Raw Air 2018 zawodach w Oslo^[9].

Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018^[10]. W poszczególnych konkursach cyklu sześciokrotnie zwyciężył, raz był drugi i raz trzeci. Od początku Pucharu Świata 2018/2019 regularnie startował w cyklu, w pierwszej połowie sezonu rzadko zdobywając punkty. 2 lutego 2019 w Oberstdorfie zajął 7. miejsce, po raz pierwszy kończąc zawody najwyższej rangi w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie był 13. na skoczni dużej i 4. na normalnej, natomiast w drużynie zdobył srebrne medale, zarówno w konkursie mężczyzn wraz z Michaelem Hayböckiem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, jak i w zespole mieszanym z Evą Pinkelnig, Danielą Iraschko-Stolz i Kraftem. W ramach Raw Air 2019 zajął m.in. 4. pozycję w Oslo i 9. w Lillehammer^[11]. Sezon zakończył na 26. miejscu klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 247 punktami^[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej trójce, kończąc na 2. pozycji zawody w Hinzenbach. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. 30 listopada 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, kończąc konkurs w Ruce na 2. lokacie. W kolejnych zawodach, 7 grudnia w Niżnym Tagile zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce; w styczniu 2020 najwyżej sklasyfikowany był na 9., w lutym na 7., a w marcu na 6. miejscu^[13]. Sezon zakończył na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej z 622 punktami^[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2020 konkursy w Wiśle kończył na 9. i 6. miejscu. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany w zawodach indywidualnych był na 6. pozycji, w konkursie w Garmisch-Partenkirchen w ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni^[14]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 21. miejscu z 265 punktami^[12]. W trakcie sezonu wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 18. miejsce indywidualnie oraz 6. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, na których w konkursach indywidualnych był 12. na skoczni normalnej i 11. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Janem Hörlem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal^[14].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 5. pozycji, 8 stycznia 2022 w Bischofshofen. W drugiej połowie sezonu startował również w Pucharze Kontynentalnym^[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 28. miejscu z 220 punktami^[12].

Raz stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego 2022, zajmując 2. miejsce w Stams. Puchar Świata 2022/2023 rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle, które okazało się jego najlepszym występem w sezonie. W kolejnych tygodniach zajmował głównie miejsca w trzeciej dziesiątce i po zakończeniu 71. Turnieju Czterech Skoczni stracił stałe miejsce w austriackiej kadrze na zawody najwyższej rangi. W dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym dwukrotnie zwyciężył i raz zajął 2. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 2023 występował w Pucharze Świata, zajmując m.in. 10. pozycję w słabo obsadzonych zawodach w Râșnovie^[16]. Cykl ukończył na 34. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 168 punktami^[12].

W lipcu 2023 w wyniku upadku podczas treningu na skoczni Bergisel w Innsbrucku zerwał więzadło krzyżowe przednie, tylne oraz łąkotkę boczną w lewym kolanie^[17].

Stawał na podium mistrzostw Austrii. Indywidualnie na skoczni dużej w 2018 zdobył brązowy medal^[18], a w 2020 zwyciężył^[19], a w drużynie w 2012 zajął 2. miejsce, reprezentując drugi skład Tyrolu^[20].

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Seefeld/Innsbruck	–	13. miejsce (K-120), 4. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	12. miejsce (K-95), 11. miejsce (K-120)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	srebrny medal (K-120)[a], srebrny medal (drużyna mieszana/K-99)[b]
2021 Oberstdorf	–	srebrny medal (K-120)[c]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
13.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	120,0 m	126,0 m	239,9 pkt	39,5 pkt	Markus Eisenbichler
2.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[a]	117,0 m	118,0 m	930,9 pkt (216,6 pkt)	56,6 pkt	Niemcy
4.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	91,0 m	103,5 m	214,5 pkt	3,8 pkt	Dawid Kubacki
2.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. mix.[b]	110,0 m	101,0 m	989,9 pkt (248,6 pkt)	22,3 pkt	Niemcy
12.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	100,0 m	98,0 m	250,0 pkt	18,8 pkt	Piotr Żyła
11.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	123,5 m	130,0 m	243,6 pkt	32,9 pkt	Stefan Kraft
2.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[c]	138,5 m	136,0 m	1035,5 pkt (275,0 pkt)	11,1 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2020 Planica

–

18. miejsce

Drużynowo

2020 Planica

–

6. miejsce[d]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
18.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	201,5 m	218,0 m	200,5 m	203,0 m	719,7 pkt	157,5 pkt	Karl Geiger
6.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[d]	206,5 m		216,5 m		1422,1 pkt (381,5 pkt)	305,6 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2013 Liberec	–	19. miejsce
2015 Ałmaty	–	18. miejsce

Drużynowo

2013 Liberec	–	4. miejsce[e]
2015 Ałmaty	–	brązowy medal[f]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
19.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	93,0 m	232,5 pkt	51,0 pkt	Jaka Hvala
4.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[e]	101,5 m	102,0 m	1034,0 pkt (278,5 pkt)	119,5 pkt	Słowenia
18.	5 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	96,0 m	95,0 m	241,8 pkt	28,1 pkt	Johann André Forfang
3.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[f]	96,0 m	93,0 m	837,4 pkt (201,0 pkt)	55,9 pkt	Norwegia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2015/2016	44.
2017/2018	46.
2018/2019	26.
2019/2020	10.
2020/2021	21.
2021/2022	28.
2022/2023	34.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	30 listopada	2019	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	129,0 m	143,0 m	279,4 pkt	2.	9,2 pkt	Daniel-André Tande
2.	7 grudnia	2019	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	129,0 m	129,0 m	249,4 pkt	3.	2,2 pkt	Yukiya Satō

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	29	34	22	24	40	-	-	-	-	38	24	13	28	29	41	37	34	q	-	50
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	47	-	-	-	-	q	35	q	q	45	40	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	21	31	39	q	-	34
Sezon 2018/2019
																												punkty
q	42	16	39	40	q	37	35	42	23	35	22	37	29	-	-	15	7	-	11	16	17	4	9	19	q	22	23	247
Sezon 2019/2020
																											punkty
18	2	3	20	4	14	6	6	25	13	10	36	12	25	12	9	-	-	20	19	26	7	13	10	18	15	6	622
Sezon 2020/2021
																									punkty
8	-	-	-	-	29	38	8	6	22	22	19	27	20	14	14	30	16	15	13	15	-	35	36	21	265
Sezon 2021/2022
																												punkty
39	18	32	28	18	24	10	18	35	22	27	17	11	5	24	25	20	-	-	-	-	20	17	36	-	-	-	-	220
Sezon 2022/2023
																																punkty
8	12	33	27	39	25	24	18	23	25	31	25	-	-	-	-	24	25	-	-	20	17	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	168
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2015/2016
				-	-	-	-	4	-
Sezon 2017/2018
		-	-	-	-	-	-	5	-
Sezon 2018/2019
			-	-	1	6	3	3	5
Sezon 2019/2020
					1	2	6	3	-
Sezon 2020/2021
					1	1	4	-	-
Sezon 2021/2022
			-	1	-	-	-	-	-
Sezon 2022/2023
			-	-	-	-	3	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018/2019	20.
2019/2020	25.
2020/2021	32.
2022/2023	33.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2015/2016	49.
2016/2017	64.
2018/2019	34.
2019/2020	11.
2020/2021	11.
2021/2022	12.
2022/2023	20.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018	28.
2019	24.
2020	27.
2022	25.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2019	15.	[21]
2020	15.	[22]
2021	17.	[23]

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2018	61.	[24]
2019	21.	[25]
2021	27.	[26]

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2020	17.	[27]

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[28]
2015	55.
2016	39.
2019	26.
2020	5.
2021	53.
2022	55.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	87,5 m	86,5 m	240,6 pkt	2.	3,8 pkt	Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2022

2014
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	36	-	0
2015
											punkty
-	-	14	14	-	-	-	-	-	-	30	37
2016
										punkty
q	38	17	22	43	37	22	18	10	35	71
2017
									punkty
q	-	-	-	-	-	-	40	-	0
2019
								punkty
-	-	22	-	-	-	2	48	89
2020
		punkty
9	6	69
2021
								punkty
-	-	23	-	-	-	15	dq	24
2022
						punkty
-	-	14	-	-	-	18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[29]
2012/2013	52.
2013/2014	153.
2014/2015	47.
2015/2016	17.
2016/2017	20.
2017/2018	6.
2018/2019	52.
2021/2022	32.
2022/2023	12.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	6 lutego	2016	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	131,5 m	138,5 m	276,7 pkt
2.	7 lutego	2016	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	137,5 m	133,0 m	276,0 pkt
3.	28 grudnia	2018	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	127,0 m	135,0 m	284,4 pkt
4.	15 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	138,0 m	127,0 m	245,5 pkt
5.	12 marca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	136,0 m	133,5 m	261,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	6 lutego	2016	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	131,5 m	138,5 m	276,7 pkt	1.	–
2.	7 lutego	2016	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	137,5 m	133,0 m	276,0 pkt	1.	–
3.	13 lutego	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	124,5 m	128,5 m	244,7 pkt	2.	10,5 pkt	Ulrich Wohlgenannt
4.	18 grudnia	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	134,0 m	136,0 m	263,5 pkt	3.	6,0 pkt	Elias Tollinger
5.	9 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	101,0 m	100,5 m	266,2 pkt	2.	1,5 pkt	Tomasz Pilch
6.	3 lutego	2018	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	130,5 m	129,5 m	243,9 pkt	2.	20,6 pkt	Anže Lanišek
7.	4 lutego	2018	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	128,5 m	131,0 m	251,4 pkt	3.	16,1 pkt	Anže Lanišek
8.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,0 m	132,0 m	271,3 pkt	2.	0,2 pkt	Marius Lindvik
9.	28 grudnia	2018	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	127,0 m	135,0 m	284,4 pkt	1.	–
10.	14 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	132,5 m	139,5 m	234,4 pkt	2.	10,1 pkt	Sondre Ringen
11.	15 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	138,0 m	127,0 m	245,5 pkt	1.	–
12.	12 marca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	136,0 m	133,5 m	261,6 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2012/2013
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	9	19	9	20	-	-	21	29	57	63	-	-	115
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	30	-	-	-	-	-	1
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	17	17	-	-	-	-	-	-	-	-	26	24	-	-	22	23	11	26	19	20	27	113
Sezon 2015/2016
																											punkty
20	18	14	19	39	dq	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	2	15	-	-	-	-	-	-	-	376
Sezon 2016/2017
																														punkty
47	21	41	6	3	47	19	-	-	7	5	5	8	15	18	6	-	-	-	-	-	-	24	18	-	-	-	-	-	-	369
Sezon 2017/2018
																												punkty
2	8	7	14	12	10	-	-	39	31	-	-	28	10	15	2	3	13	8	15	9	2	8	7	4	-	-	-	694
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	32	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	15	10	4	5	4	-	-	-	-	-	196
Sezon 2022/2023
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	2	5	1	8	7	-	-	-	-	-	-	-	-	33	1	4	5	488
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[29]
2013	73.
2014	47.
2015	22.
2016	52.
2017	34.
2018	1.
2022	11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 sierpnia	2018	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	108,5 m	106,0 m	265,1 pkt
2.	18 sierpnia	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,5 m	134,0 m	282,0 pkt
3.	8 września	2018	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	118,5 m	113,0 m	271,5 pkt
4.	15 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	106,0 m	104,0 m	263,4 pkt
5.	16 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	103,5 m	105,5 m	263,3 pkt
6.	23 września	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	139,0 m	134,0 m	264,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	8 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,5 m	124,0 m	241,8 pkt	3.	1,6 pkt	Joacim Ødegård Bjøreng
2.	9 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	124,5 m	212,7 pkt	3.	12,2 pkt	Klemens Murańka
3.	17 sierpnia	2018	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	108,5 m	106,0 m	265,1 pkt	1.	–
4.	18 sierpnia	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,5 m	134,0 m	282,0 pkt	1.	–
5.	19 sierpnia	2018	Frenštát pod Radhoštěm	Areal Horečky	K-95	HS-106	98,5 m	103,0 m	248,5 pkt	3.	5,7 pkt	Lukáš Hlava
6.	8 września	2018	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	118,5 m	113,0 m	271,5 pkt	1.	–
7.	9 września	2018	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	114,0 m	112,0 m	276,8 pkt	2.	1,6 pkt	Killian Peier
8.	15 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	106,0 m	104,0 m	263,4 pkt	1.	–
9.	16 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	103,5 m	105,5 m	263,3 pkt	1.	–
10.	23 września	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	139,0 m	134,0 m	264,0 pkt	1.	–
11.	17 września	2022	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	115,0 m	116,0 m	254,8 pkt	2.	8,7 pkt	Michael Hayböck

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2022

2013
										punkty
27	22	33	37	-	-	-	-	-	-	13
2014
														punkty
-	-	-	-	-	-	22	10	-	-	15	26	-	-	56
2015
														punkty
33	39	3	3	-	-	-	-	31	7	31	20	44	24	174
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	7	12	-	-	-	-	58
2017
													punkty
21	34	-	-	-	20	16	-	-	16	12	-	-	73
2018
													punkty
13	14	1	1	3	1	2	1	1	7	1	-	-	814
2022
									punkty
-	-	2	6	9	11	-	-	-	173
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	1.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[30]
2011/2012	115.
2012/2013	44.
2013/2014	104.
2017/2018	22.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	21 września	2017	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-97	HS-90	89,0 m	94,0 m	226,8 pkt	3.	10,0 pkt	Markus Rupitsch

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	55	-	-	-	-	0
Sezon 2011/2012
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	53	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	28	46
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	33	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	7	107
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	55
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	11	11	3	4	15	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	206
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck, Daniel Huber, Stefan Kraft
2. Skład zespołu: Eva Pinkelnig, Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft
3. Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Jan Hörl, Daniel Huber, Stefan Kraft
4. Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Gregor Schlierenzauer, Timon-Pascal Kahofer, Michael Hayböck
5. Skład zespołu: Thomas Lackner, Florian Altenburger, Philipp Aschenwald, Stefan Kraft
6. Skład zespołu: Elias Tollinger, Patrick Streitler, Philipp Aschenwald, Simon Greiderer

Przypisy

1. Philipp Aschenwald (Austria). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2020-12-26].
2. Wolfgang Winheim: In den Fußstapfen der sportlichen Eltern. kurier.at, 2016-01-18. [dostęp 2019-02-28]. (niem.).
3. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
4. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
5. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
6. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
7. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
8. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
9. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
10. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
11. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
12. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
13. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-16]. (ang.).
14. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-10]. (ang.).
15. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-07]. (ang.).
16. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
17. Dominik Formela: Aschenwald poważnie kontuzjowany. skijumping.pl, 2023-07-06. [dostęp 2023-07-06].
18. Dominik Formela: Pinkelnig i D. Huber mistrzami Austrii na dużej skoczni. skijumping.pl, 2018-10-11. [dostęp 2018-11-14].
19. Dominik Formela: Aschenwald i Hoelzl mistrzami Austrii na dużej skoczni. skijumping.pl, 2020-09-27. [dostęp 2021-05-10].
20. Adrian Dworakowski: W Villach rozegrano drużynowe Mistrzostwa Austrii. skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2013-02-04].
21. Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
22. Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
23. Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
24. Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
25. Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
26. Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
27. Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
28. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
29. ASCHENWALD Philipp 1995.11.12 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-05-06].
30. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).

Bibliografia

• ASCHENWALD Philipp - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
• ASCHENWALD Philipp 1995.11.12 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-04-07].