Kardynał prezbiter | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | ||
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku | ||
arcybiskup metropolita lwowski i halicki | ||
Okres sprawowania |
1885–1898 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
1 listopada 1860 | |
Nominacja biskupia |
28 lutego 1879 | |
Chirotonia biskupia |
20 kwietnia 1879 | |
Kreacja kardynalska |
29 listopada 1895 | |
Kościół tytularny | ||
Odznaczenia | ||
Data konsekracji |
20 kwietnia 1879 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
|
Sylwestr Sembratowycz, ukr. Сильвестр Сембратович, pol. Sylwester Sembratowicz (ur. 3 września 1836 w Desznicy, zm. 4 sierpnia 1898 we Lwowie) – duchowny greckokatolicki, biskup pomocniczy lwowski w latach 1879-1885, arcybiskup metropolita lwowski od 1885, kardynał prezbiter od 1895.
Uczył się w szkołach ludowych w Jaśle, Gorlicach i Tarnowie, do gimnazjum uczęszczał w Przemyślu, Lwowie i Wiedniu. W 1853 roku studiował w Kolegium Greckim w Rzymie[1]. Święcenia kapłańskie przyjął w 1860. Uzyskał tytuł doktora św. teologii. Był prefektem seminarium duchownego we Lwowie. W 1869 roku został profesorem dogmatyki na wydziale teologicznym uniwersytetu Lwowskiego. W 1872 i 1878 był dziekanem tego Wydziału. Biskup sufragan lwowski w latach 1879–1885. Arcybiskup metropolita lwowski od 1885, kreowany kardynałem prezbiterem w 1895. W 1894 roku papież Leon XIII mianował go asystentem tronu papieskiego i hrabią rzymskim, a w 1895 kardynałem[2]. 25 czerwca 1896 przydzielony mu został kościół tytularny Santo Stefano al Monte Celio.
Był członkiem Izby Panów Rady Państwa i Sejmu Krajowego kadencji V, VI, VII (1882-1901).
Pochowany w podziemiach Katedry św. Jura we Lwowie[3].