Rafał Hadziewicz

Rafał Hadziewicz
Ilustracja
Autoportret w czerwonej czapce
Data i miejsce urodzenia

13 października 1803
Zamch

Data i miejsce śmierci

7 września 1886
Kielce

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons
Śmierć generała Henryka Kamieńskiego pod Ostrołęką z 1837 roku
Portret żony w stroju ślubnym
Portret matki z około 1860 roku
Rafał Hadziewicz na litografii Maksymiliana Fajansa
Grób Rafała Hadziewicza na cmentarzu Powązkowskim

Rafał Hadziewicz herbu Wieniawa - (ur. 13 października 1803 w Zamchu, zm. 7 września 1886 w Kielcach) – polski malarz, pochodzący z rodziny polskich Ormian[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał w latach 1816–1822 do Szkoły Zamoyskich w Szczebrzeszynie. Studiował od 1822 r. w Oddziale Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Otrzymawszy stypendium Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w 1829 r. wyjechał do Drezna, później do Paryża, gdzie uczył się we francuskiej École des Beaux-Arts u Antoine’a-Jeana Grosa. Następnie studiował i rysował w Akademii Francuskiej w pracowni Bertela Thorvaldsena. W Rzymie przebywał do 1833 r., dużo czasu spędzając w muzeach, galeriach i pracowniach znanych włoskich artystów. Wykonał wtedy wiele szkiców, według malarstwa szczególnie mu bliskiego Rafaela. W 1834 przyjechał do Krakowa, gdzie malował obrazy do kościołów. W Krakowie ożenił się w 1835 r. z Anastazją Głowacką. W 1835 r. przebywając w Medyce wykonał 30 obrazów w cerkwi w Starzawie. W Krakowie przebywał do roku 1839.

W 1839 r. wyjechał do Moskwy. Był profesorem rysunku na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Moskiewskiego w latach 1839–1844. W 1844 przeprowadził się do Warszawy, gdzie w latach 1846–1864 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Wykształcił między innymi: Władysława Czachórskiego, Józefa Brodowskiego (młodszego), Franciszka Kostrzewskiego, Pantaleona Szyndlera, Henryka Redlicha, Ignacego Jasińskiego oraz Alfreda Kowalskiego-Wierusza. W Warszawie przebywał do 1871. Pod koniec życia, w 1871 przeniósł się do Kielc.

Był współzałożycielem „Zachęty”.

Był twórcą portretów i obrazów religijnych, w tym ołtarzowych. Malował też kompozycje historyczne, czerpiąc wzory ze sztuki renesansowej i barokowej Włoch. Interesował się kulturą starożytną.

Jego obrazy znajdują się w kościele Świętego Mikołaja w Szczebrzeszynie. Jest też autorem obrazów przedstawiających ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, Świętego Mikołaja oraz Świętego Józefa) w kościele w Lisowie, które wykonał w 1870. Kilka obrazów Hadziewicza znajduje się w kościele w Siemkowicach i w farze w Łęczycy. Namalował obraz „Wniebowzięcie” w głównym ołtarzu w kościele w Łukowej[potrzebny przypis]. Przypisywany jest mu obraz Chrystusa Ukrzyżowanego w ołtarzu głównym kościoła parafialnego w Adamowie.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 19-4-23)[2].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Obrazy Rafała Hadziewicza znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Kielcach, Muzeum Narodowego w Lublinie i Lwowskiej Galerii Sztuki we Lwowie[3].

Wykonał kilka akwafort według własnych obrazów i rysunków:

Obrazy zaginione podczas II wojny światowej (1939–1945):

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  • Obrazy ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie
  • Portret Barbary Brodowiczowej, 1834
    Portret Barbary Brodowiczowej, 1834
  • Portret Świdzińskiego (1834–1839)
    Portret Świdzińskiego
    (1834–1839)
  • Święty Andrzej Żurawek (1834–1839)
    Święty Andrzej Żurawek (1834–1839)
  • Portret Józefa Brodowskiego, 1837
    Portret Józefa Brodowskiego, 1837

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hanna Kopczyńska-Kłos: Genealogia Hadziewiczów. [dostęp 2024-12-17].
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: HADZIEWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-05].
  3. ↑ Derwojed 1979, strona 9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J. Derwojed, Hadziewicz Rafał, [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 3, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1979, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wyd. PAN, s. 6-10 (tu, bogata bibl.).
  • J. Puciata-Pawłowska, Rafał Hadziewicz 1803–1886. Życie i twórczość, „Teka Komisji Historii Sztuki”, t. 2, Toruń 1961.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]