Svetlana Kana Radević
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1937 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 listopada 2000 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Praca | |
| Budynki |
Hotel Podgorica |
Svetlana Kana Radević, cyr. Светлана Кана Радевић (ur. 21 listopada 1937 r. w Podgoricy, zm. 8 listopada 2000 r.[1]) – czarnogórska architektka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
.JPG)
Uczęszczała do szkół w Cetynii i Podgoricy[2]. Ukończyła studia na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Belgradzie, jednocześnie studiując historię sztuki na Wydziale Filozofii. Tytuł magistra zdobyła na Uniwersytecie Pensylwanii[1][2] w pracowni Louisa Kahna, dzięki stypendium Fulbrighta. Zdobywała doświadczenie m.in. w Japonii, u Kishō Kurokawy[1].
Prace Radević są ważnym elementem architektury późnego modernizmu w Czarnogórze. Jej pierwszym znaczącym projektem był Hotel Podgorica, który oddano do użytku w święto narodowe Czarnogóry w 1967 r. Był to zarazem jeden z najważniejszych projektów jej kariery; przyniósł jej nagrodę federalną Borba, której została najmłodszą laureatką. Do ważniejszych budynków, które zaprojektowała, należą: dworzec autobusowy w Podgoricy, którego inspiracją był parlament w Czandigarh projektu Le Corbusiera (1968 r.), Hotel Mojkovac, który stromym spadem dachu nawiązuje do okolicznych gór (1968–1974), monumentalny pomnik w Barutana koło Podgoricy (1980 r.), Hotel Zlatibor w Užicach (1981 r.) oraz Instytut Leksykografii w Podgoricy (1984–1989)[1][2]. Przy wielu projektach współpracowała z siostrą, architektką Ljiljaną Radević[1].
Od 1994 r. była członkinią zagraniczną Rosyjskiej Akademii Budownictwa i Architektury, należała także do Dukelskiej Akademii Nauki i Sztuki (Dukljanska akademija nauka i umjetnosti)[1][2]. Została uhonorowana m.in. Trinaestojulską nagradą (pol. nagroda trzynastego lipca, 1968 r.) i Nagradą oslobođenja Podgorice, (pol. nagroda wyzwolenia Podgoricy, 1992 r.)[1][2].
W 2018 r. jej projekty zostały zaprezentowane na wystawie zbiorowej poświęconej architekturze Jugosławii o nazwie Toward a Concrete Utopia: Architecture in Yugoslavia, 1948–1980 w Museum of Modern Art[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Milica Vujošević, First Lady of Montenegrin Architecture – Women in Architecture [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2020-02-16] (ang.).
- ↑ a b c d e Radević Svetlana Kana [online], www.muzejzena.me [dostęp 2020-02-16].
- ↑ Toward a Concrete Utopia: Architecture in Yugoslavia, 1948–1980 [online], The Museum of Modern Art [dostęp 2020-02-16] (ang.).